Гердуцішкі
| Гердуцішкі лац. Hierduciški / Gierduciški | |
| |
| Краіна: | Беларусь |
| Вобласьць: | Менская |
| Раён: | Маладэчанскі |
| Сельсавет: | Гарадоцкі |
| Насельніцтва: |
|
| Часавы пас: | UTC+3 |
| Тэлефонны код: | +375 1773 |
| Паштовы індэкс: | 222313 |
| Нумарны знак: | 5 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 54°7′46″ пн. ш. 27°0′15″ у. д. / 54.12944° пн. ш. 27.00417° у. д.Каардынаты: 54°7′46″ пн. ш. 27°0′15″ у. д. / 54.12944° пн. ш. 27.00417° у. д. |
Гердуцішкі на мапе Беларусі ±   Гердуцішкі | |
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
| |
Герду́цішкі[1] — вёска ў Беларусі, на рацэ Бярэзіне. Уваходзяць у склад Гарадоцкага сельсавету Маладэчанскім раёне Менскай вобласьці.
Назва
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Паводле менскага дасьледніка Алёхны Дайліды, які разьвівае германскую (перадусім усходнегерманскую) этымалёгію імёнаў літоўскіх князёў і баяраў, фармант -герд- (-керд-) паходзіць ад гоцкага gairdan 'падпяразваць' (пераноснае 'ахоўваць'), garda 'агароджа' (пераноснае 'ахова, бясьпека')[2]. Такім парадкам, імя Гердут азначае «ахоўнік» і цалкам адпавядае германскаму імю Kerdut[3][4].
Яшчэ этнограф і мовазнаўца Яўхім Карскі зьвяртаў увагу на тое, што ў латыскай Курляндыі, «большасьць беларускіх населеных месцаў заканчваюцца на -ішкі»[5], пазьней у рэчышчы палітыкі летувізацыі падобныя тапонімы на -ішкі азначылі як «гістарычна балтыйскія» і нават «тыпова летувіскія»[6]. Тым часам менскі дасьледнік Алёхна Дайліда зазначае, што «ва ўсходнегерманскіх мовах быў пашыраны суфікс -isk-: такім парадкам, так менаваная «лінія Сафарэвіча» (мяжа перавагі паселішчаў з назовамі на -ішкі ў Панямоньні) не абавязкова зьнітаваная з балтамі»[7].
Гісторыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У міжваенны час вёска, маёнтак і засценак знаходзіліся ў складзе гміны Гарадок Вялейскaга павету, з 1927 году Маладэчанскaга павету Віленскага ваяводзтва Польскай Рэспублікі[8][9].
Насельніцтва
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (djvu)
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 578.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 21.
- ^ Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.
- ^ Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.
- ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej. T. 1. — Warszawa, 1938. S. 6.
- ^ Eberhardt P. Formowanie się polskiej granicy wschodniej po II wojnie światowej // Dzieje Najnowsze. Rocznik L, 2018 (2). S. 95—100.
- ^ Słownik geograficzny... T. II. — Warszawa, 1881. S. 560.
- ^ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej. T. VII, cz. II: Ziemia Wileńska — Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka. — Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1923. S. 80.
- ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej. T. 1. — Warszawa, 1938. S. 27.
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Gierduciszki, wieś, powiat wilejski // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom II: Derenek — Gżack. — Warszawa, 1881. — S. 560