Кіль (сузор’е)
| Кіль | |
 | |
| Лацінская назва | Carina |
|---|---|
| · у родным склоне | Carinae |
| · скарот | Car |
| Простае ўзьняцьцё | 9г |
| Схіленьне | −60° |
| Квадрант | SQ2 |
| Плошча | 494 кв. гр. (34-е) |
| Зорак паводле Баера/Флэмстыда | 52 |
| Зорак з плянэтамі | 9 |
| Зорак ярчэй за 3.00m | 6 |
| Зорак у 10 пк (32,62 сьв. г.) | 1 |
| Найярчэйшая зорка | Канопус (α Car) (−0,72m) |
| Найбліжэйшая зорка | LHS 288 (14,64 сьв. г., 4,49 пк) |
| Аб’екты Мэсье | 0 |
| Мэтэорныя патокі | |
| Памежныя сузор’і | |
| Назіраецца ў шыротах паміж +20° і −90°. Найлепш назіраецца ў 21:00 на працягу сакавіка. | |
Кіль (па-лацінску: Carina, Car) — сузор’е ў паўднёвай частцы зорнага неба, створанае ў XVIII стагодзьдзі Нікаля Люі дэ Лякайлем, які разьбіў найбуйнейшае на той час сузор’е Карабель Арго, прыўнесены з старажытнага міту пра арганаўтаў, на тры драбнейшыя: Ветразі, Карму і, адпаведна, Кіль — часткі карабля. Цяпер гэта адно з 88 сузор’яў, вызначаных Міжнародным астранамічным зьвязам.
Найярчэйшая зорка Кіля — Канопус (α Кіля) — зьяўляецца таксама і найярчэйшай зоркай у небе пасьля Сырыюса.
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Ridpath, Ian; Tirion, Wil Stars and Planets Guide. — Princeton University Press, 2001. — ISBN 0-691-08913-2
- Ridpath, Ian; Tirion, Wil Stars and Planets Guide. — Princeton University Press, 2007. — ISBN 978-0-691-13556-4
Вонкавыя спасылкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Кіль (сузор’е) — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў
| Гэта — накід артыкула. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||
