Кароль (імя)

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Carol
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Утворанае ад Karl
Hari + суфікс з элемэнтам -л- (-l-)
Іншыя формы
Варыянт(ы) Караль, Карэль
Вытворныя формы Гарыла
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Кароль»

Кароль[1], Караль[2] (Карэль) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў

Карал, Карул або Карэл (Carolus, Karulus, Carellus) — імя германскага паходжаньня[3]. Імя Караль паходзіць ад пашыранай суфіксам -ол асновы -гер- (-ер-) (Hariol > Carolus) або ад германскага асабовага імя Карл (Karl) < стараверхненямецкага karal 'мужчына, муж'[4].

Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Karol (Karul, Karl) і вытворнага ад яго патроніму Karolkowic[5].

У 1640 годзе ў Каралявецкім унівэрсытэце навучаўся Achatius Corell, Elbingensis Borussus, у 1647 годзе — Samuel Corellius, Elbingensis Borussus[6].

У Польшчы адзначаецца прозьвішча Карэла (Kareło)[7].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Сенько Королковичъ (1528 год)[8]; бояринъ князя Федора Жославского, старосты рожъского, Богданъ Юшковичъ Карел (28 чэрвеня 1546 году)[9]; дом подданого пана Сологубового Гануса Кареля (26 верасьня 1585 году)[10]; Korella Joh. Nibuzza ad Gumbinnam Lithuan. (1769 год)[11].

Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Каралевічы і Юцэвічы-Каралевічы — літоўскія шляхецкія роды[12].

Карлевічы (Karlewicz) гербу Астоя — літоўскі шляхецкі род зь Пінскага павету[13].

У актах Вялікага Княства Літоўскага ўпаміналася места Каральштад або Крэтынга[14].

На 1910 год існаваў фальварак Каралішкі (Каролішкі) у Клімавіцкім павеце, а таксама хутар Карэлаўка ў Чавускім павеце Магілёўскай губэрні[15].

На гістарычнай Наваградчыне існуе мястэчка Карэлічы, на гістарычнай АмсьціслаўшчынеКаралішкі, у гістарычнай ПрусііКорэлен.

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Бушлякоў Ю., Вячорка В., Санько З., Саўка З. Беларускі клясычны правапіс. Збор правілаў. Сучасная нармалізацыя. — Вільня—Менск, 2005.
  2. ^ Вінцук Вячорка, La reine est morte. Няхай жыве кароль! А як яго зваць?, Радыё Свабода, 9 верасьня 2022 г.
  3. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 359.
  4. ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 120.
  5. ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 121.
  6. ^ Die matrikel der Universität Königsberg i. Pr. Bd. 1: Die Immatrikulationen von 1544—1656. — Leipzig, 1910. S. 415, 484.
  7. ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 161.
  8. ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 88.
  9. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 234 (19) (1546—1548). — Vilnius, 2009. P. 15.
  10. ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 267.
  11. ^ Die Matrikel der Albertus-Universität zu Königsberg i. Pr. 1544—1829. Bd. 2: Die Immatrikulationen von 1657—1829. — Leipzig, 1911/1912. S. 513.
  12. ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на К, Згуртаваньне беларускай шляхты
  13. ^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 6. — Warszawa, 1936. S. 265.
  14. ^ Indeks alfabetyczny miejscowości dawnego wielkiego Księstwa Litewskiego: A—K (Abakanowicze — Kujany). Wilno, 1929. S. 321.
  15. ^ Список населенных мест Могилевской губернии. — Могилев, 1910. С. 77, 201.