Чэслаў Мілаш

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Перайсьці да навігацыі Перайсьці да пошуку
Чэслаў Мілаш
Czeslaw Milosz 3 ap.tif
Чэслаў Мілаш у 1986 годзе
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся 30 чэрвеня 1911
Шэтэйні(en), Ковенская губэрня, Паўночна-Заходні край, Расейская імпэрыя
Памёр 14 жніўня 2004
Кракаў, Польшча
Пахаваны
Бацькі Aleksander Miłosz[d]
Сужэнец Carol Thigpen-Miłosz[d] і Яніна Мілаш[d]
Дзеці Anthony Milosz[d] і Peter Milosz[d]
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці паэт, дыплямат, пісьменьнік, эсэіст, перакладнік, пэдагог, прафэсар унівэрсытэту
Жанр Эсэ
Мова Польская
Значныя творы «Скуты розум» (1953)
Прэміі Нобэлеўская прэмія ў галіне літаратуры (1980)
Узнагароды
Ордэн Белага арла
Подпіс
https://www.milosz.pl

Чэ́слаў Мі́лаш (1911; Шэтэйні, цяпер Кейданскі раён, Ковенскі павет, рэгіён Аўкштота, Летува — 2004, Кракаў) — польскі паэт, пісьменьнік, эсэіст, ляўрэат Нобэлеўскай прэміі ў галіне літаратуры (1980).

Жыцьцяпіс[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Прыходзіўся пляменьнікам і быў вучнем Оскара Мілаша. Скончыў юрыдычны факультэт Унівэрсытэту Стэфана Баторыя. Працаваў на Польскім Радыё ў Вільні. У 1937 пераехаў у Варшаву, перад 2-й сусьветнай вайной працаваў на Польскім Радыё ў Варшаве, дзе прабыў усю нямецкую акупацыю. Пасьля вайны быў аташэ па культуры ў польскай амбасадзе ў Парыжы. У 1951 адмовіўся вярнуцца ў Польшчу, папрасіў у францускага ўраду палітычнага прытулку і празь некалькі гадоў выехаў у ЗША.

Супрацоўнічаў з выдавецтвам «Maisons Laffitte» ў Парыжы. Доктар honoris causa Мічыганскага ўнівэрсытэту. Прафэсар Каліфарнійскага ўнівэрсытэту. Супрацоўнічаў зь месячнікам «Czasopis» (Беласток).

Кавалер Ордэна Белага Арла (1994). Ляўрэат Нобэлеўскай прэміі па літаратуры (1980). У прамове з нагоды атрыманьня прэміі заявіў: «Я паходжу з краіны, якой даўно няма на мапе, — зь Вялікага Княства Літоўскага»[1]. Ганаровы грамадзянін Кракава і Сопату.

Брат Чэслава Андрэй Мілаш казаў: «Мілашы — гэта такія самыя ліцьвіны, як Міцкевіч, Гамбровіч, Голубеў, Ясеніца, Ваньковіч, Віткацы ці нават Пілсудзкі. Чэслаў гаворыць пра сябе: я ліцьвін польскай культуры».[2]

Пераклады на беларускую мову[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

На беларускую мову творы Мілаша перакладалі Максім Танк, Алег Мінкін, Юрась Лаўрык, Зьміцер Дзядзенка, Андрэй Хадановіч, Юрась Бушлякоў, Лявон Баршчэўскі, Марына Казлоўская, Марына Шода, Марыя Пушкіна, Алесь Разанаў, Алесь Чобат, Ян Чыквін, Ганна Янкута, Марыя Мартысевіч, Яўген Буры ды іншыя.

  • Мілаш Ч. [Вершы] / Перакл. А. Мінкіна. Прадм. Л. Баршчэўскага // Далягляды. Мн., 1992.
  • Мілаш Ч. [Вершы] / Перакл. Я. Чыквіна, Ю. Бушлякова, А. Хадановіча, А. Разанава // Крыніца. 1997. № 7 (33);
  • Мілаш Ч. Сведчанне паэзіі / Перакл. Я. Чыквіна // Крыніца. 1997. № 7 (33);
  • Мілаш Ч. Лекцыя біялогіі / Перакл. Ю. Бушлякова // Крыніца. 1997. № 7 (33);
  • Мілаш, Ч. Скуты розум. Менск — Вільня, 2000.
  • Мілаш Ч. Вершы // «Наша вера». № 2(16)/2001.
  • Мілаш, Ч. Іншага канца сьвету ня будзе: Выбр. творы (на польск. і бел. мовах). Менск — Уроцлаў, 2006.
  • Мілаш Ч. Збор твораў у 4 т. — Мінск: «Логвінаў», 2011.
    • Мілаш, Ч. Выратаваньне. Мн., 2011.
    • Мілаш, Ч. Даліна Ісы. Мн., 2011.
    • Мілаш, Ч. Родная Эўропа. Мн., 2011.
    • Мілаш, Ч. Зямля Ульра. Мн., 2011.

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Commons-logo.svg Чэслаў Мілаш — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Андрэй Пісказуб. Ці стане Беларусь дзясятай балтыйскай дзяржавай // Свабода : газэта. — Ліпень 1992. — № 6. — С. 5.
  2. ^ Свабода. — 5 сьнежня 1990. — № 13. — с. 4

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Малюковіч С. Мілаш // БЭ ў 18 т. Т. 10. — Мн., 2000.

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Чарніліца Гэта — накід артыкула пра пісьменьніка альбо пісьменьніцу. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго.
Атрымана з «https://be-tarask.wikipedia.org/w/index.php?title=Чэслаў_Мілаш&oldid=2282501»