Вялікае Мажэйкава

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Вялікае Мажэйкава
лац. Vialikaje Mažejkava
Вялікае Мажэйкава
Першыя згадкі: 16 стагодзьдзе
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Гарадзенская
Раён: Шчучынскі
Сельсавет: Мажэйкаўскі
Насельніцтва: 672 чал. (2010)
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 1514
Паштовы індэкс: 231502
Нумарны знак: 4
Геаграфічныя каардынаты: 53°41′0″ пн. ш. 24°56′0″ у. д. / 53.68333° пн. ш. 24.93333° у. д. / 53.68333; 24.93333Каардынаты: 53°41′0″ пн. ш. 24°56′0″ у. д. / 53.68333° пн. ш. 24.93333° у. д. / 53.68333; 24.93333
Вялікае Мажэйкава на мапе Беларусі ±
Вялікае Мажэйкава
Вялікае Мажэйкава
Вялікае Мажэйкава
Вялікае Мажэйкава
Вялікае Мажэйкава
Вялікае Мажэйкава
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Вялі́кае Мажэ́йкава[1]вёска ў Беларусі, каля ракі Ішчальнянкі. Цэнтар сельсавету Шчучынскага раёну Гарадзенскай вобласьці.

Назва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Асноўны артыкул: Мажэйка (імя)

Мазека або Мазіка (Mazecha, Mazika) — імя германскага паходжаньня[2]. Адпаведнасьць літоўскіх імёнаў на -ейка (-іка) германскім імёнам з суфіксам -к- (Вілейка — Wilico, Мінейка — Minnico, Радзейка — Radecke < Radacho і г. д.) сьцьвердзіў францускі лінгвіст-германіст Раймонд Шмітляйн, які на падставе шматгадовых дасьледаваньняў прыйшоў да высноваў пра германскае паходжаньне літоўскіх уласных імёнаў[3].

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У пісьмовых крыніцах Мажэйкава ўпершыню ўпамінаецца ў пачатку XVI стагодзьдзя як дварэц (фальварак) у складзе велікакняскай Жалудоцкай воласьці Троцкага ваяводзтва.

Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • 1999 год — 802 чалавекі
  • 2010 год — 672 чалавекі

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гродзенская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2004. — 469 с. ISBN 985-458-098-9. (pdf) С. 372.
  2. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1120.
  3. ^ Schmittlein R. Les noms d’eau de la Lituanie (suite) // Revue internationale d’onomastique. Nr. 3, 1964. P. 161—162, 167.

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]