Кіль (сузор’е)
Выгляд
(Перанакіравана з «Кіль (сузор'е)»)
Кіль | |
Лацінская назва | Carina |
---|---|
· у родным склоне | Carinae |
· скарот | Car |
Простае ўзьняцьцё | 9г |
Схіленьне | −60° |
Квадрант | SQ2 |
Плошча | 494 кв. гр. (34-е) |
Зорак паводле Баера/Флэмстыда | 52 |
Зорак з плянэтамі | 9 |
Зорак ярчэй за 3.00m | 6 |
Зорак у 10 пк (32,62 сьв. г.) | 1 |
Найярчэйшая зорка | Канопус (α Car) (−0,72m) |
Найбліжэйшая зорка | LHS 288 (14,64 сьв. г., 4,49 пк) |
Аб’екты Мэсье | 0 |
Мэтэорныя патокі | |
Памежныя сузор’і | |
Назіраецца ў шыротах паміж +20° і −90°. Найлепш назіраецца ў 21:00 на працягу сакавіка. |
Кіль (па-лацінску: Carina, Car) — сузор’е ў паўднёвай частцы зорнага неба, створанае ў XVIII стагодзьдзі Нікаля Люі дэ Лякайлем, які разьбіў найбуйнейшае на той час сузор’е Карабель Арго, прыўнесены з старажытнага міту пра арганаўтаў, на тры драбнейшыя: Ветразі, Карму і, адпаведна, Кіль — часткі карабля. Цяпер гэта адно з 88 сузор’яў, вызначаных Міжнародным астранамічным зьвязам.
Найярчэйшая зорка Кіля — Канопус (α Кіля) — зьяўляецца таксама і найярчэйшай зоркай у небе пасьля Сырыюса.
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Ridpath, Ian; Tirion, Wil Stars and Planets Guide. — Princeton University Press, 2001. — ISBN 0-691-08913-2
- Ridpath, Ian; Tirion, Wil Stars and Planets Guide. — Princeton University Press, 2007. — ISBN 978-0-691-13556-4
Вонкавыя спасылкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Кіль (сузор’е) — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў
Гэта — накід артыкула. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |
|