Павал Латушка

	Павал Латушка
Надзвычайны і Паўнамоцны Амбасадар Рэспублікі Беларусь у Францыі
	16 лістапада 2012 — 15 студзеня 2019
Прэзыдэнт:	Аляксандар Лукашэнка
Прэм’ер-міністар:	Міхаіл Мясьніковіч
Наступнік:	Ігар Фісэнка
Пастаянны прадстаўнік Рэспублікі Беларусь пры ЮНЭСКА
	16 лістапада 2012 — 15 студзеня 2019
Прэзыдэнт:	Аляксандар Лукашэнка
Прэм’ер-міністар:	Міхаіл Мясьніковіч
Папярэднік:	Аляксандар Паўлоўскі
Наступнік:	Ігар Фісэнка
Міністар культуры Рэспублікі Беларусь
	4 чэрвеня 2009 — 16 лістапада 2012
Прэзыдэнт:	Аляксандар Лукашэнка
Прэм’ер-міністар:	Сяргей Сідорскі
Папярэднік:	Уладзімер Матвяйчук
Наступнік:	Барыс Сьвятлоў
Амбасадар Рэспублікі Беларусь у Польшчы
	6 сьнежня 2002 — 31 кастрычніка 2008
Прэзыдэнт:	Аляксандар Лукашэнка
Папярэднік:	Мікалай Крэчка
Наступнік:	Віктар Гайсёнак
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся:	10 лютага 1973 (51 год); Менск, Беларуская ССР, СССР
Сужэнец:	1) Натальля Латушка (разьвёўся), 2) Аляксандра Латушка (з 2014 г.)
Дзеці:	дачка Яна
Адукацыя:	юрыдычны факультэт БДУ (1995); Менскі дзяржаўны лінгвістычны ўнівэрсытэт (1996);
Узнагароды:	Ганаровая грамата Савету Міністраў Рэспублікі Беларусь (2018)
	Павал Латушка ў Вікісховішчы

Павал Паўлавіч Латушка (нар. 10 лютага 1973; Менск, цяпер Беларусь) — беларускі дыплямат, амбасадар Беларусі ў Францыі (2012—2019). Працаваў міністрам культуры Рэспублікі Беларусь з чэрвеня 2009 году па лістапад 2012^[3] году.

Біяграфія

У 1990 вучыўся на гістарычным факультэце Белдзяржунівэрсіту, пасьля першага курсу перавёўся на юрыдычны факультэт, які скончыў у 1995. Завочна ў 1996 скончыў Менскі лінгвістычны ўнівэрсытэт. Вывучыў польскую і ангельскую мовы. За часам студэнцтва стаў сябрам Таварыства беларускай мовы^[4].

У замежнай службе з 1995 году. Працаваў аташэ Дагаворна-прававога ўпраўленьня Міністэрства замежных справаў Рэспублікі Беларусь (1995—1996), віцэ-консулам Генэральнага консульства Рэспублікі Беларусь у Беластоку (1999—2000). У 2000 выконваў абавязкі кіраўніка гэтага Генэральнага консульства. Затым вярнуўся ў Менск, у 2000—2002 быў прэс-сакратаром Міністэрства замежных справаў Рэспублікі Беларусь.

Са сьнежня 2002 — Надзвычайны і Паўнамоцны Амбасадар Рэспублікі Беларусь у Рэспубліцы Польшча замест зьнятага з пасады Мікалая Крэчкі. Стаў наймаладзейшым у гісторыі беларускім амбасадарам^[5]^[6]. Адстаўлены быў 31 кастрычніка 2008 году^[7].

4 чэрвеня 2009 году прызначаны міністрам культуры Рэспублікі Беларусь^[8]. На пасадзе міністра перавёў справаводзтва ў Міністэрстве культуры Рэспублікі Беларусь на беларускую мову^[9].

16 лістапада 2012 году прызначаны амбасадарам Беларусі ў Францыі й па сумяшчальнасьці пастаянным прадстаўніком Беларусі пры ЮНЭСКО^[10]. 20 траўня 2013 году стаў дадаткова прызначаны амбасадарам у Гішпаніі і Партугаліі па сумяшчальнасьці^[11]. У 2008 годзе ўзнагароджаны ордэнам Марыі Магдаліны (II ступені) Польскай Праваслаўнай Царквы^[12]. Адстаўлены 15 студзеня 2019^[13].

Сям’я

У 1-ым шлюбе^[1] ёсьць дачка — Я́на^[14].

На пачатку 2014 г. у Парыжы (Францыя) пабраўся 2-ім шлюбам. Выхоўваў старэйшую дачку ад 1-га шлюба і малодшага сына^[2].

Крыніцы

^ ^а ^б Аляксей Мароз. Візіт з прапановай канкрэтнай дапамогі// Ніва № 10 (2443), 9 сакавіка 2003 г.
^ ^а ^б Даша Паўлоўская. Павал Латушка цяпер самы шчасьлівы // Народная воля : газэта. — 25 ліпеня 2014. — № 57 (3900). — С. 6. — ISSN 2071-9647.
^ Старшынёй КДБ прызначаны Вакульчык, у Следчым камітэце — Шаеў, Латушку выслалі паслом
^ Зараз мы маем першага міністра культуры, які выхаваўся ў асяроддзі Таварыства беларускай мовы // БелаПАН, 26 чэрвеня 2009 г. Праверана 5 лістапада 2015 г.
^ Указ Президента Республики Беларусь от 6 декабря 2002 г. №590 «О назначении П. П. Латушко Чрезвычайным и Полномочным Послом Республики Беларусь в Республике Польша и присвоении ему дипломатического ранга Чрезвычайного и Полномочного Посланника второго класса» (рас.)
^ Minął miesiąc, Czasopis nr 01/2003 (пол.)
^ Указ Президента Республики Беларусь от 31 октября 2008 г. №594 «Об освобождении П. П. Латушко от должности Чрезвычайного и Полномочного Посла Республики Беларусь в Республике Польша» (рас.)
^ Указ Президента Республики Беларусь от 4 июня 2009 г. № 286 О назначении П. П. Латушко Министром культуры Республики Беларусь (рас.)
^ Зоя Варанцова. За мову замовяць слова // Зьвязда : газэта. — 1 лістапада 2011. — № 208 (27072). — С. 4. — ISSN 1990-763x.
^ Лукашэнка прызначыў Вакульчыка ў КДБ, а Латушку — у Францыю
^ Указ Президента Республики Беларусь от 20 мая 2013 г. № 231 О назначении П. П. Латушко (рас.)
^ Пасол. Пасольства Рэспублікі Беларусь у Францускай Рэспубліцы. Праверана 16 студзеня 2019 г.
^ Указ президента Республики Беларусь 15 января 2019 г. №21 (рас.). Национальный центр правовой информации Республики Беларусь (15 студзеня 2019). Праверана 12 лютага 2019 г.
^ Дзьмітры Гурневіч. Павал Латушка пазнаёміў дыпляматаў з творчасьцю Коласа й Купалы// Польскае радыё для замежжа. 26 кастрычніка 2007

Вонкавыя спасылкі

Людміла Грышанава (7 красавіка 2012) Беларуская культура залежыць ад нацыянальнай самасвядомасьці Культура. Магілёўскія ведамасьці. — Інтэрвію з Паўлам Латушкам. Праверана 2 студзеня 2013 г.

[н-1] а ^б Аляксей Мароз. Візіт з прапановай канкрэтнай дапамогі// Ніва № 10 (2443), 9 сакавіка 2003 г.

[нв-2] а ^б Даша Паўлоўская. Павал Латушка цяпер самы шчасьлівы // Народная воля : газэта. — 25 ліпеня 2014. — № 57 (3900). — С. 6. — ISSN 2071-9647.

[3] Старшынёй КДБ прызначаны Вакульчык, у Следчым камітэце — Шаеў, Латушку выслалі паслом

[4] Зараз мы маем першага міністра культуры, які выхаваўся ў асяроддзі Таварыства беларускай мовы // БелаПАН, 26 чэрвеня 2009 г. Праверана 5 лістапада 2015 г.

[5] Указ Президента Республики Беларусь от 6 декабря 2002 г. №590 «О назначении П. П. Латушко Чрезвычайным и Полномочным Послом Республики Беларусь в Республике Польша и присвоении ему дипломатического ранга Чрезвычайного и Полномочного Посланника второго класса» (рас.)

[6] Minął miesiąc, Czasopis nr 01/2003 (пол.)

[7] Указ Президента Республики Беларусь от 31 октября 2008 г. №594 «Об освобождении П. П. Латушко от должности Чрезвычайного и Полномочного Посла Республики Беларусь в Республике Польша» (рас.)

[8] Указ Президента Республики Беларусь от 4 июня 2009 г. № 286 О назначении П. П. Латушко Министром культуры Республики Беларусь (рас.)

[9] Зоя Варанцова. За мову замовяць слова // Зьвязда : газэта. — 1 лістапада 2011. — № 208 (27072). — С. 4. — ISSN 1990-763x.

[10] Лукашэнка прызначыў Вакульчыка ў КДБ, а Латушку — у Францыю

[11] Указ Президента Республики Беларусь от 20 мая 2013 г. № 231 О назначении П. П. Латушко (рас.)

[12] Пасол. Пасольства Рэспублікі Беларусь у Францускай Рэспубліцы. Праверана 16 студзеня 2019 г.

[13] Указ президента Республики Беларусь 15 января 2019 г. №21 (рас.). Национальный центр правовой информации Республики Беларусь (15 студзеня 2019). Праверана 12 лютага 2019 г.

[14] Дзьмітры Гурневіч. Павал Латушка пазнаёміў дыпляматаў з творчасьцю Коласа й Купалы// Польскае радыё для замежжа. 26 кастрычніка 2007

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

п а р Амбасадары Беларусі ў Францыі
Пачатак дыпадносінаў Адкрыцьцё амбасады	25 студзеня 1992 (32 гады таму) 1992 (32 гады таму)
Амбасадары	Ніна Мазай (1993—1997) Уладзімер Сянько (1997—2004) Віктар Шых (2004—2008) Аляксандар Паўлоўскі ( 2008—2012) Павал Латушка (2012—2019) Ігар Фісенка (2019—2021)

п а р Пастаянныя прадстаўнікі БССР і Рэспублікі Беларусь пры ЮНЭСКО
БССР¹	Б. Кудраўцаў (1962—1967) Віктар Каўбасін (1967—1971) Іван Антановіч (1976—1977) У. Макараў Віктар Каўбасін (зноў; 1984—1991)
Рэспубліка Беларусь	Віктар Каўбасін (1991) Ніна Мазай (1991—1997) Уладзімер Сянько (1997—2004) Віктар Шых (2004—2008) Аляксандар Паўлоўскі (2008—2012) Павал Латушка (2012—2019) Ігар Фісенка (з 2019)
¹ — у складзе Пастаяннага прадстаўніцтва СССР

п а р Надзвычайныя і Паўнамоцныя Амбасадары Рэспублікі Беларусь у Польшчы
Пачатак дыпадносінаў Адкрыцьцё пасольства	2 сакавіка 1992 (32 гады таму) 1993
Амбасадары	Уладзімер Сянько (1992—1994) Георгі Таразевіч (1994—1995) Віктар Бурскі (1996—2000) Мікалай Крэчка (2000—2002) Павал Латушка (2002—2008) Віктар Гайсёнак (2008—2013) Аляксандар Авяр’янаў (2013—2019) Уладзімер Чушаў (2019—2022)