Ніна Багінская
Ніна Багінская | |
 27 верасьня 2020 году | |
| Род дзейнасьці | грамадзкая дзейнасьць |
|---|---|
| Дата нараджэньня | 30 сьнежня 1946 (77 гадоў) |
| Месца нараджэньня |  Менск, Беларуская ССР, СССР
|
| Грамадзянства | .svg){kind=small} Беларусь
|
| Месца вучобы | Менскі радыётэхнічны інстытут (1959) |
| Прафэсія | геоляг |
| Месца працы | Беларускі навукова-дасьледчы геалягічны выведвальны інстытут |
| Гады дзейнасьці | з 1988 году |
| Пасада | Пасол на Сойм Партыі БНФ |
| Тэрмін | зь 7 лістапада 2020 году |
| Бацька | Рыгор |
| Дзеці | сын Павал Багінскі (нар. 1978), дачка |
| Узнагароды | знак Івашкевіча (2017), мэдаль Хіжанкова (2018), Мэдаль да стагодзьдзя БНР (2020), прэмія «Людзі Свабоды» (2020) |
Ні́на Рыго́раўна Багі́нская (нар. 30 сьнежня 1946, Менск, БССР, СССР; цяпер Беларусь) — грамадзкая дзяячка Беларусі.
Ляўрэатка знака Івашкевіча (2017), мэдалёў Хіжанкова і 100-годзьдзя БНР (2018), прэміі «Людзі Свабоды» (2020). Пасол на Сойм Партыі БНФ (зь 7 лістапада 2020 году).
Жыцьцяпіс
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Гадавалася ў сям’і гарадзкой інтэлігенцыі[1]. У 1959 годзе скончыла Менскі радыётэхнічны інстытут па спэцыяльнасьці «мантаж радыёапаратуры». Другую вышэйшую адукацыю атрымала ў Івана-Франкоўскім інстытуце нафты і газу па спэцыяльнасьці «геалёгія нафтавых і газавых радовішчаў». У 1988 годзе на Дзяды выйшла на марш у Курапаты[1]. 24—25 чэрвеня 1989 году была дэлегаткай Устаноўчага зьезду Беларускага народнага фронту «Адраджэньне» ў Вільні (Летувіская ССР)[2]. Да 1994 году працавала ў Беларускім навукова-дасьледчым геалягічным выведвальным інстытуце, дзе стварыла суполку Беларускага народнага фронту[3]. У 1999 годзе ўступіла ў Кансэрватыўна-хрысьціянскую партыю БНФ і стала штогадовай арганізатаркай вулічных пікетаў у Менску зь бел-чырвона-белым сьцягам. Да 2012 году пашыла звыш 10 бел-чырвона-белых сьцягоў, зь якіх 2 для грамадзкага аб'яднаньня «Белы легіён»[4]. У 2006 годзе часопіс «Архэ-Пачатак» зьмясьціў на сваёй вокладцы яе здымак зь бел-чырвона-белым сьцягам падчас Дня Волі. Гэты здымак абнародавалі іншыя СМІ, што зрабіла яе пазнавальнай асобай[3].
1 жніўня 2014 году спаліла савецкі сьцяг перад будынкам Камітэту дзяржаўнай бясьпекі Беларусі і патлумачыла свой учынак:
«спаліла чырвоны сьцяг зь сярпом і молатам — бо гэта сьцяг, пад якім забівалі мільёны людзей, рабілі генацыд беларусаў. І што 1 жніўня правяла сваю акцыю, таксама патлумачыла — бо ў гэты дзень ў 1937 годзе тут, ў дворыку турмы „амэрыканкі“ палілі кнігі нашых беларускіх пісьменьнікаў і паэтаў, якія мы ужо ніколі не прачытаем».
— Алег Грузьдзіловіч: Пэнсіянэрку Ніну Багінскую, якая спаліла савецкі сьцяг каля КДБ, вызвалілі.[5]
На жнівень 2016 году сума налічанага спагнаньня за вулічныя пікеты склала 75 млн недэмінаваных рублёў (3750 $). У выніку яе лецішча ў Дамашанах Смалявіцкага раёну коштам 5000 $ выставілі на аўкцыён 17 жніўня ў Смалявічах[6].
24 сакавіка 2017 году выйшла на пікет да будынка КДБ Беларусі на праспэкце Незалежнасьці ў Менску з плякатам «Свабоду палітвязьням!», на якім пералічвалася 25 затрыманых. Багінская патлумачыла:
«пачула, што шмат моладзі затрымалі. На працы, як Дашкевіча, ці ў іншых умовах. Дашкевічу трэба працаваць, дзяцей карміць, а яго забралі. А чаму? Бо яны ня хочуць, каб нацыянальна-сьвядомая, лепшая моладь прыйшла на сьвята Дня волі і прывяла сваіх сяброў і знаёмых. Таму я напісала плякат, каб іх вызвалілі. Тут збоку яшчэ палітзьняволеныя Бандарэнка і Жамчужны, якія сядзяць, і іх баяцца выпусціць. А вось гэтыя 25 чалавек — гэта моладзь. Пазаўчора, учора іх затрымлівалі. Яны сядзяць тут, у "амэрыканцы", на "валадарцы". Таму я выйшла сюды, да КДБ».
— Павал Сьвярдлоў: Ніна Багінская выйшла да КДБ з плякатам «Свабоду палітвязьням!», яе затрымалі.[7]
На студзень 2019 году сума налічанага спагнаньня за пікеты склала 40 000 рублёў (каля 20 000 $). У выніку судовыя выканаўцы забіралі 50 % пэнсіі, ад якой заставалася 170 рублёў (85 $). Таксама пад арыштам знаходзіліся абодва лецішчы ў Дамашанах Смалявіцкага раёну і ў Пухавіцкім раёне[8]. Увесну 2020 году штоаўторак пікетавала рэстаран, пабудаваны ў ахоўнай зоне Курапатаў[9]. 7 лістапада 2020 году Зьезду Партыі БНФ абраў яе ў склад Сойму[10]. На сьнежань 2020 году пашыла звыш 200 бел-чырвона-белых сьцягоў[1].
Ушанаваньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У 2017 годзе Партыя БНФ узнагародзіла яе памятным знакам імя Віктара Івашкевіча[11]. Рух «Разам» узнагародзіў яе мэдалём імя Сяргея Ханжанкова за грамадзянскі ўчынак. Пасьля Дня Волі яна штодня цягам тыдня пікетавала будынак КДБ Беларусі з новым плякатам «Свабоду народу!», які прысьвячаўся арыштаваным сябра «Белага легіёну». 28 жніўня 2020 году наваполацкая мастачка Вольга Якубоўская прысьвяціла Багінскай палатно «Я гуляю!»[12]. У верасьні 2020 году расейская майстарка Заіра Нагуар стварыла брошку «Ніна Багінская», якая дзякуючы пісьменьніцы Надзеі Ясьмінска атрымала шырокую вядомасьць. У выніку брошка стала прадавацца партыямі[13]. 30 верасьня 2020 году заступні старшыні Рады БНР Мікалай Пачкаеў уручыў ёй Мэдаль да стагодзьдзя БНР[14]. У кастрычніку 2020 году прадстаўніцы беларускай дыяспары Тамара Куеен і Аліна Ольсэн распачалі збор сродкаў на прэмію імя Ніны Багінскай «За мужнасьць»[15]. 10 сьнежня 2020 году Беларуская служба Радыё Свабода ўручыла Багінскай прэмію «Людзі Cвабоды» за пашырэньне межаў свабоды[1].
Ацэнкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]20 кастрычніка 2020 году А. Лукашэнка падчас прызначэньняў згадаў Ніну Багінскую ў сувязі з удзелам у пасьлявыбарчых дэманстрацыях:
«Вы глядзіце толькі: Ніну Багінскую не забірайце з плошчаў! Калі Ніну Багінскую забраць, апазыцыі ня будзе! Я памятаю яшчэ Ніну Багінскую, жартам кажу, яна яшчэ ў службе бясьпекі Пазьняка працавала. Малайчына, яна чалавек зь перакананьнямі».— Надзея Бужан: Да Ніны Багінскай прыйшлі зь ператрусам.[16]>
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ а б в г Ніна Багінская — «Чалавек Cвабоды – 2020» // Радыё «Свабода», 10 сьнежня 2020 г. Праверана 8 сакавіка 2021 г.
- ^ «Калі на нас нападуць, як на Ўкраіну, я вазьму ў рукі зброю» // Радыё «Свабода», 4 лютага 2015 г. Праверана 8 сакавіка 2021 г.
- ^ а б Зьміцер Лукашук. Нязломная і непахісная Ніна Багінская // «Эўрарадыё», 10 верасьня 2020 г. Праверана 8 сакавіка 2021 г.
- ^ Мараты Гаравы. Сьцяганосец Ніна Багінская // Новы час : газэта. — 14 верасьня 2012. — № 35 (307). — С. 6. — ISSN 2218-2244.
- ^ Алег Грузьдзіловіч. Пэнсіянэрку Ніну Багінскую, якая спаліла савецкі сьцяг каля КДБ, вызвалілі // Радыё «Свабода», 2 жніўня 2014 г. Праверана 8 сакавіка 2021 г.
- ^ Кастусь Заблоцкі. Як дзяржава змагаецца зь 70-гадовай пэнсіянэркай // Радыё «Рацыя», 12 жніўня 2016 г. Праверана 8 сакавіка 2021 г.
- ^ Павал Сьвярдлоў. Ніна Багінская выйшла да КДБ з плякатам «Свабоду палітвязьням!», яе затрымалі // «Эўрарадыё», 24 сакавіка 2017 г. Праверана 8 сакавіка 2021 г.
- ^ Як Ніна Багінская выжывае на 170 рублёў у месяц // Партал «Свабоду палітвязьням», 22 студзеня 2019 г. Праверана 8 сакавіка 2021 г.
- ^ Алег Грузьдзіловіч. Актывістка Ніна Багінская ў адзіночку пікетуе рэстарацыю ў Курапатах // Радыё «Свабода», 15 красавіка 2020 г. Праверана 8 сакавіка 2021 г.
- ^ Вынікі XX Зьезду Партыі БНФ (XVI Зьезд БНФ “Адраджэньне”) // Партыя БНФ, 20 лістапада 2020 г. Праверана 8 сакавіка 2021 г.
- ^ Зьміцер Уласаў. 28 гадоў таму была прынятая Дэклярацыя аб дзяржаўным сувэрэнітэце Беларусі // БелаПАН, 27 ліпеня 2018 г. Праверана 8 сакавіка 2021 г.
- ^ Паліна Кузьміцкая, партал Tut.by. Ваўкі і коцікі // Газэта «Новы час», 22 верасьня 2020 г. Праверана 8 сакавіка 2021 г.
- ^ Паліна Кузьміцкая, партал Tut.by. Брошка «Ніна Багінская» стала хітом у Расіі і не толькі // Газэта «Новы час», 21 верасьня 2020 г. Праверана 8 сакавіка 2021 г.
- ^ Уручэньне Мэдалёў да стагодзьдзя БНР, верасень 2020 г. // Рада БНР, 30 верасьня 2020 г. Праверана 8 сакавіка 2021 г.
- ^ Названы прэтэндэнты на прэмію імя Ніны Багінскай у лістападзе // Газэта «Новы час», 4 лістапада 2020 г. Праверана 8 сакавіка 2021 г.
- ^ Надзея Бужан. Да Ніны Багінскай прыйшлі зь ператрусам // Партал «Наша ніва», 5 лістапада 2020 г. Праверана 8 сакавіка 2021 г.
Вонкавыя спасылкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Ніна Багінская // Газэта «Новы час», 13 лютага 2021 г. Праверана 8 сакавіка 2021 г.
- Ніна Багінская – гісторыя нязломнай жанчыны
- Ніна Багінская — пра ёгу, сушаныя яблыкі і міліцыянтаў
- Ніна Багінская пра пратэсты, "муры" і суніцы | Нина Багинская о протестах, "мурах" и землянике.
- Штодня да будынка КДБ з пікетам выходзіць Ніна Багінская.
- Ніна Багінская – «Чалавек Свабоды – 2020»
- Ніна Багінская зьвярнулася да вайскоўцаў.
- Ніна Багінская расказвае пра сваё знакамітае паліто. Яму 100 год.
- Ніна Багінская прыйшла на аўкцыён і атрымала чарговы пратакол.
- Ніна Багінская: «Трэба трываць і супраціўляцца».
- У кватэру, дзе жыве Ніна Багінская, прыйшлі сілавікі.
- “Пытаннечкі”: нязломная і непахісная Ніна Багінская.
- Як Ніна Багінская тлумачыць паводзіны сілавікоў.