Алег Цягнібок
Алег Цягнібок | |
![]() | |
Лідэр Усеўкраінскага аб’яднаньня «Свабода» | |
---|---|
14 лютага 2004 — цяперашні час | |
Прэзыдэнт: | Віктар Юшчанка |
Прэм’ер-міністар: | Юлія Цімашэнка |
Папярэднік: | Яраслаў Андрушкіў |
Асабістыя зьвесткі | |
Нарадзіўся: |
7 лістапада 1968 (54 гады) Львоў, Украіна |
Партыя: | Усеўкраінскае аб’яднаньне «Свабода» |
Бацька: | Яраслаў Васілевіч Цягнібок[d] |
Адукацыя: | |
Алег Яраслававіч Цягнібок (па-ўкраінску: Олег Ярославович Тягнибок; нарадзіўся 7 лістапада 1968 году ў Львове) — украінскі палітычны дзеяч, лідэр Усеўкраінскага аб’яднаньня «Свабода». Народны дэпутат Украіны трэцяга і чацьвертага скліканьня. Пазыцыянуе сябе як украінскі нацыяналіст. З 2006 году — дэпутат львоўскай абласной рады Ўкраіны. Кандыдат на пост мэра Кіева на датэрміновых выбарах 2008 году. Ён атрымаў 1,37% (восьмы зь сямідзесяці кандыдатаў). Кандыдат на датэрміновых выбарах прэзыдэнта Ўкраіны 2014 году.
Біяграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Нарадзіўся 7 лістапада 1968 году ў Львове, унук Арцёма Цэгэльскага, грэка-каталіцкага сьвятара. У 1993 годзе скончыў Львоўскі дзяржаўны мэдыцынскі інстытут па спэцыяльнасьці лекар—хірург.
У ліпені 2004 году Алег Цягнібок быў выключаны з фракцыі «Наша Ўкраіна» за выказваньні, якія былі ўспрынятыя як антысэміцкія ды ксэнафобскія.[1]
На парлямэнцкіх выбарах 2006 году партыя Ўсеўкраінскае аб’яднаньне «Свабода», узначаленая Цягнібокам, не патрапіла да новага складу Вярхоўнай Рады Ўкраіны. А напярэдадні пазачарговых выбараў у парлямэнт 2007 году быў абвінавачаны Юліяй Цімашэнка ды «Газэтай па-ўкраінску ў сувязях з Карчынскім і Казаком ды ў тым, што УА «Свабода» — праект рэгіяналаў.[2] Пасьля буйное перамогі Ўсеўкраінскага аб’яднаньня «Свабода» на мясцовых выбарах у Тарнопальскай вобласьці ён абвясьціў аб тым, што мае намер браць удзел у выбарах Прэзыдэнта Ўкраіны 2010 году.[3] Вылучаны на пост Прэзыдэнта Ўкраіны на ХХІ зьезьдзе Ўсеўкраінскага аб’яднаньня «Свабода» 22 кастрычніка 2009 году.[4] Зарэгістраваны Цэнтральнай Выбарчай Камісіяй Украіны 30 кастрычніка 2009 году.[5] Атрымаў 1,43% галасоў выбарцаў (восьмае месца). На выбарах у Львоўскую абласную Раду 2010 году ізноў быў абраны яе дэпутатам. На парлямэнцкіх выбарах 2012 году партыя Ўсеўкраінскае аб’яднаньне «Свабода», узначаленая Цягнібокам, атрымала 10,44% галасоў (пятае месца) і сфармавала першую нацыяналістычную фракцыю ў Вярхоўнай Радзе Ўкраіны. Паводле сьпісу ад партыі прайшло 15 чалавек, яшчэ 12 сталі дэпутатамі па мажарытарных (аднамандатных) акругах. Алег Цягнібок ўзначальвае парлямэнцкую фракцыю партыі. Зьяўляўся актыўным удзельнікам Эўрамайдану. Удзельнічаў у выбарах прэзыдэнта Ўкраіны 2014 году ў якасьці кандыдата.
Сям’я[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Жанаты, мае дзьвюх дачок ды сына.
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ «П’ята графа» й п’яте колесо до воза виборчої кампанії Ющенка(укр.)
- ^ «До Верховної Ради проходять тільки три сили» (укр.)
- ^ ТЯГНИБОК ІДЕ В ПРЕЗИДЕНТИ(укр.)
- ^ ХХІ З’їзд ВО «Свобода» висунув Олега Тягнибока кандидатом на пост Президента України(укр.)
- ^ ЦВК зареєструвала ще двох кандидатів(недаступная спасылка)(укр.)
Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Алег Цягнібок — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў
- Асабістая старонка Алега Цягнібока
- Інтэрвію Алега Цягнібока каналу «адзін плюс адзін»
- Перадвыбарная агітацыя 2010
Папярэднік Яраслаў Андрушкіў |
Старшыня Ўсеўкраінскага аб’яднаньня «Свабода» 14 лютага 2004 — сёньня |
Наступнік — |
|
- Нарадзіліся 7 лістапада
- Нарадзіліся ў 1968 годзе
- Выпускнікі Львоўскага ўнівэрсытэту
- Нарадзіліся ў Львове
- Украінскія палітыкі
- Украінскія нацыяналісты
- Дэпутаты Вярхоўнай рады Ўкраіны 3-га скліканьня
- Дэпутаты Вярхоўнай рады Ўкраіны 4-га скліканьня
- Дэпутаты Вярхоўнай рады Ўкраіны 7-га скліканьня
- Усеўкраінскае аб’яднаньне Свабода
- Удзельнікі Аранжавай рэвалюцыі