Беліца (Жлобінскі раён)

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Беліца
Першыя згадкі: XIX ст.
Былыя назвы: Слабада-Беліца, Лукаўская Слабада
Вобласьць: Гомельская
Раён: Жлобінскі
Сельсавет: Луцкі
Насельніцтва: 374 чал. (2004)
Часавы пас: UTC+3
Геаграфічныя каардынаты: 52°56′7″ пн. ш. 29°58′0″ у. д. / 52.93528° пн. ш. 29.96667° у. д. / 52.93528; 29.96667Каардынаты: 52°56′7″ пн. ш. 29°58′0″ у. д. / 52.93528° пн. ш. 29.96667° у. д. / 52.93528; 29.96667
Беліца на мапе Беларусі
Беліца
Беліца
Беліца

Бе́ліца[1] — вёска ў Жлобінскім раёне Гомельскай вобласьці Беларусі, на аднайменнай рацэ. Уваходзіць у склад Луцкага сельсавету. Насельніцтва 374 чал. (2004). Знаходзіцца за 6 км на поўнач ад места Жлобін, за 3 км ад чыгуначнай станцыі Новікі (лінія Бабруйск — Жлобін), за 99 км ад Гомелю.

Аўтадарога Бабруйск — Гомель. Пляніроўка складаецца з прастакутнай мэрыдыянальнай вуліцы, да якой на поўдні далучаецца кароткая прастакутная вуліца. На поўначы паралельна да галоўнай, праходзяць чатыры кароткіх вуліцы. Жылыя хаты драўляныя, сядзібнага тыпу.

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Паводле пісьмовых крыніцаў вядомая з XIX стагодзьдзя як слабада ў Лукаўскай вобласьці Рагачоўскага павету Магілёўскай губэрні. У 1850 годзе ўласнасьць казны. У 1885 годзе знаходзіліся слабада і фальварак. Паводле перапісу 1897 году вёска Слабада-Беліца (яна ж Лукаўская Слабада) працаваў вятрак. Значную долю ў эканоміцы гаспадара аднайменнага маёнтка І. М. Падвальнага займала нарыхтоўка і продаж лесу. У 1909 годзе 955 дзесяцін зямлі.

У 1930 годзе арганізаваны калгас «Чырвоная Беліца». У часе Вялікай Айчыннай вайны акупанты спалілі 32 двары, забілі 8 жыхароў. 49 жыхароў загінулі на франтах. Паводле перапісу 1959 году ў складзе дапаможнай гаспадаркі «Сельгасхімія» (цэнтар — вёска Лукі). Працуюць аддзяленьне сувязі, пачатковая школа, бібліятэка, фэльчарска-акушэрскі пункт, клюб.

Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гомельская вобласць: нарматыўны даведнік / Н. А. Багамольнікава і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2006. — 382 с. ISBN 985-458-131-4. (pdf)
  2. ^ Гарады і вёскі Беларусі. Энцыкл. Т. 1. Кн. 1. — Менск, 2004.

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]