Царкоўнікі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Царкоўнікі
трансьліт. Carkoŭniki
Першыя згадкі: XIX стагодзьдзе
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Берасьцейская
Раён: Камянецкі
Сельсавет: Ратайчыцкі
Насельніцтва: 36 чал. (2010)
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 1631
Паштовы індэкс: 225059[1]
СААТА: 1240855028
Нумарны знак: 1
Геаграфічныя каардынаты: 52°22′0″ пн. ш. 23°35′41″ у. д. / 52.36667° пн. ш. 23.59472° у. д. / 52.36667; 23.59472Каардынаты: 52°22′0″ пн. ш. 23°35′41″ у. д. / 52.36667° пн. ш. 23.59472° у. д. / 52.36667; 23.59472
Царкоўнікі на мапе Беларусі ±
Царкоўнікі
Царкоўнікі
Царкоўнікі
Царкоўнікі
Царкоўнікі
Царкоўнікі
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Царко́ўнікі[2] (з 1964[3] году — Зарача́ны[4]) — вёска ў Камянецкім раёне Берасьцейскай вобласьці, на правым беразе ракі Тачыі, за 18 км на захад ад Камянцу, за 53 км на поўнач ад Берасьця, за 21 км на ўсход ад чыгуначнай станцыі Высока-Літоўск на лініі Берасьце — Беласток. Уваходзіць у Ратайчыцкі сельсавет.

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • XIX стагодзьдзе: 1857 год — 29 двароў, 184 рэвіскія душы; 1885 год — 30 двароў, 225 жыхароў; 1897 год — 45 двароў, 291 жыхар
  • XX стагодзьдзе: 1923 год — 6 двароў, 46 жыхароў; 1940 год — 57 двароў, 358 жыхароў; 1960 год — 190 жыхароў; 1999 год — 48 жыхароў
  • XXI стагодзьдзе: 2005 год — 47 жыхароў, 24 двары[5]; 2010 год — 36 жыхароў

Інфраструктура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У складзе калектыўнага сялянскага аб’яднаньня «Колас».

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Белпошта (рас.)
  2. ^ Рапановіч, Я. Н. Слоўнік назваў населеных пунктаў Брэсцкай вобласці / Рэд. П. П. Шуба. — Мн.: Навука і тэхніка, 1980. — 176 с. С. 57
  3. ^ Краткий топонимический словарь Белоруссии / В.А. Жучкевич. — Мн.: Изд-во БГУ, 1974. — 448 с.
  4. ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Брэсцкая вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Менск: Тэхналогія, 2010. — 319 с. ISBN 978-985-458-198-9. (pdf, djvu, online) С. 175
  5. ^ Гарады і вёскі Беларусі. Энцыкл. Т. 4. Кн. 2. — Менск, 2007. С. 48

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]