Мечнік вялікі літоўскі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі

Мечнік вялікі літоўскі, мечны (па-лацінску: ensifer, gladifer) — ураднік у Вялікім Княстве Літоўскім (канец 1518 стагодзьдзя).

На ўрачыстасьцях нёс наперадзе зь левага боку вялікага князя аголены меч як сымбаль вайсковай улады. У часе пахаваньня апускаў меч да долу, а ў рукаяць устаўляў сьвечку. Калі манарх быў апошнім з роду, кідаў меч перад алтаром альбо ламаў яго.

Ігнаці Завіша

Існавалі павятовыя мечнікі.

Мечнікамі вялікімі літоўскімі былі:

  • Войцех Івашкавіч (1499)
  • Януш Станкавіч (Станіслававіч) Касьцевіч (15051507)
  • Ян Шчытовіч (Шчыт) (1509)
  • Юры Мікалаевіч Едка (Едкавіч) (15291531)
  • Мікалай Пётравіч Аляхновіч (кухмістравіч Дарагастайскі) (15391547)
  • Шчасны Сырутовіч (Сыруць) (15501563)
Януш Сангушка
Міхал Клеафас Агінскі

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]