Пятро Ялфімаў

Пятро Ялфімаў
	Пятро Ялфімаў
Дата нараджэньня	15 лютага 1980 (44 гады)
Месца нараджэньня	Магілёў, БССР, СССР;
Грамадзянства	Беларусь
Прафэсія	сьпявак
Сябра ў	RUDN[d]
Жанры	рок
Інструмэнты	гітара, клявішны музычны інструмэнт[d], кахон[d] і голас[d]
Узнагароды
Сайт	www.petrelfimov.ru
	Пятро Ялфімаў у Вікісховішчы

Пятро́ Ялфі́маў — беларускі сьпявак. Удзельнік конкурсу песьні «Эўрабачаньне-2009».

Біяграфія

Пятро Ялфімаў нарадзіўся 15 лютага 1980 году ў Магілёве, у сям’і музыкаў. З 6 гадоў Пётар пайшоў у школы з музычным ухілам. У 1994 годзе паступіў у Магілёўскую гімназію-каледж музыкі і харэаграфіі на спэцыяльнасьць «харавік-дырыжор». 4 гады быў салістам студыі "Дубль «У», у складзе якой стаў ляўрэатам тэлевізійнага конкурсу маладых артыстаў эстрады «Зорная ростань-96». У 1998 годзе паступіў у Беларускую дзяржаўную акадэмію музыкі на вакальна-харавы факультэт па спэцыяльнасьці «акадэмічны сьпеў».

Працаваў у «Песьнярах», потым у складзе гурта «Эгаіст», цяпер працуе сольна. Выступаў на «Славянскім базары» зь песьняй Чэслава Немэна «Dziwny jest ten swiat».

КВЗ

З 1999 году Ялфімаў удзельнічаў у КВЗ. Выступаў за каманду КВЗ РУДН.

Эўрабачаньне-2009

19 студзеня 2009 году Пятро выйграў адборачны тур Беларусі (ЭўраФэст) на «Эўрабачаньне-2009». У фінале Ялфімаў набраў 11 475 галасоў, а другое месца заняла сьпявачка Гюнэш зь песьняй «Fantastic Girl» набраўшы 7949 галасоў.

Пётар Ялфімаў выступіў у першым паўфінале конкурсу 12 траўня 2009 году. У паўфінале спаборнічалі артысты з 19 краінаў. Прадстаўнік Беларусі ў фінал не патрапіў. У няўдачы свайго выступу Ялфімаў абвінаваціў арганізатараў, і выявіў жаданьне сустрэцца з прэзыдэнтам Рэспублікі Беларусь Аляксандрам Лукашэнкам.^[1]

Фота

Дыскаграфія

Я хочу / Я жадаю (2006)
Колокола / Званы (2007)

Папярэднік Руслан Аляхно	Беларусь на конкурсе песьні Эўрабачаньне 2009	Наступнік 3+2 і Робэрт Ўэлз

Крыніцы

^ Ялфімаў: Мне вельмі шмат што ёсць расказаць прэзідэнту // Наша Ніва, 15 траўня 2009 г.

Вонкавыя спасылкі

[1] Ялфімаў: Мне вельмі шмат што ёсць расказаць прэзідэнту // Наша Ніва, 15 траўня 2009 г.

[1]