Вэнграў
| Вэнграў, Вуграў лац. Vengraŭ, Vuhraŭ | |||||
| польск. Węgrów | |||||
 Фарны касьцёл | |||||
| |||||
| Краіна: | Польшча | ||||
| Ваяводзтва: | Мазавецкае | ||||
| Павет: | Вэнграўскі | ||||
| Плошча: |
| ||||
| Насельніцтва: | 12 793 чал. (2016) | ||||
| Часавы пас: | UTC+1 | ||||
| летні час: | UTC+2 | ||||
| Паштовыя індэксы: | 07-100 | ||||
| Нумарны знак: | WWE | ||||
| Геаграфічныя каардынаты: | 52°25′0″ пн. ш. 22°5′0″ у. д. / 52.41667° пн. ш. 22.08333° у. д.Каардынаты: 52°25′0″ пн. ш. 22°5′0″ у. д. / 52.41667° пн. ш. 22.08333° у. д. | ||||
Вэнграў, Вуграў на мапе Польшчы   Вэнграў, Вуграў | |||||
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
| |||||
| http://www.wegrow.com.pl | |||||
Вэнграў ці Вуграў (польск. Węgrów) — места ў Польшчы, на рацэ Ліўцы. Адміністрацыйны цэнтар Вэнгроўскага павету Мазавецкага ваяводзтва. Насельніцтва на 2016 год — 12 793 чалавекі.
Вэнграў — магдэбурскае места гістарычнага Падляшша каля мяжы з Мазовіяй. Да нашага часу тут захаваліся Фарны касьцёл, комплекс кляштару рэфарматаў з касьцёлам Сьвятых Антонія і Пятра, калегіюм барталямітаў, драўляны эвангелісцкі збор, эвангелісцка-аўгсбурскі збор Сьвятой Тройцы і дом Гданьскі, помнікі архітэктуры XVI—XIX стагодзьдзяў.
Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Паміж Вялікім Княствам Літоўскім і Каралеўствам Польскім[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Першы пісьмовы ўпамін пра Вэнграў датуецца 1414 годам, калі Пётар Пятковіч фундаваў тут касьцёл[1]. У 1441 годзе места атрымала Магдэбурскае права. У 1558 годзе Вэнграў перайшоў у валоданьне Кішкаў. Места стала важны цэнтрам Рэфармацыі.
У 1569 годзе згодна з умовамі Люблінскай уніі Вэнграў перайшоў да Каралеўства Польскага. У 1593 годзе места стала ўладаньнем Радзівілаў, у 1664 годзе — Красінскіх, у 1782 годзе — Асалінскія.
Пад уладай Аўстрыйскай і Расейскай імпэрыяў[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795 год) Вэнграў апынуўся ў складзе Аўстрыйскай імпэрыі, з 1809 году — у складзе Расейскае імпэрыі, дзе стаў цэнтрам павету Седлецкай губэрні. На 1827 год тут было 400 будынкаў, на 1857 год — 393 (зь іх 6 мураваных). За часамі нацыянальна-вызвольнага паўстаньня (1863—1864) 3 лютага 1863 году адбылася бітва пад Вэнгравам.
За часамі Першай сусьветнай вайны ў 1915 годзе Вэнграў занялі войскі Нямецкай імпэрыі.
Найноўшы час[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Згодна з Рыскай мірнай дамовай 1921 году Вэнграў апынуўся ў складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі. У Другую сусьветную вайну зь верасьня 1939 да 8 жніўня 1944 году места знаходзілася пад акупацыяй Трэцяга Райху.
Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Дэмаграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- XIX стагодзьдзе: 1827 год — 3013 чал.; 1857 год — 3906 чал.[2]
- XXI стагодзьдзе: 2016 год — 12 793 чал.
Турыстычная інфармацыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Славутасьці[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Дом Гданьскі (XVIII ст.)
- Забудова гістарычная (XVIII — пачатак XX ст.; фрагмэнты)
- Збор эвангелісцка-аўгсбурскі Сьвятой Тройцы (1836—1841)
- Збор эвангелісцкі (XVII ст.)
- Калегіюм барталямітаў (1708—1712)
- Касьцёл Сьвятых Антонія і Пятра і кляштар рэфарматаў (1693—1715)
- Касьцёл Унебаўзяцьця Найсьвяцейшай Панны Марыі (Фарны; XVI ст.)
- Могілкі: каталіцкія, капліца-пахавальня Любенскіх (1893); пратэстанцкія; юдэйскія
Галерэя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Славутасьці Вэнграва
-
Касьцёл і кляштар рэфарматаў -
Эвангелісцкі збор -
Эвангелісцка-аўгсбурскі збор -
Дом Гданьскі
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Kazimierski J. Z dziejów Węgrowa w XV—XVII wieku // Rocznik Mazowiecki. Nr. 3, 1970. S. 268.
- ^ Chlebowski B. Węgrów // Słownik geograficzny... T. XIII. — Warszawa, 1893. S. 257.
| ||||||||