Станіслаў Шушкевіч: розьніца паміж вэрсіямі

	Станіслаў Станіслававіч Шушкевіч
Старшыня Вярхоўнага савету БССР
	9 верасьня 1991 — 19 верасьня 1991
Папярэднік:	Мікалай Дземянцей
Наступнік:	пасада скасаваная
1-шы Старшыня Вярхоўнага Савету Рэспублікі Беларусь
	19 верасьня 1991 — 26 студзеня 1994
Прэм’ер-міністар:	Вячаслаў Кебіч
Папярэднік:	пасада заснаваная
Наступнік:	Мечыслаў Грыб
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся:	15 сьнежня 1934 (89 гадоў); ; Менск, БССР
Памёр:	3 траўня 2022 (87 гадоў); Менск, Беларусь;
Партыя:	Беларуская сацыял-дэмакратычная Грамада
Сужэнец:	Ірына Шушкевіч[d]
Дзеці:	Станіслаў Шушкевіч[d] і Алена Шушкевіч[d]
Бацька:	Станіслаў Шушкевіч
Маці:	Гэлена Раманоўская
Адукацыя:	Фізыка-матэматычны факультэт БДУ[d] (1956); БДУ;
	Станіслаў Станіслававіч Шушкевіч у Вікісховішчы

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

← Папярэдняя зьмена Наступная зьмена →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Вэрсія ад 19:09, 2 траўня 2011

Станісла́ў Станісла́вавіч Шушке́віч (нарадзіўся 15 сьнежня 1934) — беларускі навукоўца і палітык, дэпутат Вярхоўнага савету 12-га і 13-га скліканьня, чалец-карэспандэнт Нацыянальнай акадэміі навук, першы кіраўнік незалежнай Беларусі, адзін з трох удзельнікаў падпісаньня Белавескага пагадненьня аб юрыдычным замацаваньні распаду СССР.

Біяграфія

1934 — нарадзіўся ў сям’і беларускага пісьменьніка Станіслава Шушкевіча, які быў пазьней рэпрэсаваны савецкімі ўладамі.
1956 — скончыў Беларускі дзяржаўны ўнівэрсытэт.
1956—1959 — асьпірант Інстытуту фізыкі АН БССР.
1959—1960 — малодшы навуковы супрацоўнік Інстытуту фізыкі АН БССР.
1961—1967 — старэйшы інжэнэр, галоўны інжэнэр, загадчык сэктару лябараторыі ядзернай фізыкі БДУ.
1969—1971 — прарэктар па навуковай працы Менскага радыятэхнічнага інстытуту.
1971—1973 — выканаўца абавязкаў прафэсара, прафэсар, выканаўца абавязкаў загадчыка катэдры ядзернай фізыкі БДУ.
1973—1990 — загадчык катэдры ядзернай фізыкі БДУ.
1986—1990 — прарэктар па навуковай працы БДУ.
1990—1991 — першы намесьнік старшыні Вярхоўнага Савету Рэспублікі Беларусь 12-га скліканьня; быў чальцом канстытуцыйнай камісіі ^[2].
1991—1994 — старшыня Вярхоўнага савету Рэспублікі Беларусь.
Ад 1994 — дырэктар Цэнтру палітычных і эканамічных дасьледаваньняў Эўрапейскага гуманітарнага ўнівэрсытэту (зачынены ўлетку 2004). Лідэр партыі Беларуская сацыял-дэмакратычная Грамада.

Узнагароды

2010 — летувіскі Ордэн Вітаўта Вялікага^[3].
2009 — дактарат honoris causa Люблінскага Каталіцкага Ўнівэрсытэту Яна Паўла II^[4]
2007 — прэмія Яна Навака-Езяранскага ^[5]

Іншая інфармацыя

Пасьля публікацыі кнігі Нормана Мэйлера «Гісторыя Освальда. Амэрыканская таямніца» стала вядома, што ён працаваў на радыёзаводзе і навучаў расейскай мове верагоднага забойцу прэзыдэнта ЗША Джона Фіцжэральда Кенэды Лі Гарві Освальда.
У красавіку 1992 году было прынята заключэньне ЦВК аб рэферэндуме. У гэты час якраз праходзіла сэсія Вярхоўнага Савета, на якой заставалася толькі прызначыць дату рэфэрэндума. Станіслаў Шушкевіч распускае сэсію, і паўгода Вярхоўны Савет не зьбіраецца. Рэфэрэндум забаранілі^[6].

Літаратура:

   Шушкевіч Станіслаў Станіслававіч. // Памяць. Гісторыка-дакументальная хроніка Дзяржынскага раёна. Мінск. 2004. С. 611-612.

Крыніцы і заўвагі

^ ^а ^б Умер бывший руководитель независимой Белоруссии Станислав Шушкевич (рас.)
^ Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 20 июля 1990 г. №166-XII «Об избрании Конституционной комиссии» (рас.)
^ Станіслава Шушкевіча ўзнагародзілі Ордэнам Вітаўта Вялікага // Наша Ніва, 22 чэрвеня 2010
^ Trzej prezydenci odebrali doktoraty honoris causa KUL // Polskie Radio, 1.07.2009 (пол.)
^ [http://www.nowak-jezioranski.pl/?page=nagroda-jana-nowaka-jezioranskiego%7Claureaci-nagrody Laureaci Nagrody] // Nagroda Jana Nowaka-Jeziorańskiego (пол.)
^ Гл. артыкул Зянона Пазьняка «Незалежнасьці можна дамагчыся малымі сіламі, але ўтрымаць Незалежнасьць малымі сіламі цяжка»

Вонкавыя спасылкі

Станіслаў Шушкевіч — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў

[_d521260f0b8c652f-1] а ^б Умер бывший руководитель независимой Белоруссии Станислав Шушкевич (рас.)

[2] Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 20 июля 1990 г. №166-XII «Об избрании Конституционной комиссии» (рас.)

[3] Станіслава Шушкевіча ўзнагародзілі Ордэнам Вітаўта Вялікага // Наша Ніва, 22 чэрвеня 2010

[4] Trzej prezydenci odebrali doktoraty honoris causa KUL // Polskie Radio, 1.07.2009 (пол.)

[5] [http://www.nowak-jezioranski.pl/?page=nagroda-jana-nowaka-jezioranskiego%7Claureaci-nagrody Laureaci Nagrody] // Nagroda Jana Nowaka-Jeziorańskiego (пол.)

[6] Гл. артыкул Зянона Пазьняка «Незалежнасьці можна дамагчыся малымі сіламі, але ўтрымаць Незалежнасьць малымі сіламі цяжка»

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

@@ Радок 60: / Радок 60: @@
 * Пасьля публікацыі кнігі Нормана Мэйлера «Гісторыя Освальда. Амэрыканская таямніца» стала вядома, што ён працаваў на [[Менскі радыёзавод|радыёзаводзе]] і навучаў расейскай мове верагоднага забойцу прэзыдэнта ЗША [[Джон Ф. Кенэды|Джона Фіцжэральда Кенэды]] [[Лі Гарві Освальд|Лі Гарві Освальда]].
 * У красавіку 1992 году было прынята заключэньне [[ЦВК РБ|ЦВК]] аб рэферэндуме. У гэты час якраз праходзіла сэсія Вярхоўнага Савета, на якой заставалася толькі прызначыць дату рэфэрэндума. Станіслаў Шушкевіч распускае сэсію, і паўгода Вярхоўны Савет не зьбіраецца. Рэфэрэндум забаранілі<ref>Гл. артыкул [[Зянон Пазьняк|Зянона Пазьняка]] «[http://www.zianonpazniak.de/victory/interview/interwiev25.8.2005.htm Незалежнасьці можна дамагчыся малымі сіламі, але ўтрымаць Незалежнасьць малымі сіламі цяжка]»</ref>.
+Літаратура:
+    Шушкевіч Станіслаў Станіслававіч. // Памяць. Гісторыка-дакументальная хроніка Дзяржынскага раёна. Мінск. 2004. С. 611-612.
 == Крыніцы і заўвагі ==