Перайсьці да зьместу

Румбольд

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
(Перанакіравана з «Рамбольд»)
Румбольд
лац. Rumbold
Rumbold
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Утворанае ад Rumo + Bald
Іншыя формы
Варыянт(ы) Ромбальт, Румпольд, Ромбаль
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Румбольд»

Румбольд (Румпольд, Ромбаль) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча Ромбальт.

Паходжаньне

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў

Румбальд, Румбальт, Румпальт або Румпэль (Rumbald, Rumbold, Rumbolt, Rumpolt[1], Rumpel[2]) — імя германскага паходжаньня[3][4][5]. Першае дакладна датаванае пісьмовае ўжываньне гэтага асабовага імя (лац. Rumbaldus) адзначаецца ў 1086 годзе[4]. Іменная аснова рум- (ром-) (імёны ліцьвінаў Румель, Румш, Рамвольт; германскія імёны Rummel, Rumsch, Romualt) паходзіць ад гоцкага *hrôms[6], германскага hruom 'слава, славутасьць'[7], а аснова -балд- (-болд-, -болт-) (імёны ліцьвінаў Бальдвін, Бірыбольд, Рыбалт; германскія імёны Baldwin, Beribald, Ribald) — ад гоцкага *balth, стараверхненямецкага bald 'сьмелы, адважны'[8][9]. Такім парадкам, імя Румбольд азначае «слаўны адвагаю»[10].

Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Rombołt (Rumpołt)[11].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Romboldo (17 траўня 1281 году)[12]; et Rumboudo secretario (25 траўня 1396 году[a])[13]; Rombold[14] (13 студзеня 1407 году[15], 11 чэрвеня 1407 году[16]); Lamperto alias Rambalt Wollymunthowicz (Lampert alias Rambalt Wolymunthowicz[14]; 23 траўня 1409 году)[17]; Romboltone Volimontonis (Rombolt Volimontonis[14]; 24 траўня 1409 году)[18]; Rambold (26 траўня 1409 году[19], 7 лістапада 1432 году[20]); Rumpoldi (1 лютага 1411 году)[21]; Rvmboldum… Rumpoldo capitaneo Samagittiarum (20 красавіка 1411 году)[22]; Rumpoldo Ducatus nostri marschalkone (31 траўня 1412 году)[23]; Rumbold marschalkus tocius Lythuanie[24] (22 красавіка 1415 году)[25]; Ruboldo terre nostre marschalco (22 чэрвеня 1421 году)[26]; Rumpoldus (27 верасьня 1422 году[27], 29 лістапада 1430 году[28]); Rumboldum terre nostre Lithvanie marschalcum (па 14 чэрвеня 1430 году)[29]; Rumbold unser landtmarschalk (20 чэрвеня 1430 году)[30]; Rumboldo terre nostre Lythuanie marschalko[31], Rumboldo terre Lithvanie marschalko[32] (21 кастрычніка 1430 году); Rombuldus (22 чэрвеня 1431 году)[33]; Rumboldus terre Lytuanie marschalcus (1 жніўня 1431 году)[34]; Rumpold[24] (11 верасьня 1431 году[35], 24 верасьня 1432 году[36]); strenuos Rompoldum terrae Lithvaniae marsalcum (15 сьнежня 1431 году)[37]; Nos Rumpoldus (26 сьнежня 1431 году і 26 чэрвеня 1432 году)[38]; Rombolth marschalcus (15 кастрычніка 1432 году)[39]; Rombolt (4 лістапада 1432 году)[40]; Михаилу Ромъболтовичу семъ чоловека у Вилкомири, его жъ отчина (7 лістапада 1442 году)[41]; люди в Полоцкомъ повете на Меницы на имя Борыса а Серъгия, а Гридка, а Мокея Ромболтовичовъ (5 жніўня 1508 году)[42]; люди в Полоцъкомъ повете на Меници на имя Борыса и его братью Олехна а Матъфея, а Серъгея, а Грыдька, а Мокея Ромболътовичовъ (21 студзеня 1509 году)[43]; двори Крожские… Ромболтишъки (1522 год)[44]; повету Полоцъкого… именье наймя Румъболть на Меницы (15 студзеня 1534 году)[45]; Олтар Ромъболтов (1553 год)[46]; Joan. Romboldt nob. famulus. (1612 год)[47]; Jan Rombolt (1633 год)[48]; Pater Andreas Rombolewicz, guardianus Dzisnensis (каля 1700—1702 гадоў)[49].

Носьбіты

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Ромбульды — літоўскі шляхецкі род[51].

Ромбальды або Ромбаўды (Rombold, Rombowd) — літоўскі шляхецкі род[52].

У XVI ст. існаваў маёнтак Ромбальцішкі (Ромбольтишки) у Жамойцкім старостве[53].

Глядзіце таксама

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Заўвагі

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
  1. ^ У публікацыі 1932 году азначаецца як фальсыфікат

Крыніцы

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
  1. ^ Die Familiennamen der Stadtbewohner in den Kreisen Oschatz, Riesa und Grossenhain bis 1600. — Berlin, 1981. S. 147.
  2. ^ Eule R. Germanische und fremde Personennamen als heutige deutsche Familiennamen // Festschrift zu dem fünfzigjährigen jubiläum des Friedrichs-realgymnasiums in Berlin. — Berlin, 1900. S. 41.
  3. ^ Forssner T. Continental-Germanic Personal Names in England in Old and Middle English Times. — Uppsala, 1916. P. 221.
  4. ^ а б Hanks P., Coates R., McClure P. The Oxford Dictionary of Family Names in Britain and Ireland. Vol. 1. — Oxford University Press, 2016. P. 2302.
  5. ^ Hey D. Family Names and Family History. — Hambledon and London, 2006. P. 61.
  6. ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 151.
  7. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
  8. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 50.
  9. ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 10.
  10. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 23.
  11. ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 203, 215.
  12. ^ Codex diplomaticus Poloniae. T. 3. — Varsaviae, 1858. P. 126.
  13. ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 45.
  14. ^ а б в Пятраўскас Р. Літоўская знаць у канцы XIV—XV ст.. — 2-е выд. — Смаленск, 2014. С. 289.
  15. ^ Semkowicz W. Przywileje Witolda dla Moniwida, starosty Wileńskiego, i testament jego syna Jana Moniwidowicza // Ateneum Wileńskie. Nr. 1, 1923. S. 258.
  16. ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 72.
  17. ^ Semkowicz W. Przywileje Witolda dla Moniwida, starosty Wileńskiego, i testament jego syna Jana Moniwidowicza // Ateneum Wileńskie. Nr. 1, 1923. S. 260.
  18. ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 76.
  19. ^ Codex epistolaris Vitoldi. — Cracoviae, 1882. S. 175.
  20. ^ Liv-, Esth- und Curländisches Urkundenbuch nebst Regesten / Hrsg. von F. G. von Bunge. Bd. 8. — Riga; Moskau, 1884. S. 373.
  21. ^ Spory i sprawy pomiędzy Polakami a Zakonem Krzyżackim. T. 2. — Poznań, 1892. S. 460.
  22. ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 86.
  23. ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 90.
  24. ^ а б Урбан П. Старажытныя ліцьвіны: мова, паходжаньне, этнічная прыналежнасьць. — Менск: 2001. С. 190.
  25. ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 99.
  26. ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 3: 1501—1507. — Kraków, 1948. S. 741.
  27. ^ Dokumenty strony polsko-litewskiej pokoju mełneńskiego z 1422 roku. — Poznań, 2004. S. 11.
  28. ^ Полехов С. В. Наследники Витовта. — М., 2015. С. 515.
  29. ^ Codex epistolaris saeculi decimi quinti. T. 2. — Cracoviae, 1891. P. 244.
  30. ^ Codex epistolaris Vitoldi. — Cracoviae, 1882. S. 907.
  31. ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 136.
  32. ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 138.
  33. ^ Liv-, Esth- und Curländisches Urkundenbuch nebst Regesten / Hrsg. von F. G. von Bunge. Bd. 8. — Riga; Moskau, 1884. S. 273.
  34. ^ Codex epistolaris saeculi decimi quinti. T. 3. — Kraków, 1894. P. 505.
  35. ^ Полехов С. В. Наследники Витовта. — М., 2015. С. 216.
  36. ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 144.
  37. ^ Codex epistolaris saeculi decimi quinti. T. 1. — Cracoviae, 1876. P. 70—71.
  38. ^ Codex epistolaris saeculi decimi quinti. T. 1. — Cracoviae, 1876. P. 71, 75.
  39. ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 81.
  40. ^ Rowell S. Bears and Traitors, or: Political Tensions in the Grand Duchy, ca. 1440—1481 // Lithuanian Historical Studies. Vol. 2, 1997. P. 47, 55.
  41. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 68.
  42. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 8 (1499—1514). — Vilnius, 1995. P. 271.
  43. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 8 (1499—1514). — Vilnius, 1995. P. 290.
  44. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 10 (1440—1523). — Vilnius, 1997. P. 100.
  45. ^ Беларускі архіў. Т. 2. — Менск, 1928. С. 236.
  46. ^ Rowell S. C. Acta primae visitationis diocesis vilnensis anno domini 1522 peractae. Vilniaus Kapitulos Archyvo Liber IIb atkūrimas. — Vilnius, 2015. P. 164.
  47. ^ Czaplewski P. Polacy na studyach w Ingolsztacie. Z rękopisów Uniwersytetu Monachijskiego. — Poznań, 1914. S. 43, 95.
  48. ^ Acta interregni post mortem serenissimi & gloriosissimi olim Sigismundi Tertii, regis Poloniae. — Cracoviae, 1633. S. 40.
  49. ^ Memoriale Fratrum Minorum Conventualium Vilnensium (1702—1832). — Vilnae, 2020. P. 67.
  50. ^ Dunin Borkowski J., Dunin Wąsowicz M. Elektorowie królów Władysława IV, Michała Korybuta, Stanisława Leszczyńskiego i spis stronników Augusta III // Rocznik Polskiego Towarzystwa Heraldycznego we Lwowie. T. 1 (1908—1909). — Lwów, 1910. S. 189.
  51. ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на Р, Згуртаваньне беларускай шляхты
  52. ^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 10. — Warszawa, 1938. S. 262.
  53. ^ Спрогис И. Я. Географический словарь древней Жомойтской земли XVI столетия. — Вильна, 1888. С. 275.
Атрымана з «https://be-tarask.wikipedia.org/w/index.php?title=Румбольд&oldid=2517784»