Гран-пры Нідэрляндаў
| Зандворт | |
 | |
| Гісторыя | |
|---|---|
| Праведзеныя гонкі | 35 |
| Першая гонка | 1950 |
| Апошняя гонка | 2023 |
| Лідэр (гоначнік) | .svg){kind=small} Джым Кларк (4)
|
| Лідэр (канструктар) |  Фэрары (8)
|
| Траса | |
| Працягласьць кола | 4,259 км |
| Працягласьць гонкі | 306,587 км |
| Колькасьць колаў | 72 |
| Поўл-пазыцыя |
|
| Подыюм |
|
| Найхутчэйшае кола | |
| Вонкавыя спасылкі | |
Гран-пры́ Нідэрля́ндаў (па-нідэрляндзку: Grote Prijs van Nederland) — штогадовае аўтагоначнае спаборніцтва, якое ладзіцца з 1950 року. З 1952 року ўваходзіць у каляндар чэмпіянату сьвету Формулы-1. З 2021 року ладзіцца на трасе ў Зандворце.
Мінуўшчына
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Аўтатраса пад Зандвортам была створаная зь некалькіх адцінкаў даваенных і ваенных аўтадарог. Першая гонка адбылася тут у 1950 року; як і гонка наступнага сэзону, яны не ўваходзілі ў афіцыйны каляндар чэмпіянату сьвету. Пераможцам абодвух стаў Люі Разье.
Гран-пры 1952 року ўвайшло ў каляндар трэцяга чэмпіянату Формулы-1. Гэтае і наступнае Гран-пры выйграў Альбэрта Аскары. У 1954, 1956 і 1957 гонак не адбылося праз брак сродкаў.
У 1960 року Дэн Герні трапіў у аварыю, у якой загінуў адзін глядач. Праз дзесяць гадоў у аварыі загінуў брытанец Пірс Карыдж з каманды «Ўільямз».
У 1972 року гоначнікі адмовіліся ўдзельнічаць у нідэрляндзкім этапе, які хоць і ўвайшоў у каляндар, аднак не адпавядаў тагачасным стандартам. За час адсутнасьці Зандворт перапрацавалі, дадаўшы агароджы і збудаваўшы новыя піт-месцы. Чаканае адкрыцьцё новай трасы ў 1973 року праз недастатнюю камунікацыю скончылася трагічна. На восьмым коле гонкі аўтамабіль брытанца Роджэра Ўільямсана разьбіўся каля тунэлю Осту і, працершыся аб асфальтавае пакрыцьцё, загарэўся. Паранены гоначнік ня мог самастойна выбрацца, і яму на дапамогу падбег зямляк Дэйвід Пэрлі. Часу на ўратаваньне было багата, аднак Пэрлі ня мог перакуліць балід, а маршалкі трасы, ня меўшы вогнеахоўных(d) камбінэзонаў(d), збаяліся прыйсьці на дапамогу. Кіраўніцтва гонкі палічыла, што загарэўся балід Пэрлі, ды ён здолеў выбегчы; а гоначнікі, якім Пэрлі махаў з просьбай пра дапамогу, лічылі, што ён просіць дапамагчы згасіць ягоную машыну, але ня ведалі нічога пра кіроўцу ў бядзе. Таму, пакуль Пэрлі адчайна спрабаваў уратаваць Ўільямсана, гонка працягвалася на поўнай хуткасьці. У той час, як маршалкі стаялі вакол Ўільямсанава аўтамабіля і нічога не рабілі, ён памёр, але не ад апёкаў, а ад задушэньня(d). За свае намаганьні Дэйвід Пэрлі быў узнагароджаны мэдалём Георга(d), аднак гонка ўвайшла ў гісторыю як адзін з найжудасьнейшых эпізодаў Формулы-1.
На Гран-пры 1979 року траса зазнала зьменаў: у тунэлі Осьце была дададзеная часовая высакахуткасная шыкана. Змагаючыся з аўстралійцам Аланам Джонзам, тут вылецеў і пашкодзіў левую заднюю падвеску Жыль Вільнёў. Ён працягнуў гонку, але ўжо на наступным коле зноў вылецеў, гэтым разам у Тарзане. Аднак, нечакана для іншых, ён здолеў выехаць заднім ходам і зноўку ўключыўся ў барацьбу. На наступным коле ў яго цалкам развалілася левае задняе кола і падвеска; аднак Вільнёў, славуты сваім уменьнем кіраваць балідам, здолеў без аварыі даехаць да боксаў, дзе і скончыў гонку. Пераможцам жа стаў Алан Джонз. У наступным годзе тую шыкану прыбралі, а перад уваходам у тунэль Ост дадалі павольнейшую.
Гонка 1985 року стала апошняй, паколькі кампанія, што займалася правядзеньнем Гран-пры, закрылася. На пераробленай трасе ладзіліся іншыя гоначныя спаборніцтвы.
Плянавалася вяртаньне Гран-пры Нідэрляндаў у 2020 року, аднак гэтыя пляны былі перакрэсьленыя пандэміяй каранавіруснай інфэкцыі. У 2021 року пасьля доўгага перапынку гонка нарэшце ўзнавілася, і пераможцам стаў нідэрляндзец Макс Вэрстапэн.
Пераможцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Усе Гран-пры Нідэрляндаў ладзіліся на Зандворце.
- Ружовае тло азначае, што гонка не ўваходзіць у каляндар Чэмпіянату сьвету Формулы-1.
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Dutch GP (анг.). ChicaneF1. Праверана 14 верасьня 2021 г. Архіўная копія ад 14 верасьня 2021 г.