Ордэн Пагоні

Ордэн Пагоні
	Ордэн Пагоні
Краіна	Беларуская Народная Рэспубліка
Тып	ордэн
Каму ўручаецца	вайскоўцам і простым грамадзянам
Падставы ўзнагароджаньня	змаганьне за незалежнасць Беларусі й на ейную карысьць
Статус	уручаецца
Статыстыка
Дата заснаваньня	1 верасьня 1949 году
Першае ўзнагароджаньне	7 чэрвеня 1950 году
Чарговасьць
Малодшая ўзнагарода	Ордэн Зялезнага Рыцара; Мэдаль Партызана; Мэдаль да стагодзьдзя БНР

Ордэн Пагоні — найвышэйшая ўзнагарода Рады БНР.

Мінуўшчына[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Ордэн Пагоні зацьверджаны 1 верасьня 1949 году дэкрэтам прэзыдэнта Рады БНР Міколы Абрамчыка. 7 чэрвеня 1950 году быў выдадзены дэкрэт, паводле якога узнагароджваліся:

Маёр «Ноч» (Міхал Вітушка) — Ордэнам Пагоні 1-й ступені.
Усе Сябры Галоўнага Штабу партызанаў — Ордэнам Пагоні 2-й ступені.
Надлейтэнант «Саха» — Ордэнам Пагоні 2-й ступені.
Маёр «Маланка» — Ордэнам Пагоні 2-й ступені.
Маёр «Дуб» — Ордэнам Пагоні 2-й ступені.
Камандоўцы адмысловых аддзелаў СВС і «Чорнага Кату» — Ордэнам Пагоні 2-й ступені.

Статут ўзнагароды быў зацьверджаны Міколам Абрамчыкам і пачаў дзейнічаць зь 5 жніўня 1951 году.

Аднак пакуль не вядома, ці была вырабленая гэтая ўзнагарода, ці яна засталася толькі праектам. У беларускай газэце «Бацькаўшчына», якая выдавалася ў Мюнхэне, у нумары за 24 лютага 1952 году быў пададзены толькі малюнак мэдаля, а таксама статут. У гэтай публікацыі былі таксама і іншыя ўзнагароды БНР. Была створаная «Капітула ордэну Пагоні» на чале з прэзыдэнтам Рады БНР, які і надаваў ордэн асобным дэкрэтам.

Падставы для ўзнагароджаньня[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Ордэн Пагоні быў створаны «з мэтаю ўзнагароджваньня выдатных цывільных ці вайсковых заслугаў у часе вайны ці міру, зробленых для славы і на карысьць Беларускага Народу». Гэтая ўзнагарода была «найвышэйшым ганаровым адзначэньнем Беларускага Народу» й надавалася «асобам, якія выдатна спрычыніліся да здабыцьця незалежнасьці, задзіночаньня ўсіх беларускіх земляў, або да ўзмацаваньня незалежнасьці і росквіту беларускай дзяржавы». Былі ўстаноўленыя Вялікі Крыж ордэна Пагоні, Залаты Крыж ордэна Пагоні й Срэбраны Крыж ордэна Пагоні. Ордэн Пагоні падзяляўся, меркавалася стварыць пяць ступеняў^[1]^[2], але ў дэкрэце Міколы Абрамчыка згадваліся толькі тры^[3]. Кандыдатаў на атрыманьне ордэна мусіла вызначаць Капітула, а ганараваць — уласна Прэзыдэнт сваім дэкрэтам.

Апісаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Выконваецца з золата ці срэбра, прывешваецца на стужцы нацыянальных колераў. Крыж Ордэна Пагоні васьміканцовы, пакрыты эмаліяй, берагі залатыя ці срэбраныя. На сярэдзіне крыжа залатая ці срэбраная Пагоня. Адваротны бок гладкі, з выбітым парадкавым нумарам ордэна. Зорка Ордэна Пагоні срэбраная, складаецца з 8 пукоў праменьняў. На сярэдзіне зоркі зьмешчаны крыж ордэна.Паводле Ц. Мазэрыца, на шырокіх прамянях крыжа былі літары БНР, а на цэнтральным верхнім промні пазначаная ступень^[4].

Ступені[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Ордэн Пагоні 1-й ступені
Ордэн Пагоні 2-й ступені
Ордэн Пагоні 3-й ступені

Велічыні[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Вялікі Крыж ордэна Пагоні
Залаты Крыж ордэна Пагоні
Срэбраны Крыж ордэна Пагоні

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

[1] Пра ўзнагароды

[2] Значкі, жэтоны, мэдалі

[3] ДЭКРЭТ АБ УЗНАГАРОДЖАНЬНІ ОРДЭНАМ ПАГОНІ, 1950 Г

[4] Мазырэц Ц. Узнагароды Беларусі

[1]

[2]

[3]

[4]

п а р Узнагароды Беларускае Народнае Рэспублікі
Дзейныя	Ордэн Пагоні (1949) Ордэн Зялезнага Рыцара (1949) Мэдаль Партызана (1949) Мэдаль да стагодзьдзя БНР (2018)
Колішнія	Жалезны крыж «За Бацькаўшчыну» (1918) Крыж Храбрых (1918) Полацкі беларускі крыж (1920)
БЦР (Рада БНР не прызнае законнай БЦР)	Жалезны Крыж Заслугі (1944) Крыж Заслугі БКА (1976) Ордэн «Пагоня — Жыве Беларусь!» (1976) Мэдаль «Беларускія Вэтэраны на Чужыне» (1976)
Гадавінныя мэдалі	Рада БНР: Да 60-й гадавіны абвяшчэньня незалежнасьці БНР (1978) Да тысячагодзьдзя Беларусі (1980) БЦР: Да 40-х угодкаў Другога Ўсебеларускага Кангрэсу (1984)