Цэнзура

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Адцэнзураваная газэта
Цэнзура
Па краінах

Цэнзура паводле краінаў

Па галінах

Цэнзураваньне Інтэрнэту
Забароненыя кнігі
Спаленыя кнігі

Па мэтадах

Самацэнзура
Глушэньне

Цэнзу́ра (па-лацінску: censura) — кантроль улады зьмета і распаўсюду інфармацыя, друку, музычных, сцэнічных і мастацкіх твораў, кіно і фота твораў, перадач радыё і тэлебачаньня, вэб-сайтаў і парталаў, у некаторых выпадках таксама прыватнага ліставаньня, з мэтаю абмежаваньня ці недапушчэньня распаўсюду ідэяў і зьвестак, якія прызнаюцца гэтаю ўладаю шкоднымі ці непажаданымі[1]. Адным зь першых вядомых прыкладаў цэнзуры быў судовы вырак да пакараньня сьмерцю старажытнагрэцкага філёзафа Сакрата ў 399 годзе да Нараджэньня Хрыстова, які якраз асуджальна ставіўся да цэнзуры.

Рэлігія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Забарона і публічнае зьнішчэньне ератычных кніг пачынаюцца ад часоў першых Усяленскіх сабораў. Гэта спаленьне арыянскіх кніг імпэратарам Канстантынам Вялікім па пастанове Нікейскага сабору 325 г. і нэстарыянскіх кніг па пастанове Эфэскага сабору 431 г[2]. Падобныя захады дзейнічалі, у тым ліку, на тэрыторыі Беларусі (напрыклад, празь дзейнасьць езуітаў).

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Федотов М. А. Гласность и цензура: возможность сосуществования // Советское государство и право. — 1989. — В. 7. — С. 80-89. — ISSN 0132-0769.
  2. ^ В. М. Герасімаў. Кнігадрукаванне і кнігавыданне. Пункты дотыку і разыходжання // Гісторыя цэнзуры друку на Беларусі: стагоддзе за стагоддзем / Склад. Т. І. Рошчына. — Мн.: 2000. — С. 24. — 160 ас. — ISBN 985-6557-03-8