Адыгейская мова
Адыгейская мова | |
Адыгэбзэ | |
Ужываецца ў | Расеі, Турэччыне, некаторых арабскіх краінах |
---|---|
Рэгіён | Адыгея |
Колькасьць карыстальнікаў | прыкладна 120 000 чалавек (у Расеі)[1] |
Клясыфікацыя | Паўночнакаўкаскія мовы (дыскусійна) |
Афіцыйны статус | |
Афіцыйная мова ў | рэспубліцы Адыгея, Расея |
Рэгулюецца | — |
Статус: | 2 Правінцыйны[d][2] |
Пісьмо | кірыліца, Adyghe alphabet[d] і арабскае пісьмо[d] |
Коды мовы | |
ISO 639-1 | — |
ISO 639-2(Б) | ady |
ISO 639-2(Т) | ady |
ISO 639-3 | ady |
SIL | ady |
Адыге́йская мова (альбо ады́ская, заходнечарке́ская) — адна з абхаза-адыскіх моваў, мова, на якой размаўляюць адыгейцы. Мае афіцыйны статус нароўні з расейскай у рэспубліцы Адыгеі (суб’ект Расейскае Фэдэрацыі)[3].
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
![]() |
Вікіпэдыя мае вэрсію адыгейскай мовай |