Славуціч: розьніца паміж вэрсіямі
дапаўненьне |
дапаўненьне |
||
| Радок 32: | Радок 32: | ||
|Этнічны склад насельніцтва = |
|Этнічны склад насельніцтва = |
||
|Год падліку этнічнага складу = |
|Год падліку этнічнага складу = |
||
|Нацыянальны склад насельніцтва = |
|Нацыянальны склад насельніцтва = украінцы – 63.3%, расейцы – 30%, беларусы – 4.1% |
||
|Год падліку нацыянальнага складу = |
|Год падліку нацыянальнага складу = 2001 |
||
|Колькасьць двароў = |
|Колькасьць двароў = |
||
|Год падліку колькасьці двароў = |
|Год падліку колькасьці двароў = |
||
Вэрсія ад 18:07, 27 красавіка 2016
| Славуціч | |||||
| укр. Славутич | |||||
| |||||
| |||||
| Дата заснаваньня: | 1986 | ||||
| Горад з: | 1987 | ||||
| Краіна: | Украіна | ||||
| Вобласьць: | Кіеўская | ||||
| Мэр: | Уладзімер Удавічэнка | ||||
| Плошча: | 2,53 км² | ||||
| Насельніцтва | |||||
| колькасьць: |  25 173 чал. (2016)[1]
| ||||
| шчыльнасьць: | 9949,8 чал./км² (2016) | ||||
| нацыянальны склад: | украінцы – 63.3%, расейцы – 30%, беларусы – 4.1% (2001) | ||||
| Часавы пас: | UTC+2 | ||||
| летні час: | UTC+3 | ||||
| Тэлефонны код: | +380-4579 | ||||
| Паштовыя індэксы: | 07100—07199 | ||||
| КОАТУУ: | 3211500000 | ||||
| Геаграфічныя каардынаты: | 51°31′14″ пн. ш. 30°45′25″ у. д. / 51.52056° пн. ш. 30.75694° у. д.Каардынаты: 51°31′14″ пн. ш. 30°45′25″ у. д. / 51.52056° пн. ш. 30.75694° у. д. | ||||
Славуціч на мапе Ўкраіны   Славуціч | |||||
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
| |||||
| http://www.e-slavutich.gov.ua | |||||
Славу́ціч (па-ўкраінску: Славутич) — места абласнога значэньня ў Кіеўскай вобласьці Ўкраіны, пабудаванае пасьля катастрофы на Чарнобыльскай АЭС (1986) адмыслова дзеля разьмяшчэньня эвакуяванага пэрсаналу станцыі.
Плошча 2,53 км². Насельніцтва 25 173 чал. (2016)[1].
Геаграфія
Славуціч разьмешчаны на левым беразе Дняпра, за 40 км ад Чарнігава, 45 км ад Прыпяці, 50 км ад Чарнобылю і 200 км ад Кіеву. Геаграфічна знаходзіцца ў межах Рэпкінскага раёну Чарнігаўскай вобласьці, аднак адміністрацыйна адносіцца да Кіеўскай вобласьці (места абласнога значэньня).
Гісторыя
Славуціч — наймаладзейшае места Ўкраіны. Ягонае будаўніцтва пачалося ў 1986 року неўзабаве па Чарнобыльскай аварыі, каб разьмясьціць у ім працаўнікоў АЭС зь сем’ямі, эвакуяваных з Прыпяці. Назва ўзятая ад старарускай назвы ракі Дняпро.
Першыя жыхары засяліліся ў свае хаты ў кастрычніку 1988 року. Дагэтуль тут пераважна жывуць пацярпелыя, адселеныя з забруджанай зоны, 8000 зь якіх у часе аварыі былі дзецьмі. Большасьць працаздольнага насельніцтва Славуцічу працуе на атамнай станцыі, куды пракладзеная чыгунка(uk), што двойчы перасякае беларускую мяжу, а таксама на прадпрыемствах зоны адчужэньня.
Славутыч быў заплянаваны як «места XXI стагодзьдзя», у ягонай пабудове ўдзельнічалі будаўнікі і архітэктары з васьмі савецкіх рэспублік: Азэрбайджанскай, Армянскай, Грузінскай, Латвійскай, Летувіскай, Расейскай, Украінскай і Эстонскай. У выніку места падзеленае на восем мікрараёнаў[2], якія маюць свой унікальны стыль і атмасфэру.
Насельніцтва
| 1989 | 2001 | 2008 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 11 364 | 24 402 | 24 391 | 24 492 | 24 726 | 24 826 | 25 112 |
У Славуцічы назіраецца высокая нараджальнасьць і нечакана нізкая сьмяротнасьць, таму сярэдні ўзрост жыхара Славутычу значна меншы за любое іншае места Ўкраіны. Больш за ⅓ ягоных насельнікаў маладзейшыя за 18 гадоў.
Крыніцы
- ^ а б Чисельність населення (за оцінкою) на 1 березня 2016 року та середня чисельність у січні-лютому 2016 року (укр.) Статистична інформація > Населення та міграція > Чисельність населення (щомісячна інформація). Головне управління статистики у Київській області. Праверана 27 красавіка 2016 г.
- ^ Sébastien Daycard-Heid. (24 красавіка 2006) A second life for the inhabitants of Chernobyl (анг.) Cafébabel Праверана 27 красавіка 2016 г.
Вонкавыя спасылкі
Славуціч — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў
- Афіцыйная бачына (укр.)
