Уме-саамская мова
| Уме-саамская мова | |
| ubmejesámiengiälla | |
 | |
| Ужываецца ў | Нарвэгіі, Швэцыі |
|---|---|
| Рэгіён | Камуны Арвідс'яўр і Ар'еплюґ |
| Колькасьць карыстальнікаў | каля 20 чалавек[1] |
| Клясыфікацыя | Уральская сям’я |
| Афіцыйны статус | |
| Афіцыйная мова ў | — |
| Рэгулюецца | — |
| Статус: | 8б амаль вымерлая[d][2] |
| Пісьмо | лацінскае пісьмо і лацінскі альфабэт[d] |
| Коды мовы | |
| ISO 639-1 | — |
| ISO 639-2(Б) | smi |
| ISO 639-2(Т) | smі |
| ISO 639-3 | sju |
| SIL | sju |
У́ме-саа́мская мова распаўсюджана на тэрыторыі швэдзкіх камунаў Арвідс'яўр і Ар'еплюг (уздоўж ракі Уме-Эльв). У нашыя часы пражываюць толькі 20 носьбітаў. Мова хутка вымірае.
Характарыстыка мовы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Пісьмовасьць[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Уме-саамская мова зьяўляецца адной зь першых саамскіх моваў, у якіх зьявіліся пісьмовыя помнікі. Так у 1755 годзе на гэтай мове быў выдадзены Новы Запавет. Першая саамскамоўная Біблія, выдадзеная ў 1811 годзе, была напісана па-умэ-саамску.
27 красавіка 2010 году Радай саамскае мовы была зацьверджана уме-саамская артаґрафія.
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Saami, Ume. A language of Sweden, Ethnologue(анг.)
- ^ Ethnologue — 25 — Dallas, Texas: SIL International, 2022.