Эліяс Канэцьці

Эліяс Канэцьці
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	25 ліпеня 1905(1905-07-25)[…] Русэ, Баўгарыя
Памёр	14 жніўня 1994(1994-08-14)[…] (89 гадоў) Цюрых
Пахаваны	могілкі Флюнтэрн[d]
Сужэнец	Veza Canetti[d]
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	пісьменьнік, аўтар афарызмаў, драматург, хімік, эсэіст
Мова	баўгарская, сэфардзкая мова, нямецкая і ангельская мова
Узнагароды	Вялікая дзяржаўная прэмія Аўстрыі па літаратуры[d] (1967) літаратурная прэмія Баварскай акадэміі прыгожых мастацтваў[d] (1969) Прэмія Нэлі Закс[d] (1975) Gottfried-Keller-Preis[d] (1977) Johann-Peter-Hebel-Preis[d] (1980) Прэмія Франца Кафкі[d] Вялікая дзяржаўная прэмія Аўстрыі па літаратуры[d] прэмія Георга Бюхнэра[d] (1972) прэмія Франца Кафкі[d] (1981) прэмія Франца Набля[d] (1975) прэмія места Вены па літаратуры[d] (1966) ганаровы доктар Грацкага ўніверсітэта[d] ганаровы доктар Унівэрсытэту Манчэстэру[d] ганаровы грамадзянін Вены[d] (1985)
Подпіс
Эліяс Канэцьці ў Вікісховішчы

Эліяс Канэцьці (па-ангельску: Elias Canetti; 25 ліпеня 1905 — 14 жніўня 1994) — аўстрыйскі, баўгарскі, брытанскі пісьменьнік, драматург, культуроляг, сацыяльны мысьляр.

Біяграфія

Нарадзіўся ў г. Русэ ў Баўгарыі і ўсё жыцьцё захоўваў баўгарскае грамадзянства. Паходзіў з габрэйскай (сэфардзкай) сям’і, дзе гаварылі на ладзіна. Дзяцінства і юнацтва яго прайшлі ў Баўгарыі, Вялікабрытаніі, Швайцарыі, Аўстрыі і Нямеччыне. Скончыў хімічны факультэт Венскага ўнівэрсытэту. У 1938 годзе ў сувязі з аншлюсам Аўстрыі зьехаў у Парыж, затым у Лёндан. З 1952 году — грамадзянін Вялікабрытаніі.

Творчасьць

Самы вядомы твор пісьменьніка — раман «Асьляпленьне», у якім, працягваючы традыцыі Ф. Кафкі, пісьменьнік піша пра абсурднасьці і вар’яцтва навакольнага сьвету. У 1981 годзе гэты твор быў уганараваны Нобэлеўскай прэміяй па літаратуры. У творы было прадказана зьяўленьне ў шахматным сьвеце Робэрта Фішэра (хоць першапачаткова прозьвішча пэрсанажа Фішэрль і дзеяньне адбываецца ў сьне).

Вонкавыя спасылкі

Эліяс Канэцьці — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў