Перайсьці да зьместу

Шышкі (Шаркоўшчынскі раён)

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Шышкі
лац. Šyški
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Віцебская
Раён: Шаркоўшчынскі
Сельсавет: Германавіцкі
Насельніцтва: 49 чал. (2010)
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 2154
Нумарны знак: 2
Геаграфічныя каардынаты: 55°24′32.3″ пн. ш. 27°41′23.2″ у. д. / 55.408972° пн. ш. 27.689778° у. д. / 55.408972; 27.689778Каардынаты: 55°24′32.3″ пн. ш. 27°41′23.2″ у. д. / 55.408972° пн. ш. 27.689778° у. д. / 55.408972; 27.689778
Шышкі на мапе Беларусі ±
Шышкі
Шышкі
Шышкі
Шышкі
Шышкі
Шышкі

Шы́шкі[1]вёска ў Шаркоўшчынскім раёне Віцебскай вобласьці. Уваходзіць у склад Германавіцкага сельсавету.

25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай Рады БНР Шышкі абвяшчаліся часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. 1 студзеня 1919 году згодна з пастановай І зьезду Камуністычнай партыі Беларусі яны ўвайшлі ў склад Беларускай ССР. Паводле Рыскага падзелу 1921 году, вёска апынулася ў складзе гміны Германавічы, Дзісенскага павету Віленскага ваяводзтва Польскай Рэспублікі[2] (Заходняя Беларусь). У 1939 годзе вернутая ў склад Беларускай ССР (Узьяднаньне Беларусі).

  • 2010 год — 49 чалавек
  • 1999 год — 85 чалавек
  • 1931 год — 155 чалавек[3]
  • 1921 год — 131 чалавек[4]
  1. ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Віцебская вобласць: нарматыўны даведнік / У. М. Генкін, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2009. — 668 с. ISBN 978-985-458-192-7. (pdf) С. 495
  2. ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 17
  3. ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 17.
  4. ^ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej — Tom VII — Część II — Ziemia Wileńska — Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923, s 48.

Szyszki, wieś, powiat dzisieński, gmina Pohost // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom XII: Szlurpkiszki — Warłynka. — Warszawa, 1892. — S. 129