Юлія Цімашэнка

	Юлія Цімашэнка
18-ы прэм’ер-міністар Украіны
	18 сьнежня 2007 — 3 сакавіка 2010
Прэзыдэнт:	Віктар Юшчанка
Папярэднік:	Віктар Януковіч
Наступнік:	Мікола Азараў
15-ы прэм’ер-міністар Украіны
	24 студзеня 2005 — 8 верасьня 2005
Прэзыдэнт:	Віктар Юшчанка
Папярэднік:	Мікалай Азараў
Наступнік:	Юры Еханураў
Асабістыя зьвесткі
Нарадзілася:	27 лістапада 1960 (63 гады); Днепрапятроўск, УССР
Партыя:	БЮТ
Сужэнец:	Аляксандар Цімашэнка
Дзеці:	Яўгенія Цімашэнка[d]
Бацька:	Уладзімер Грыгян[d]
Маці:	Людміла Цялегіна[d]
Адукацыя:	Дняпроўская палітэхніка[d]; Дняпроўскі нацыянальны ўнівэрсытэт імя Алеся Ганчара[d];
Узнагароды:	Order of the holy Great Martyr Barbara 2nd class[d] (1998)
	Юлія Цімашэнка ў Вікісховішчы

Ю́лія Цімашэ́нка (па-ўкраінску: Юлія Тимошенко), дзявоцкае прозьвішча Грыгян (нарадзілася 27 лістапада 1960 году) — украінскі палітык, лідарка палітычнага руху «Бацькаўшчына» і БЮТ (Блёк Юліі Цімашэнкі), прэм’ер-міністар Украіны (2005 і 2007—2010 гадоў), асноўная паплечніца Віктара Юшчанкі на прэзыдэнцкіх выбарах ва Ўкраіне ў 2004 годзе, адна зь лідараў «Аранжавай рэвалюцыі».

Біяграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

	Гэты разьдзел утрымлівае застарэлыя зьвесткі. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, абнавіўшы яго. (дапамога)

Юлія Цімашэнка нарадзілася і жыла ў Днепрапятроўску, у 1984 годзе скончыла эканамічны факультэт тамтэйшага ўнівэрсытэту. А ў 1979 годзе пабралася шлюбам з партыйным службоўцам Александрам Цімашэнкам.

На пачатку 90-х гадоў Цімашэнка сур’ёзна занялася бізнэсам. Паводле некаторых ацэнак, у 1996 годзе кіраваная ёй сетка кампаніяў «Аб’яднаныя энэргасыстэмы Ўкраіны» (асноўны імпартэр газу з Расеі ва Ўкраіну) кантралявала чвэрць эканомікі краіны. На той момант Юлія Цімашэнка была самай багатай жанчынай Украіны.

У 1999 годзе яна стала віцэ-прэм’ерам ва ўрадзе Віктара Юшчанкі. Пасьля адстаўкі ўраду Віктара Юшчанкі Юлію Цімашэнку абвінавацілі ў карупцыі. Яна нават часова трапіла ў турму, дзе правяла некалькі тыдняў. Яе бізнэс-імпэрыя была дашчэнту разбураная, і тады Цімашэнка пайшла ў палітыку. У 2002 годзе яе блёк («Блок Юлії Тимошенко») паказаў неблагі вынік падчас парлямэнцкіх выбараў (7,2%), а Цімашэнка стала адным з самых рэзкіх і радыкальных крытыкаў прэзыдэнта Кучмы.

У першым студзеньскім нумары 2005 году вядомы ўкраінскі часапіс «Карэспандэнт» назваў Юлію Цімашэнку «рэвалюцыянэрам году» (2004). На думку рэдакцыі, безь яе падтрымкі і напору Віктару Юшчанку наўрад ці хапіла б рашучасьці давесьці справу да перамогі. Нават непахісныя праціўнікі назвалі Цімашэнку «галоўнай сілай ды адначасна галоўнай слабасьцю» ўкраінскай апазыцыі.

У студзені 2005 году прэзыдэнт Украіны Віктар Юшчанка прызначыў Юлію Цімашэнку прэм’ер-міністрам. У верасьні 2005 году Віктар Юшчанка зьняў Юлію Цімашэнку з пасады прэм’ер-міністра. Ад 18 сьнежня 2007 году Юлія Цімашэнка зноў на пасадзе прэм’ер-міністра.

11 кастрычніка 2011 г. Пячэрскі суд Кіева вырак Ю. Цімашэнку да 7 гадоў зьняволеньня за «перавышэньне службовых паўнамоцтваў»^[2]. 22 лютага 2014 г. Вярхоўная Рада Ўкраіны ўхваліла Пастанову № 751 «Аб выкананьні міжнародных абавязкаў Украіны адносна вызваленьня Цімашэнкі Ю.В.» паводле рашэньня Эўрапейскага суда па правах чалавека ад 30 красавіка 2013 г. датычна «палітычнай матываванасьці» перасьледу^[3]. Адразу па вызваленьні прыбыла з Харкава на «Эўрамайдан». Публічна абвясьціла пра рашэньне балатавацца на пост Прэзыдэнта Ўкраіны^[4]^[5]. На выбарах 2014 году атрымала 2 месца з 12,81% галасоў выбарцаў; Пятро Парашэнка перамог у першым туры^[6].

Зарэгістраваная ў якасьці кандыдата на выбарах прэзыдэнта ў 2019 годзе. На выбарах заняла трэцяе месца з 13,40% галасоў выбарцаў і не прайшла ў другі тур^[7].

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

^ ^а ^б Julija Tymoschenko // Munzinger Personen (ням.)
^ Суд даў Цімашэнцы 7 гадоў // Зьвязда : газэта. — 12 кастрычніка 2011. — № 195 (27058). — С. 3. — ISSN 1990-763x.
^ Юлія Цімашэнка выйшла на волю // Эўрарадыё, 22 лютага 2014 г. Праверана 25 верасьня 2015 г.
^ Тимошенко: "Мы должны наказать всех виновных, иначе не будем достойны памяти погибших" (ДОБАВЛЕНЫ ФОТО) (укр.)
^ Юлія Тимошенко вже на Майдані, попрощалася з загиблими (укр.)
^ ЦВК порахувала 100% протоколів. У Порошенка майже 55% // Украінская Праўда.. — 2014.
^ Результати голосування

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Юлія Цімашэнка — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў

Афіцыйная старонка (укр.)
Сайт Блёку Юліі Цімашэнка (укр.)
Хто такая Юлія Цімашэнка? (Радыё Свабода)

[_05998df0bc4c6b07-1] а ^б Julija Tymoschenko // Munzinger Personen (ням.)

[2] Суд даў Цімашэнцы 7 гадоў // Зьвязда : газэта. — 12 кастрычніка 2011. — № 195 (27058). — С. 3. — ISSN 1990-763x.

[3] Юлія Цімашэнка выйшла на волю // Эўрарадыё, 22 лютага 2014 г. Праверана 25 верасьня 2015 г.

[4] Тимошенко: "Мы должны наказать всех виновных, иначе не будем достойны памяти погибших" (ДОБАВЛЕНЫ ФОТО) (укр.)

[5] Юлія Тимошенко вже на Майдані, попрощалася з загиблими (укр.)

[6] ЦВК порахувала 100% протоколів. У Порошенка майже 55% // Украінская Праўда.. — 2014.

[7] Результати голосування

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]