Угар: розьніца паміж вэрсіямі
Створана старонка са зьместам ''''Угар''', '''Угор’е''' — колішняе магдэбургскае [[мяст...' |
д →Гісторыя: артаграфія |
||
Радок 4: | Радок 4: | ||
[[29 сакавіка]] [[1792]] [[Сьпіс каралёў польскіх|кароль]] і [[Сьпіс вялікіх князёў літоўскіх|вялікі князь]] [[Станіслаў Аўгуст Панятоўскі]] надаў Угару [[Магдэбурскае права]] і герб: «''у срэбным полі Сьвяты Юрай, які забівае дзідай цмока''»<ref>[http://old.knihi.com/hierb/ Угор’е] // {{Літаратура/Геральдыка беларускіх местаў|к}}</ref>. У гэты час тут было 48 [[Дым (адзінка падаткаабкладаньня)|дымоў]]. |
[[29 сакавіка]] [[1792]] [[Сьпіс каралёў польскіх|кароль]] і [[Сьпіс вялікіх князёў літоўскіх|вялікі князь]] [[Станіслаў Аўгуст Панятоўскі]] надаў Угару [[Магдэбурскае права]] і герб: «''у срэбным полі Сьвяты Юрай, які забівае дзідай цмока''»<ref>[http://old.knihi.com/hierb/ Угор’е] // {{Літаратура/Геральдыка беларускіх местаў|к}}</ref>. У гэты час тут было 48 [[Дым (адзінка падаткаабкладаньня)|дымоў]]. |
||
За часамі [[Паўстаньне 1794 году|паўстаньня Т. Касьцюшкі]] [[3 чэрвеня]] [[1704]] каля Угару канфэдэраты напалі на абоз графа |
За часамі [[Паўстаньне 1794 году|паўстаньня Т. Касьцюшкі]] [[3 чэрвеня]] [[1704]] каля Угару канфэдэраты напалі на абоз графа Мікалая Мануццы, які ахоўвалі расейскія войскі. Па здушэньні паўстаньня граф надумаў ліквідаваць прывілеі местачкоўцаў, якіх на той час налічвалася каля 350. Урэшце ён спаліў Угар, а жыхароў перасяліў на другі бок возера, каля маёнтку Богіна. Усе скаргі местачкоўцаў апынуліся марнымі ўва ўмовах крызы дзяржавы і безуладзьдзя<ref>{{Літаратура/Памяць/Браслаўскі раён|к}}</ref>. |
||
== Крыніцы == |
== Крыніцы == |
Вэрсія ад 19:46, 6 ліпеня 2012
Угар, Угор’е — колішняе магдэбургскае мястэчка ў Браслаўскім павеце Віленскага ваяводзтва Вялікага Княства Літоўскага. Цяпер у межах вёскі Богіна.
Гісторыя
29 сакавіка 1792 кароль і вялікі князь Станіслаў Аўгуст Панятоўскі надаў Угару Магдэбурскае права і герб: «у срэбным полі Сьвяты Юрай, які забівае дзідай цмока»[1]. У гэты час тут было 48 дымоў.
За часамі паўстаньня Т. Касьцюшкі 3 чэрвеня 1704 каля Угару канфэдэраты напалі на абоз графа Мікалая Мануццы, які ахоўвалі расейскія войскі. Па здушэньні паўстаньня граф надумаў ліквідаваць прывілеі местачкоўцаў, якіх на той час налічвалася каля 350. Урэшце ён спаліў Угар, а жыхароў перасяліў на другі бок возера, каля маёнтку Богіна. Усе скаргі местачкоўцаў апынуліся марнымі ўва ўмовах крызы дзяржавы і безуладзьдзя[2].
Крыніцы
Літаратура
- Цітоў А. Геральдыка Беларускіх местаў / Маст. А. Бажэнаў. — Менск: «Полымя», 1998. — 287 с.: іл. ISBN 985-07-0131-5.
- Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Браслаўскага р-на. — Мн.: Паліграфафрмленне, 1998. — 709 с.: іл. ISBN 985-6351-03-0.
|