Пагост Загародзкі
Пагост-Загародзкі | |
Вобласьць: | Берасьцейская |
Раён: | Пінскі |
Сельсавет: | Загародзкі |
Часавы пас: | UTC+3 |
Геаграфічныя каардынаты: | 52°19′22″ пн. ш. 26°20′55″ у. д. / 52.32278° пн. ш. 26.34861° у. д.Каардынаты: 52°19′22″ пн. ш. 26°20′55″ у. д. / 52.32278° пн. ш. 26.34861° у. д. |
Пагост-Загародзкі на мапе Беларусі Пагост-Загародзкі | |
Галерэя здымкаў у Wikimedia Commons |
Паго́ст-Загаро́дзкі — вёска ў Беларусі, на паўднёва-ўсходнім беразе вадасховішча Пагост. Цэнтар сельсавету Пінскага раёну Берасьцейскай вобласьці.
Пагост-Загародзкі — даўняе мястэчка на гістарычнай Піншчыне (частка Берасьцейшчыны), на захадзе Палесься.
Гісторыя
Выяўленыя археолягамі 7 стаянак ваколі возера сьведчаць пра засяленьне гэтай мясцовасьці ў глыбокай старжытнасьці. Першы пісьмовы ўспамін пра Пагост-Загародзкі датуецца 1528, калі вялікая княгіня Бона Сфорца пацьверділа старыя правы тутэйшай шляхце. Згодна з адміністрацыйна-тэрытарыяльнай рэформай (1565—1566) мясьціна ўвайшла ў склад Пінскага павету Берасьцейскага ваяводзтва. У 1577 паселішча перайшло да С. Марціновіча.
У 1-й палове XVII ст. Пагост-Загародзкі атрымаў статус мястэчка. У сярэдзіне XVII ст. ім валодалі Стацкевічы і Нелюбовічы. У Пагосьце-Загародзкім праводзіліся рэгулярныя кірмашы, на якіх карысталася попытам мясцовая кераміка (чорны глянцавы посуд). У 1679 тут збудавалі касьцёл Сьвятога Язэпа. У XVIII ст. мястэчка перайшло ў валоданьне Друцкіх-Любецкіх.
У выніку другога падзелу Рэчы Паспалітай (1795) Пагост-Загародзкі апынуўся ў складзе Расейскай імпэрыі, у Пінскім павеце Гарадзенскай губэрні. Станам на 1859 у мястэчку было 46 двароў[1]. Па здушэньні нацыянальна-вызвольнага паўстаньня (1863—1864) расейскія ўлады ліквідавалі тутэйшую каталіцкую парафію.
Згодна з Рыскай мірнай дамовай (1921) Пагост-Загародзкі апынуўся ў складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі, дзе зрабіўся цэнтрам гміны Пінскага павету Палескага ваяводзтва.
У 1939 Пагост-Загародзкі ўвайшоў у БССР, дзе 12 кастрычніка 1940 зрабіўся цэнтрам сельсавету. Статус паселішча панізілі да вёскі.
-
Руіны каталіцкай капліцы
-
Касьцёл па мураўёўскай перабудове
-
Касьцёл, бакавы фасад
-
Касьцёл па вяртаньні каталікам
Насельніцтва
- XIX стагодзьдзе: 1887 — 408 чал.[2]
Турыстычная інфармацыя
Выдатныя мясьціны
- Каплічка прыдарожная (XIX ст.)
- Касьцёл Сьвятога Язэпа (1679; цяпер царква Сьвятых Кірылы й Мятода БЭМП)
- Могілкі старыя габрэйскія
- Сынагога
Страчананя спадчына
- Капліца (XIX ст.; каталіцкая)
Крыніцы
- ^ Соркіна І. Мястэчкі Беларусі... — Вільня, 2010. С. 379.
- ^ Pohost (8) Zahorodny // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom VIII: Perepiatycha — Pożajście. — Warszawa, 1887. S. 520.
Літаратура
- Соркіна І. Мястэчкі Беларусі ў канцы ХVІІІ — першай палове ХІХ ст. — Вільня: ЕГУ, 2010. — 488 с. ISBN 978-9955-773-33-7.
- Pohost (8) Zahorodny // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom VIII: Perepiatycha — Pożajście. — Warszawa, 1887. S. 520.
Вонкавыя спасылкі
Пагост Загародзкі — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў
|