Германавічы

	Германавічы
	; Касьцёл Перамяненьня Пана
Вобласьць:	Віцебская
Раён:	Шаркоўшчынскі
Сельсавет:	Германавіцкі
Насельніцтва:	645 чал. (2006)
Часавы пас:	UTC+2
Геаграфічныя каардынаты:	55°24′50″ пн. ш. 27°44′00″ у. д. / 55.41389° пн. ш. 27.733333° у. д.Каардынаты: 55°24′50″ пн. ш. 27°44′00″ у. д. / 55.41389° пн. ш. 27.733333° у. д.
	Германавічы на мапе Беларусі Германавічы
	Галерэя здымкаў у Wikimedia Commons

Герма́навічы — вёска ў Беларусі, на рацэ Дзісна. Цэнтар сельсавету Шаркоўшчынскага раёну Віцебскай вобласьці. Насельніцтва 645 чал. (2006). Знаходзіцца за 18 км на паўночны ўсход ад Шаркоўшчыны.

Германавічы — даўняе мястэчка гістарычнай Браслаўшчыны (частка Віленшчыны), каля мяжы з Полаччынай.

Гісторыя

Першы пісьмовы ўспамін пра Германавічы (Ерманавічы) як сяло на мяжы Віленскага і Полацкага ваяводзтваў датуецца 1563. Імаверна, мясьціна належала да маёнтку Сапегаў з цэнтрам у Іказьні. Згодна з адміністрацыйна-тэрытарыяльнай рэформай (1565—1566) Германавічы ўвайшлі ў склад Браслаўскага павету Віленскага ваяводзтва.

У 1739 Юзэф Станіслаў Сапега прадаў мястэчка Германавічы з фальваркам Шабалаўшчына інфлянцкаму пану Яну фон Экель Гілзену. 3 гэтага часу Германавічы — цэнтар асобнага маёнтку, які ахопліваў вёскі Атокі, Белы Двор, Марыямпаль, Перамены, Пузаны, Рэчкі, Юзафоў. У 1782 мястэчка перайшло ў валоданьне Шырынаў: Ігнаці заснаваў тут касьцёл, ягоны сын Юстын — капліцу.

У выніку другога падзелу Рэчы Паспалітай (1793) Германавічы апынуліся ў складзе Расейскай імпэрыі, у Дзісенскім павеце. Па скасаваньні прыгоннага права ў 1861 мястэчка зрабілася цэнтрам воласьці. У кан. XIX ст. у Германавічах працавалі вінакурны завод, млын, крама, карчма.

Згодна з Рыскай мірнай дамовай (1921) Германавічы апынуліся ў складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі, дзе зрабіліся цэнтрам гміны Дзісенскага павету Віленскага ваяводзтва. У 1927 у палацы адкрылася школа.

У 1939 Германавічы увайшлі ў БССР, дзе 12 кастрычніка 1940 зрабіліся цэнтрам сельсавету Шаркоўшчынскага раёну. Статус паселішча панізілі да вёскі.

Насельніцтва

XIX стагодзьдзе: 1900 — каля 300 чал.
XX стагодзьдзе: 1970 — 649 чал., 209 двароў; 1992 — 750 чал., 290 двароў^[1].
XXI стагодзьдзе: 2006 — 645 чал.

Інфраструктура

У Германавічах працуюць сярэдняя школа, дашкольная ўстанова, лякарня, бібліятэка, дом культуры, пошта.

Эканоміка

Цэнтар сельскагаспадарчага каапэратыву «Германавічы».

Турыстычная інфармацыя

Дзейнічаюць Германавіцкі музэй мастацтва і этнаграфіі імя Я. Драздовіча, школьны гістарычна-краязнаўчы музэй.

Выдатныя мясьціны

Касьцёл Перамяненьня Пана (1787)
Малельня стараверская (1926)
Могілкі: хрысціянскія; польскіх жаўнераў
Палацава-паркавы комплекс Шырынаў (XVIII ст.)

Страчаная спадчына

Капліца Сьвятых апосталаў Пятра й Паўла (1826)

Галерэя

Краявіды Германавічаў
Касьцёл Перамяненьня Пана
Касьцёл, інтэр'ер
Палацава-паркавы комплекс Шырынаў
Палац

Крыніцы

^ Вячаслаў Насевіч. Германавічы // ЭГБ. — Мн.: 1994 Т. 2. С. 519.

Літаратура

Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Шаркаўшчынскага р-на. — Мн.: БЕЛТА, 2004. — 509 с. ISBN 985-6302-63-3.
Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 1994. — Т. 2: Беліцк — Гімн. — 537 с. — ISBN 5-85700-142-0
Hermanowicze // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom XV, cz. 1: Abablewo — Januszowo. — Warszawa, 1900. S. 556.
Nowe Hermanowicze // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom VII: Netrebka — Perepiat. — Warszawa, 1886. S. 222.

Вонкавыя спасылкі

Германавічы — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў

[1] Вячаслаў Насевіч. Германавічы // ЭГБ. — Мн.: 1994 Т. 2. С. 519.

[1]