Радасьць (Берасьцейская вобласьць)

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Радасьць
трансьліт. Radaść
Першыя згадкі: 18 стагодзьдзе
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Берасьцейская
Раён: Камянецкі
Сельсавет: Відамлянскі
Насельніцтва: 40 чал. (2010)
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 1631
Паштовы індэкс: 225051[1]
Нумарны знак: 1
Геаграфічныя каардынаты: 52°22′23″ пн. ш. 23°46′52″ у. д. / 52.37306° пн. ш. 23.78111° у. д. / 52.37306; 23.78111Каардынаты: 52°22′23″ пн. ш. 23°46′52″ у. д. / 52.37306° пн. ш. 23.78111° у. д. / 52.37306; 23.78111
Радасьць на мапе Беларусі ±
Радасьць
Радасьць
Радасьць
Радасьць
Радасьць
Радасьць

Ра́дасьць[2]вёска ў Камянецкім раёне Берасьцейскай вобласьці, за 500 м на паўднёвы ўсход ад левага берагу ракі Лясная, і за 500 м на паўночны захад ад аўтадарогі Берасьце — Каменюкі (Р83), за 4,5 км на паўднёвы захад ад Камянцу, за 32 км на поўнач ад Берасьця, за 33 км на паўночны захад ад чыгуначнай станцыі Жабінка на лініі Берасьце — Баранавічы. Уваходзіць у Відамлянскі сельсавет.

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • XIX стагодзьдзе: 1845 год — 25 двароў, 199 сялянскіх душ; 1885 год — 30 двароў, 324 жыхары; 1897 год — 53 двары, 375 жыхароў
  • XX стагодзьдзе: 1923 год — 32 двары, 153 жыхары; 1940 год — 71 двор, 389 жыхароў; 1960 год — 254 жыхары; 1970 год — 186 жыхароў; 1999 год — 67 жыхароў
  • XXI стагодзьдзе: 2005 год — 58 жыхароў, 36 двароў[3]; 2010 год — 40 жыхароў

Інфраструктура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У складзе ААТ «Відамлянскае». Працуе бібліятэка, крама. Дзейнічае фальклёрна-этнаграфічны калектыў «Радасьць». У навакольлі вёскі захаваўся курганны могільнік — помнік археалёгіі VIIIX стст.

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Белпошта
  2. ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Брэсцкая вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Менск: Тэхналогія, 2010. — 319 с. ISBN 978-985-458-198-9. (pdf, djvu, online) С. 163
  3. ^ Гарады і вёскі Беларусі. Энцыкл. Т. 4. Кн. 2. — Менск, 2007. С. 78—79

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]