Нурэц (гміна Нурэц-Станцыя)
| Нурэц | |
| польск. Nurzec | |
| |
| Дата заснаваньня: | 1499 |
| Мясцовая назва: | Nureć |
| Краіна: | Польшча |
| Ваяводзтва: | Падляскае |
| Павет: | Сямяціцкі |
| Гміна: | Нурэц-Станцыя |
| Часавы пас: | UTC+1 |
| летні час: | UTC+2 |
| Тэлефонны код: | (+48) 85 |
| Паштовы індэкс: | 17-330 |
| Нумарны знак: | BSI |
| Геаграфічныя каардынаты: | 52°48′21″ пн. ш. 23°17′30″ у. д. / 52.80583° пн. ш. 23.29167° у. д.Каардынаты: 52°48′21″ пн. ш. 23°17′30″ у. д. / 52.80583° пн. ш. 23.29167° у. д. |
Нурэц на мапе Польшчы   Нурэц | |
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
| |
Нурэ́ц (па-польску: Nurzec, па-падляску: Nuréć[1]) — вёска ў Сямяціцкім павеце Падляскага ваяводзтва Польшчы. Знаходзіцца ў гміне Нурэц-Станцыя.
Побач зь вёскаю праходзіць чыгуначны шлях Седльцы — Ваўкавыск.
Насельніцтва
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Жыхары вёскі ў большасьці этнічныя беларусы, якія карыстаюцца падляскім дыялектам, праваслаўныя (прыход прыход сьв. Барбары ў Мілейчыцах). Па набліжанасьці мясцовай гаворкі да ўкраінскай мовы ў меншай часткі жыхароў украінская нацыянальная ідэнтыфікацыя. Каталіцкая частка насельніцтва (парафія Маткі Боскай Чанстахоўскай у Нурцы-Станцыі[2]) па этнічных ідэнтыфікацыях — польская.
Гісторыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Пачаткі Нурца адносяцца да другой паловы 15 ст., калі вялікі князь Казімер Ягелончык дараваў баяру Туру землі, на якіх былі аснаваныя м.ін. вёскі з маёнткамі: Нурэц, Лумна, Зубачы, Ліцьвінавічы, Клюкавічы, Палоўцы і Мыкшыцы. У 1499 г. Аляксандар Ягелончык пацьвердзіў гэтыя ўладаньні ўнукам Тура — Карніле ды Івану. Праўдападобна ў палове 16 ст. вялікая маёмасьць падзялілася і клюкавіцка-нурэцкія зямлі прайшлі ва ўладаньне робу Букрабаў, якія прынялі прозьвішчы Клюкавіцкі ды Нурэцкі. У першай палове 17 ст. Нурэц прыналежаў Кахлеўскім, якія пабудавалі тут нават невялікі кальвінскі збор. У час Паўночнай вайны маёнтак быў амальупоўнасьці зьнішчаны, адбудоўвалі яго чарговыя ўладальнікі — Ронікеры. Вялікую перабудову сядзібы ў Нурцы завяршыў чашнік вялікі літоўскі Міхал Аляксандар Ронікер. У 19 ст. маёнтак у Нурцы надалей прыналежаў Ронікерам, але іх галоўнай сядзібай зьяўляўся ў той час Воўчын. Пад канец 19 ст. пачаўся працэс распрадажы маёнтку, а на пачатку 20 ст. невялікі маёнтак трапіў у рукі Нарбутаў, якія валодалі тут да 1939 г.. Галоўная сядзіба была спаленая ў час Першай сусьветнай вайны[3]. У міжваенны пэрыяд Нурэц прыналежаў да гміны Мілейчыцы Бельскага павету Беластоцкага ваяводзтва. Паводле польскага перапісу насельніцтва 1921 г. пражывала тут 97 жыхароў (27 каталікоў, 70 праваслаўных; 35 жыхароў было запісаных палякамі, 62 беларусамі)[4].
Зноскі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Michał Kondratiuk, Nazwy miejscowe południowo-wschodniej Białostocczyzny, Wrocław, Warszawa, Kraków, Gdańsk: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1974, s. 141
- ^ NURZEC STACJA – Parafia Matki Bożej Częstochowskiej (пол.). Diecezja drohiczyńska. Праверана 28 чэрвеня 2016 г.
- ^ Ewa Bończak-Kucharczyk, Józef Maroszek Nurzec (пол.) Historyczne kompozycje ogrodowe i parkowe wschodniej Polski Праверана 28 чэрвеня 2016 г.
- ^ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej : opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych. T. 5. Województwo białostockie, с. 23 (пол.) Праверана 28 чэрвеня 2016 г.