Крыстал Пэлас Лёндан
| Крыстал Пэлас | ||||||
 | ||||||
| Поўная назва | па-ангельску: Crystal Palace Football Club | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Заснаваны | 10 верасьня 1905 | |||||
| Горад | Лёндан, Ангельшчына | |||||
| Стадыён |
Сэлгэрст Парк Умяшчальнасьць: 26 309 | |||||
| Кіраўнік | Стыў Пэрыш[d], Джош Гарыс[d][1] і Дэйвід С. Бліцэр[d][1] | |||||
| Галоўны трэнэр | ||||||
| Чэмпіянат | Прэм’ер-Ліга | |||||
| · 2023—2024 | 10 месца | |||||
| ||||||
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчыcpfc.co.uk (анг.) | ||||||
«Крыстал Пэлас» (па-ангельску: Crystal Palace) — ангельскі футбольны клюб з гораду Лёндан. Заснаваны ў 1905 годзе. Фіналіст Кубка Ангельшчыны (1990). Свае хатнія гульні каманда праводзіць на стадыёне «Сэлгэрст Парк», дзе яна базуецца з 1924 году. Стадыён здольны зьмясьціць 26 309 чалавек.
Клюб быў сфармаваны ў 1905 годзе працаўнікамі Крышталёвага палацу. Клюб дасягнуў найвышэйшага дывізіёну ангельскага футболу ў сэзоне 1969—1970 гадоў, а ягоным першым буйным фіналам быў фінал Кубка Ангельшчыны ў 1990 годзе. Клюб зьведваў вылет з найвышэйшага дывізіёну ў 1973 годзе й яшчэ раз у наступным сэзоне ўжо ў трэці дывізіён. Такім чынам клюб гуляў у трэцім дывізіёне з сэзону 1974—1975 гадоў, перш чым здолеў вярнуцца ў другі дывізіён па выніках сэзону 1979—1980 гадоў.
Апошні пасьпяховы пэрыяд «Крыстал Пэлас» пачаўся ў сэзоне 1988—1989 гадоў, калі клюб заняў трэці радок у другім дывізіёне й прабіўся, такім чынам, у першы дывізіён. У 1990 годзе клюб дасягнуў фіналу Кубка Ангельшчыны, дзе, аднак, саступіў зь мінімальным лікам «Манчэстэр Юнайтэд», а таксама заняў 3 месца ў першым дывізіёне ў сэзоне 1990—1991 гадоў. «Крыстал Пэлас» стаўся адным з заснавальнікаў Прэм’ер-лігі, але вылецеў па выніках першага сэзону навастворанага спаборніцтва. Ад гэтага часу клюбе некальуі разоў трапляў і вылетаў з вышэйшага дывізіёну. Апошні вылет датуецца сэзонам 2004—2005 гадоў.
Галоўным супернікам «Крыстал Пэлас» зьяўляецца клюб «Брайтан энд Гоўв Альбіён»[3], не зважаючы на тое, што маецца таксама суперніцтва зь іншымі камандамі паўднёвага Лёндану, як то «Мілўол» і «Чарлтан Атлетык». Клюб двойчы зьведваў вонкавы фінансавы кантроль, з-за фінансавых праблемаў, спачатку ў 1998 годзе, які скончылася ў 2000 годзе з купляй клюбу Сайманам Джорданам. Ягонае кіраўніцтва скончылася ў 2010 годзе, што зноўку прывяло да вонкавага ўмяшаньня.
Гісторыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Пачатак
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Футбольны клюб «Крыстал Пэлас» быў створаны 10 верасьня 1905 году будаўнікамі Крышталёвага палацу (анг. Crystal Palace) пры падтрымцы ўладальнікаў Нацыянальнага спартовага цэнтру «Крыстал Пэлас», якія жадалі бачыць у сябе прафэсійны футбольны клюб. Клюб уступіў у Другі дывізіён Паўднёвай лігі ў сэзоне 1905—1906 гадоў і ў першым жа сэзоне, заняўшы першае месца, выйшаў ў Першы дывізіён. «Крыстал Пэлас» таксама далучыўся да United Counties League, заняўшы другое месца ўсьлед за «Ўотфардам». 16 сакавіка 1914 году ў гульні супраць зборнай Ўэйлзу ў футболцы зборнай Ангельшчыны выйшаў першы прадстаўнік «Крыстал Пэлас» Гэнры Колклу. Пасьля пачатку Першай сусьветнай вайны Адміралцейства рэквізавала Крышталёвы палац і клюб быў вымушаны пераехаць на стадыён клюбу «Ўэст Норўуд» — «Гэрн-Гіл». Праз тры гады клюб ізноўку пераехаў — на стадыён «Кройдан Коман Атлетык Граўнд».
Клюб уступіў у Футбольную лігу (трэці дывізіён) у сэзоне 1920—1921 гадоў, стаўшы чэмпіёнам і атрымаўшы правы выхаду ў Другі дывізіён. «Крыстал Пэлас» пераехаў на ўласны стадыён «Сэлгэрст Парк» у 1924 годзе, на якім клюб гуляе па гэты дзень. Першым матчам на новай арэне сталася гульня супраць «Шэфілд Ўэнздэй», за якой назіралі 25 тысячаў гледачоў. Гаспадары пацярпелі ў ёй паразу зь мінімальным лікам 0:1. «Пэлас» завяршыў сэзон на 21 месцы й вярнуўся ў Трэці заходні дывізіён, дзе клюб выступаў да сэзону 1957—1958 гадоў, які каманда скончыла ў ніжняй частцы турнірнай табліцы й вылецела ў новаўтвораны чацьверты дывізіён, разам зь іншымі 11 клюбамі трэцяга паўднёвага дывізіёна й 12 клюбамі зь ніжняй паловы табліцы трэцяга паўночнага дывізіёну. У сэзоне 1960—1961 гадоў «Крыстал Пэлас» вярнуўся ў трэці дывізіён, і гэта стала паваротным момантам у гісторыі клюбу. У сэзоне 1963—1964 гадоў клюб выйшаў у Другі дывізіён, а ў сэзоне 1968—1969 гадоў упершыню ў сваёй гісторыі выйшаў ў Першы дывізіён.
Новыя выклікі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Не зважаючы на выступы ў найвышэйшым дывізіёне з 1969 па 1972 гады, клюб выбыў зь першага дывізіёну, а затым і з другога дывізіёну ў двух сэзонах запар, апынуўшыся ў трэцім дывізіёне ў сэзоне 1974—1975 гадоў. Пад кіраўніцтвам новага галоўнага трэнэра, Тэры Вэнэйблза, «Крыстал Пэлас» вярнуўся ў другі дывізіён ў сэзоне 1976—1977 гадоў, а ў сэзоне 1978—1979 гадоў выйшаў ў першы дывізіён. Але ўжо ў наступным сэзоне «арлы» выбылі зь першага дывізіёну, і заставаліся ў другім дывізіёне ажно да сэзону 1988—1989 гадоў. Клюб таксама дасягнуў фіналу Кубка Ангельшчыны ў сэзоне 1989—1990 гадоў, дзе сустрэўся з «Манчэстэр Юнайтэд». Першы матч скончыўся зь лікам 3:3, а ў перагулёўцы «Манчэстэр Юнайтэд» апынуўся мацнейшымі — 1:0.
Клюб дамогся вялікага посьпеху ў сэзоне 1990—1991 гадоў, заняўшы 3 месца ў Першым дывізіёне й атрымаўшы перамогу ў Кубку паўнапраўных чальцоў, перамогшы «Эвэртан» у фінале зь лікам 4:1, выйграўшы свой першы й пакуль што адзіны кубак. Наступны сэзон пачаўся шматспадзёўна: «Пэлас» разьмяшчаўся на трэцім месцы. Аднак, выступаючы ў праграме Great Britain United на канале Channel Four, прэзыдэнт клюбу Рон Нодс выказаў зьневажальныя камэнтары пра працавітасьць цемнаскурых гульцоў клюбу. Пазьней ён гэта адмаўляў і настойваў, што ягоныя словы былі выдраныя з кантэксту. У адказ на гэтыя выпады Ян Райт, найлепшы бамбардзір клюбу, пасярод сэзону сышоў у «Арсэнал», а «Крыстал Пэлас» скончыў сэзон на 10 месцы. Тым ня менш, гэта дазволіла клюбу стаць адным з заснавальнікаў Прэм’ер-лігі, якая была створана ў 1992 годзе.
Пасьля заснаваньня Прэм’ер-лігі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Шкода ад заявы Нодса працягвала адбівацца на посьпехах клюбу, і пасьля сыходу некалькіх гульцоў «Пэлас» быў асуджаны на барацьбу за выжываньне. Не зважаючы на бескампрамісную гульню ў шостым туры супраць «Блэкбэрн Ровэрз», якая скончылася ўнічыю 3:3, шматлікія гульцы не жадалі больш выступаць у клюбе, уключаючы гульца сэзону 1989—1990 гадоў Марка Брайта. Абыграўшы за тры туры да канца чэмпіянату «Іпсўіч Таўн» на выезьдзе зь лікам 3:1, «Пэлас» набраў 49 пунктаў, і адзіным клюбам, які аддзяляў іх ад зоны вылету, стаўся «Олдгэм Атлетык» з 40 пунктамі. «Олдгэм» затым абыграў «Лівэрпул», «Астан Віла» ў апошнім туры сустракалася з «Саўтгэмптанам», а «Крыстал Пэлас» адправіўся на «Гайбэры» ў госьці да «Арсэналу». Былы гулец «арлоў» Ян Райт адкрыў лік у матчы, і «кананіры» выйгралі зь лікам 3:0, «Олдгэм» жа абыграў «Саўтгэмптан», пасьля чаго «Крыстал Пэлас» выбыў з Прэм’ер-лігі.
У наступным сэзоне клюб вярнуўся Прэм’ер-лігу, пасьля адстаўкі галоўнага трэнэра Стыва Копэла. Элан Сьміт, памочнік Копэла ў клюбе, стаў галоўным трэнэрам пасьля ягонага сыходу, але ня здолеў захаваць клюб у Прэм’ер-лізе, і «Пэлас» зноўку выбыў у ніжні дывізіён. Копэл вярнуўся ў якасьці галоўнага трэнэра пасьля звальненьня Сьміта. Ён ня змог вывесьці «Пэлас» ў Прэм’ер-лігу ў першым жа сэзоне, прайграўшы ў дадатковы час «Лэстэр Сіці» у фінале плэй-оф. Аднак ужо ў наступным сэзоне «арлы» вярнуліся ў Прэм’ер-лігу. У сэзоне 1998—1999 гадоў клюб зноўку вылецеў ў Першы дывізіён. Новым галоўным трэнэрам праз 30 гадоў ізноў стаў Тэры Вэнэйблз. У «Крыстал Пэлас» пачаліся фінансавыя цяжкасьці, зьвязаныя з банкруцтвам ўладальніка клюбу Марка Голдбэрга.
Дасягненьні
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Уладальнік Кубку паўнапраўных чальцоў: 1991
Склад
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Актуальны на 12 верасьня 2024 году
|
|
