Юры Станкевіч

	Юры Станкевіч
Асабістыя зьвесткі
Імя пры нараджэньні	Георгі Харытановіч
Псэўданімы	Юры Станкевіч
Нарадзіўся	21 студзеня 1945 (79 гадоў); Барысаў
Памёр	22 кастрычніка 2021 (72 гады)
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	празаік, драматург, сцэнарыст.
Гады творчасьці	1988—2021
Мова	беларуская мова
Узнагароды	Гліняны Вялес (2023)
	Творы на сайце Knihi.com

Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Станкевіч.

Ю́ры Станке́віч (сапраўднае імя — Гео́ргі Васі́левіч Харытано́віч^[2]; 21 студзеня 1945, Барысаў, Менская вобласьць — 22 кастрычніка 2021) — беларускі празаік, драматург, сцэнарыст.

Біяграфія

Нарадзіўся 21 студзеня 1945 году ў Барысаве. Бацька пісьменьніка ў 1946 годзе быў рэпрэсаваны па 58-м артыкуле Крымінальнага кодэксу і накіраваны ў Карагандзінскі выпраўленча-працоўны лягер. Юры рана пакінуў школу і пачаў працаваць. Пасьля заканчэньня факультэту журналістыкі Беларускага дзяржаўнага ўнівэрсытэту пасьля заканчэньня якога працаваў у «Барысаўскай аб’яднанай газэце». Неўзабаве пераехаў у Менск. Быў літаратурным супрацоўнікам, загадчыкам аддзелу часопісу «Маладосьць», загадчыкам аддзелу часопісу «Крыніца». З 1990 году — сябра Саюзу беларускіх пісьменьнікаў.

Памёр 22 кастрычніка 2021 году ў сябе дома. Як паведаміў Леанід Галубовіч, пісьменьнік заразіўся COVID-19, яго разам з жонкай забірала хуткая ў бальніцу, але ён адмовіўся ехаць у шпіталь^[3].

Творчасьць

Увайшоў у літаратуру ў 1988 годзе. Напісаў некалькі раманаў, шмат аповесьцяў і апавяданьняў, а таксама каля дзясятка п’ес і кінасцэнараў.

Найважнейшымі кнігамі зьяўляюцца «Любіць ноч — права пацукоў» (1998), «Апладненьне ёлупа» (2005), «Мільярд удараў» (2008), «П’яўка» (2010).

Быў двойчы намінаваны на літаратурную прэмію «Гліняны Вялес» за раман «Мільярд удараў»^[4] (2008) і раман «П’яўка»^[5] (2010).

У большасьці сваіх твораў маляваў апакаліптычную карціну рэчаіснасьці, што чакае чалавецтва ў недалёкай будучыні^[6]. У сваёй творчасьці таксама закранае нацыянальную тэматыку. Літаратурны крытык Ірына Шаўлякова адзначае, што:

Трагічнае сьветаадчуваньне, уласьцівае мастацтву fin de siecle, для беларускага літаратара ўзмацняецца стратаю нацыянальнай самасьці. Сытуацыя «нацыянальнага чаканьня» (зьнікненьня, заняпаду, распаду і г. д.), якая абмяркоўваецца ўжо бяз колішняга імпэту, у значнай ступені спрыяе пашырэньню амаль кафкіянскай мадэлі мастацкага асэнсаваньня рэчаіснасьці. Найбольш поўнае і пасьлядоўнае ўвасабленьне гэтая мадэль набывае ў творчасьці Юры Станкевіча.

Крыніцы

^ Stankevìč, Jury // Нацыянальная служба Чэскай рэспублікі
^ Сяргей Макарэвіч (3 ліпеня 2011) Культавы ультраправы аўтар з Барысава Юрый Станкевіч. Наша Ніва. Праверана 3 лiпеня 2011 г.
^ Памёр Юры Станкевіч
^ Валянціна Аксак (16 сьнежня 2008) Названая пяцёрка намінантаў на літпрэмію «Гліняны Вялес». TUT.BY. Праверана 8 сакавіка 2011 г.
^ Лаўрэат «Глінянага Вялеса» за 2010 год – Уладзімір Някляеў. ПрайдзіСвет (01 сакавіка 2011). Праверана 8 сакавіка 2011 г.
^ Юры Станкевіч: «Літаратура павінна зазірнуць у космас». Неаполіс (25 жніўня 2008). Праверана 7 сакавіка 2011 г.

Літаратура

Сяргей Грышкевіч. Несуцяшальны дыягназ, альбо У пошуках страчанай радзімы. Штрыхі да партрэту Юры Станкевіча // Дзеяслоў. — Менск: 2007. — № 28.
«Мільярд удараў». Размова пра кнігу Юрыя Станкевіча // Дзеяслоў. — Менск: 2008. — № 36.

Вонкавыя спасылкі

[_255191a8a69349ff-1] Stankevìč, Jury // Нацыянальная служба Чэскай рэспублікі

[2] Сяргей Макарэвіч (3 ліпеня 2011) Культавы ультраправы аўтар з Барысава Юрый Станкевіч. Наша Ніва. Праверана 3 лiпеня 2011 г.

[3] Памёр Юры Станкевіч

[4] Валянціна Аксак (16 сьнежня 2008) Названая пяцёрка намінантаў на літпрэмію «Гліняны Вялес». TUT.BY. Праверана 8 сакавіка 2011 г.

[5] Лаўрэат «Глінянага Вялеса» за 2010 год – Уладзімір Някляеў. ПрайдзіСвет (01 сакавіка 2011). Праверана 8 сакавіка 2011 г.

[6] Юры Станкевіч: «Літаратура павінна зазірнуць у космас». Неаполіс (25 жніўня 2008). Праверана 7 сакавіка 2011 г.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]