Забелішкі (вёска)
| Забелішкі лац. Zabieliški | |
| Краіна: | Беларусь |
| Вобласьць: | Гарадзенская |
| Раён: | Астравецкі |
| Сельсавет: | Міхалішкаўскі |
| Насельніцтва: | 1 чал. (2010) |
| Часавы пас: | UTC+3 |
| Тэлефонны код: | +375 1591 |
| Паштовы індэкс: | 231230[1] |
| СААТА: | 4246823066 |
| Нумарны знак: | 4 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 54°46′52.6″ пн. ш. 26°9′34.1″ у. д. / 54.781278° пн. ш. 26.159472° у. д.Каардынаты: 54°46′52.6″ пн. ш. 26°9′34.1″ у. д. / 54.781278° пн. ш. 26.159472° у. д. |
Забелішкі на мапе Беларусі ±   Забелішкі | |
Забе́лішкі[2] — вёска ў Беларусі, каля ракі Вяльлі. Уваходзяць у склад Міхалішкаўскага сельсавету Астравецкага раёну Гарадзенскай вобласьці. Знаходзяцца каля аўтамабільнай дарогі Н6210.
Назва
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Сабіла або Сабула, пазьней Забэль (Sabilo, Sabila[3], Sabulo, Sabel[4]) — імя германскага паходжаньня[5]. Іменная аснова саб- (імя ліцьвінаў Сабіна; германскае імя Sabine), магчыма, паходзіць ад асновы саў-[6] (імёны ліцьвінаў Савіла, Савігайла, Саўгут; германскія імёны Savilo, Savigello, Savegodo).
Яшчэ этнограф і мовазнаўца Яўхім Карскі зьвяртаў увагу на тое, што ў латыскай Курляндыі, «большасьць беларускіх населеных месцаў заканчваюцца на -ішкі»[7], пазьней у рэчышчы палітыкі летувізацыі падобныя тапонімы на -ішкі азначылі як «гістарычна балтыйскія» і нават «тыпова летувіскія»[8]. Тым часам менскі дасьледнік Алёхна Дайліда зазначае, што «ва ўсходнегерманскіх мовах быў пашыраны суфікс -isk-: такім парадкам, так менаваная «лінія Сафарэвіча» (мяжа перавагі паселішчаў з назовамі на -ішкі ў Панямоньні) не абавязкова зьнітаваная з балтамі»[9].
Насельніцтва
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- 1999 год — 14 чалавек
- 2010 год — 1 чалавек
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Алфавитный список улиц по Забелишки — Белпошта (рас.)
- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гродзенская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2004. — 469 с. ISBN 985-458-098-9. (pdf) С. 73.
- ^ Repertori D’Antropònims Catalans (RAC). Vol. 1. — Barcelona, 1994. P. 479.
- ^ Kehrein J. Nassauisches Namenbuch. — Weilburg, 1863. S. 92.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 990, 1286.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 196.
- ^ Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.
- ^ Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.