Таўрагіны
| Таўрагіны лац. Taŭraginy / Taŭrahiny | |||||
| лет. Tauragnai | |||||
 У цэнтры мястэчка | |||||
| |||||
| Першыя згадкі: | 1373 | ||||
| Краіна: | Летува | ||||
| Павет: | Уцянскі | ||||
| Раён: | Уцянскі | ||||
| Вышыня: | 192 м н. у. м. | ||||
| Насельніцтва: | 473 чал. (2011) | ||||
| Часавы пас: | UTC+2 | ||||
| летні час: | UTC+3 | ||||
| Геаграфічныя каардынаты: | 55°26′0″ пн. ш. 25°49′0″ у. д. / 55.43333° пн. ш. 25.81667° у. д.Каардынаты: 55°26′0″ пн. ш. 25°49′0″ у. д. / 55.43333° пн. ш. 25.81667° у. д. | ||||
Таўрагіны на мапе Летувы   Таўрагіны | |||||
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
| |||||
Таўрагіны[a][1], Таўрагіні[2] (лет. Tauragnai) — мястэчка ў Летуве, на возеры Таўрагінах. Цэнтар староства Ўцянскага раёну Ўцянскага павету. Насельніцтва на 2011 год — 473 чалавек. Знаходзяцца за 17 км на паўднёвы ўсход ад Уцяны.
Таўрагіны — даўняе мястэчка гістарычнай Браслаўшчыны, старажытны замак Вялікага Княства Літоўскага.
Назва
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Тапонім Таўрагіны ўтварыўся ад возера Таўрагінаў (Турогаў)[3], назву якога зьвязваюць з словамі «тур» і «рогі»[4].
Гісторыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Вялікае Княства Літоўскае
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Першы пісьмовы ўпамін пра Таўрагіны датуецца 1373 годам, калі тут існаваў драўляны замак. Паводле Хронікі Лівоніі Германа Вартбэрга, у 1375 годзе лівонскі магістар Вільгельм з Урымэрсгайму ўчыніў напад на некалькі паселішчаў ВКЛ, у тым ліку Таўрагіны[2]. У 1387 годзе вялікі князь Ягайла перадаў іх Віленскаму біскупству. У 1433 годзе крыжакі спалілі замак. Пад 1498 годам упамінаецца першы касьцёл.
Згодна з адміністрацыйна-тэрытарыяльнай рэформай 1565—1566 гадоў Таўрагіны ўвайшлі ў склад Браслаўскага павету Віленскага ваяводзтва. На 1669 год тут было 40 двароў, на 1775 год — 28.
Пад уладай Расейскай імпэрыі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795 год) Таўрагіны апынуліся ў складзе Расейскай імпэрыі, у Новааляксандраўскім павеце Ковенскай губэрні. На 1859 год у мястэчку было 25 будынкаў, дзеяў касьцёл, працавалі вінакурня і бровар.
За часамі Першай сусьветнай вайны ў 1915 годзе Таўрагіны занялі войскі Нямецкай імпэрыі.
Найноўшы час
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Па польска-летувіскіх баях і падпісаньні пагадненьня паміж міжваеннай Польскай Рэспублікай і Летувой у 1919 годзе Таўрагіны апынуліся ў складзе Летувы. За часамі Другой сусьветнай вайны з чэрвеня 1941 да 1944 году мястэчка знаходзілася пад акупацыяй Трэцяга Райху.
Насельніцтва
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Дэмаграфія
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- XIX стагодзьдзе: 1859 год — 263 чал.[5]
- XXI стагодзьдзе: 2011 год — 473 чал.
Турыстычная інфармацыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Славутасьці
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Капліца могілкавая (XIX ст.)
Заўвагі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ таксама Таўрогыні
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Вялікі гістарычны атлас Беларусі. У 4 т. Т. 2. — Мінск, 2013. С. 74.
- ^ а б Урбан П. Старажытныя ліцьвіны: мова, паходжаньне, этнічная прыналежнасьць. — Менск: 2001. С. 34.
- ^ Vanagas A. Lietuvos miestų vardai (antrasis leidimas). — Vilnius: Mokslo ir enciklopedijų leidybos institutas, 2004. P. 22.
- ^ Vanagas A. Lietuvių hidronimų etimologinis žodynas. — Vilnius: Mokslas, 1981. P. 342.
- ^ Krzywicki J. Tauroginie // Słownik geograficzny... T. XII. — Warszawa, 1892. S. 264.
| ||||||||