Сычы (гміна Нурэц-Станцыя)
Сычы | |
польск. Sycze | |
![]() | |
Былая назва: | Машчона Сычы |
Мясцовая назва: | Syče |
Краіна: | Польшча |
Ваяводзтва: | Падляскае |
Павет: | Сямяціцкі |
Гміна: | Нурэц-Станцыя |
Часавы пас: | UTC+1 |
летні час: | UTC+2 |
Тэлефонны код: | (+48) 85 |
Паштовы індэкс: | 17-330 |
Нумарны знак: | BSI |
Геаграфічныя каардынаты: | 52°28′40″ пн. ш. 23°10′25″ у. д. / 52.47778° пн. ш. 23.17361° у. д.Каардынаты: 52°28′40″ пн. ш. 23°10′25″ у. д. / 52.47778° пн. ш. 23.17361° у. д. |
Сычы на мапе Польшчы ![]() ![]() Сычы | |
![]() |
Сычы́ (па-польску: Sycze, па-падляску: Syčé[1]) — вёска ў Сямяціцкім павеце Падляскага ваяводзтва Польшчы. Знаходзіцца ў гміне Нурэц-Станцыя.
Побач зь вёскаю праходзіць чыгуначны шлях Седльцы — Ваўкавыск.
Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Жыхары вёскі ў большасьці этнічныя беларусы, якія карыстаюцца падляскім дыялектам, праваслаўныя. Па набліжанасьці мясцовай гаворкі да ўкраінскай мовы ў меншай часткі жыхароў украінская нацыянальная ідэнтыфікацыя. Каталіцкая частка насельніцтва (парафія Маткі Боскай Чанстахоўскай у Нурцы-Станцыі[2]) па этнічных ідэнтыфікацыях — польская.
Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Першапачаткова Сычы адносіліся да млынскіх пасяленьняў на рэчцы Машчона, таму іх назва гучала Машчона-Сычы[1]. У міжваенны пэрыяд Сычы прыналежалі да гміны Радзівілаўка Бельскага павету Беластоцкага ваяводзтва. Паводле польскага перапісу насельніцтва 1921 г. пражывала тут 153 жыхароў (20 палякаў-каталікоў і 133 праваслаўных)[3].
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ а б Michał Kondratiuk, Nazwy miejscowe południowo-wschodniej Białostocczyzny, Wrocław, Warszawa, Kraków, Gdańsk: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1974, s. 195
- ^ NURZEC STACJA – Parafia Matki Bożej Częstochowskiej(пол.). Diecezja drohiczyńska. Праверана 28 чэрвеня 2016 г.
- ^ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej : opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych. T. 5. Województwo białostockie, с. 23(пол.) Праверана 28 чэрвеня 2016 г.