Пятро Парашэнка

	Пятро Аляксеевіч Парашэнка; лац. Piatro Alaksiejevič Parašenka
	па-ўкраінску: Петро́ Олексі́йович Пороше́нко
5-ы прэзыдэнт Украіны
	7 чэрвеня 2014 — 20 траўня 2019
Прэм’ер-міністар:	Арсень Яцанюк,; Уладзімер Гройсман
Папярэднік:	Аляксандар Турчынаў (в. а.)
Наступнік:	Уладзімер Зяленскі
2-і Міністар эканамічнага разьвіцьця і гандлю Ўкраіны
	23 сакавіка 2012 — 24 сьнежня 2012
Прэзыдэнт:	Віктар Януковіч
Прэм’ер-міністар:	Мікола Азараў
Папярэднік:	Андрэй Клюеў
Наступнік:	Ігар Прасолаў
9-ы Міністар замежных справаў Украіны
	9 кастрычніка 2009 — 11 сакавіка 2010
Прэзыдэнт:	Віктар Юшчанка
Папярэднік:	в. а. Уладзімер Хандогій
Наступнік:	Канстанцін Грышчанка
Старшыня рады Нацыянальнага банку Ўкраіны
	22 лютага 2007 — 9 кастрычніка 2009
4-ы Сакратар РНБА Ўкраіны
	8 лютага 2005 — 8 верасьня 2005
Папярэднік:	Уладзімер Радчанка
Наступнік:	Анатоль Кінах
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся:	26 верасьня 1965[…] (59 гадоў); Балград, Адэская вобласьць, Украінская ССР
Партыя:	беспартыйны
Сужэнец:	Марына
Дзеці:	сыны — Аляксей і Міхайла, дочкі — Яўгенія і Аляксандра
Бацька:	Аляксей Іванавіч Парашэнка[d]
Маці:	Яўгенія Грыгарчук[d]
Адукацыя:	Інстытут міжнародных стасункаў Кіеўскага нацыянальнага ўнівэрсытэту імя Тараса Шаўчэнкі[d] (1989);
	Пятро Аляксеевіч Парашэнка ў Вікісховішчы

Пятро́ Аляксе́евіч Парашэ́нка (па-ўкраінску: Петро Олексійович Порошенко; нарадзіўся 26 верасьня 1965 году, Балград, Адэская вобласьць, Украінская ССР) — пяты прэзыдэнт Украіны (2014—2019), прадпрымальнік, народны дэпутат Украіны 3-га, 4-га, 5-га і 7-га скліканьняў, міністар эканамічнага разьвіцьця і гандлю (з 23 сакавіка да 24 сьнежня 2012 року), міністар замежных справаў (з 9 кастрычніка 2009 да 11 сакавіка 2010), сябра Рады Нацыянальнага банку Ўкраіны (2007—2014). Заслужаны эканаміст Украіны.

25 траўня 2014 году абраны на пасаду прэзыдэнта Ўкраіны, атрымаўшы паўнамоцтвы 7 чэрвеня 2014 году.

Жыцьцяпіс

Пасьля сканчэньня з адзнакаю факультэту міжнародных адносін і міжнароднага права Кіеўскага ўнівэрсытэту імя Шаўчэнкі (1989) навучаўся ў асьпірантуры (1989—1992), працаваў асыстэнтам катэдры міжнародных эканамічных адносін.

У 1990—1991 — намесьнік генэральнага дырэктара Аб’яднаньня малых прадпрыемстваў і прадпрымальнікаў «Рэспубліка». У 1991—1993 кіраваў АТ Біржавы дом «Украіна». У 1993—1998 — генэральны дырэктар ЗАТ «Украінскі прамыслова-інвэстыцыйны канцэрн».

У 1998 абраны ў Вярхоўную раду, уваходзіў у парлямэнцкую фракцыю аб’яднаных сацыял-дэмакратаў. На пачатку 2000 выйшаў з СДПУ(А) і стварыў фракцыю «Салідарнасьць» (пазьней — партыя). У складзе выбарчага блёку «Наша Ўкраіна» абіраўся дэпутатам у 2002 і 2006 роках.

Зь ліпеня 2004 року — намесьнік кіраўніка штабу кааліцыі «Сіла народу», з моманту стварэньня партыі «Наша Ўкраіна» — у яе кіраўніцтве.

8 лютага 2005 прызначаны сакратаром Рады нацыянальнай бясьпекі і абароны. 5 верасьня 2005 пасьля вылучэньня супраць яго абвінавачваньняў з боку колішняга дзяржаўнага сакратара Аляксандра Зінчанкі падаў у адстаўку. Аднак ніводнае з высунутых абвінавачваньняў не пацьвердзілася, і суд абавязаў Зінчанку прынесьці публічныя прабачэньні.

З 22 лютага 2007 — старшыня Рады Нацыянальнага банку Ўкраіны.

9 кастрычніка 2009 пастаўлены міністрам замежных справаў Украіны.

23 сакавіка 2012 прызначаны міністрам эканамічнага разьвіцьця і гандлю Ўкраіны^[4].

Са сьнежня 2012 року — народны дэпутат Украіны 7-га скліканьня, пазафракцыйны. З пачатку 2014 году — кандыдат у прэзыдэнты Ўкраіны на выбарах 2014 году.

25 траўня 2014 году абраны прэзыдэнтам Украіны. 7 чэрвеня 2014 году прайшла інагурацыя Пятра Парашэнкі. Ад Беларусі ў інаўгурацыі ўзяў удзел Аляксандар Лукашэнка^[5].

Прэзыдэнцтва

Пятро Парашэнка ўзяў удзел у прэзыдэнцкіх выбарах 2014 году; і паводле іх вынікаў атрымаў больш за палавіну (54,7%) галасоў выбарцаў, набыўшы такім чынам перамогу ў першым туры. На выбарах выступаў у альянсе зь Віталем Клічком (пра што было абвешчана 29 сакавіка 2014 году на зьезьдзе партыі «УДАР»). Сьлёган перадвыбарчай кампаніі Парашэнкі — «Жыць па-новаму» (укр. «Жити по-новому»).

У 2019 годзе заявіў пра намер балятавацца на другі тэрмін і свой удзел у прэзыдэнцкіх выбарах 2019 году. Ў першым туры галасаваньня атрымаў 15,95%, другое месца пасьля Ўладзімера Зяленскага. Ў другім туры атрымаў 24,45%.

Прадпрымальніцтва

Свой бізнэс Пятро Парашэнка пачаў з продажу какава-бабоў. У 1990-я гады ён набыў колькі кандытарскіх прадпрыемстваў, аб’яднаўшы ў групу «Рашэн», якая стала найвялікшым вытворцам кандытарскіх вырабаў Украіны (шэсьць камбінатаў ва Ўкраіне й адна фабрыка ў Ліпецку ў Расеі).

На сёньняшні дзень бізнэс Парашэнкі ўключае ў сябе аўтамабільныя ды аўтобусныя заводы (Луцкі аўтамабільны завод, карпарацыя «Богдан»), верф «Ленінская кузьня», тэлеканал «5 канал» ды шэраг іншых прадпрыемстваў.

У 2013 годзе часопіс Forbes апублікаваў рэйтынг найбагацейшых людзей у сьвеце, у якім Пятро Парашэнка заняў 931 месца^[6]. У 2014 годзе яго маёмасьць ацанілі ў 1,3 млрд даляраў. Яго холдынгу «Аграхарчінвэст» належала звыш 100 000 га зямлі ва Ўкраіне. Сярод іншага, яму належалі харчовае прадпрыемства «Падольле», «Днепрапятроўскі крухмала-патачны камбінат» і фінтэс-клюб «5-ы элемэнт». Кандытарскае прадпрыемства «Рашэн» вырабляла 320 найменьняў цукерак, тартоў і вафель абсягам 450 000 тонаў^[7].

Навуковая дзейнасьць

У 2002 року абараніў кандыдацкую дысэртацыю «Прававое рэгуляваньне кіраваньнем дзяржаўнымі карпаратыўнымі правамі ва Ўкраіне». Кандыдат юрыдычных навук. Аўтар манаграфіі «Дзяржаўнае кіраваньне карпаратыўнымі правамі ва Ўкраіне. Тэорыя фармаваньня правастасункаў» і нізкі навуковых публікацыяў. Суаўтар падручніку «Сучасныя міжнародныя эканамічныя стасункі».

23 сьнежня 2009 абраны Ганаровым прафэсарам Унівэрсытэту банкаўскай справы Нацыянальнага банку Ўкраіны. Заслужаны эканаміст Украіны.

Сям’я

Бацька — Парашэнка Аляксей Іванавіч (1936 г. н.) — генэральны дырэктар канцэрну «Укрпромінвест»; маці — Парашэнка Яўгенія Сяргееўна (1937—2004). У Пятра Парашэнкі быў старэйшы брат Міхаіл, які загінуў у дарослым узросьце.

Жонка — Марына Анатолеўна (1962 г. н.) — урач-кардыёлаг; сыны Аляксей (1985 г. н.) ды Міхаіл (2001 г. н.); дачкі Яўгенія (2000 г. н.) ды Аляксандра (2000 г. н.).

Узнагароды і прэміі

Орден «За заслугі» II ст. (24 верасьня 1999) — за важкі асабісты ўнёсак у рэфармаваньне прамысловасьці Ўкраіны, актыўны ўдзел у законатворчай працы^[8]
Орден «За заслугі» III ст. (9 сьнежня 1998) — за шматгадовую сумленную працу, важкі ўнёсак у разьвіцьцё ўкраінскай дзяржаўнасьці^[9]
Заслужаны эканаміст Украіны (21 жніўня 1997) — за важкія здабыткі ў працы, высокае прафэсійнае майстэрства і з нагоды шостай гадавіны незалежнасьці Ўкраіны^[10]
Дзяржаўная прэмія Ўкраіны ў галіне навукі і тэхнікі (1999) — за стварэньне навукова-прамысловага комплексу па вырабніцтве сьвінцова-кісьлевых акумулятарных батарэяў (у складзе калектыву)^[11]
Ляўрэат Міжнароднай прэміі імя П. Орліка
Ганаровая грамата Вярхоўнай Рады Ўкраіны
Гішпанскі ордэн «За грамадзянскія заслугі» ступені Вялікага Крыжа

Крыніцы

^ ^а ^б Nationalencyklopedin (шв.) — 1999.
^ ^а ^б Ray M. Petro Poroshenko // Encyclopædia Britannica (анг.)
^ ^а ^б Petro Olexijowytsch Poroschenko // Энцыкляпэдыя Бракгаўза (ням.)
^ Указ Президента України № 210/2012 від 23 березня 2012 року «Про призначення П.Порошенка Міністром економічного розвитку і торгівлі України»
^ БелТА. Сустрэчы ў Кіеве // Зьвязда : газэта. — 10 чэрвеня 2014. — № 106 (27716). — С. 2. — ISSN 1990-763x.
^ Petro Poroshenko — Forbes
^ Парашэнка паабяцаў прадаць свой шакалядны бізнэс «Рашэн» // Зьвязда : газэта. — 28 траўня 2014. — № 97 (27707). — С. 1. — ISSN 1990-763x.
^ Указ Президента України № 1225/99 від 24 вересня 1999 року «Про нагородження відзнакою Президента України — орденом „За заслуги“»
^ Указ Президента України № 1342/98 від 9 грудня 1998 року «Про нагородження відзнакою Президента України — орденом „За заслуги“»
^ Указ Президента України № 874/97 від 21 серпня 1997 року «Про відзначення нагородами України»
^ Указ Президента України № 1513/99 від 1 грудня 1999 року «Про присудження Державних премій України в галузі науки і техніки 1999 року»

Вонкавыя спасылкі

Пэрсанальная бачына

[_6cb5b04f58c6e7cf-1] а ^б Nationalencyklopedin (шв.) — 1999.

[_3889b67be9ed084c-2] а ^б Ray M. Petro Poroshenko // Encyclopædia Britannica (анг.)

[_80a90f8a0b74a563-3] а ^б Petro Olexijowytsch Poroschenko // Энцыкляпэдыя Бракгаўза (ням.)

[4] Указ Президента України № 210/2012 від 23 березня 2012 року «Про призначення П.Порошенка Міністром економічного розвитку і торгівлі України»

[5] БелТА. Сустрэчы ў Кіеве // Зьвязда : газэта. — 10 чэрвеня 2014. — № 106 (27716). — С. 2. — ISSN 1990-763x.

[6] Petro Poroshenko — Forbes

[7] Парашэнка паабяцаў прадаць свой шакалядны бізнэс «Рашэн» // Зьвязда : газэта. — 28 траўня 2014. — № 97 (27707). — С. 1. — ISSN 1990-763x.

[8] Указ Президента України № 1225/99 від 24 вересня 1999 року «Про нагородження відзнакою Президента України — орденом „За заслуги“»

[9] Указ Президента України № 1342/98 від 9 грудня 1998 року «Про нагородження відзнакою Президента України — орденом „За заслуги“»

[10] Указ Президента України № 874/97 від 21 серпня 1997 року «Про відзначення нагородами України»

[11] Указ Президента України № 1513/99 від 1 грудня 1999 року «Про присудження Державних премій України в галузі науки і техніки 1999 року»

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]