Андэрлехт Брусэль
| Андэрлехт | |||||
 | |||||
| Поўная назва | Royal Sporting Club Anderlecht | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Заснаваны | 27 траўня 1908 | ||||
| Горад | Брусэль, Бэльгія | ||||
| Стадыён |
Констант Вандэн Сток Умяшчальнасьць: 21 845 | ||||
| Кіраўнік | Вутэр Вандэнхаўтэ[d] | ||||
| Галоўны трэнэр | |||||
| Чэмпіянат | Першы дывізіён А | ||||
| · 2021—2022 | 3 месца | ||||
| |||||
| rsca.be(нід.)(фр.)(анг.) | |||||
«Андэрлехт» (па-француску: Royal Sporting Club Anderlecht) — бэльгійскі футбольны клюб з гораду Брусэлю. Заснаваны ў 1908 годзе. 34-разовы чэмпіён Бэльгіі, 9-разовы ўладальнік Кубка Бэльгіі, 13-разовы ўладальнік Супэркубка Бэльгіі. Двухразовы ўладальнік Кубка кубкаў (1976, 1978), уладальнік Кубка УЭФА (1983). Клюб месьціцца ў раёне Андэрлехт у сталічным рэгіёне Брусэль. «Андэрлехт» гуляе ў бэльгійскім першым дывізіёне А й зьяўляецца самым пасьпяховым бэльгійскім футбольным клюбам у эўракубках, маючы на сваім рахунку перамогі ў пяці эўрапейскіх спаборніцтвах. «Андэрлехт» трымае рэкорд найбольшай колькасьці пасьлядоўных чэмпіёнскіх тытулаў у краіне, маючы перамогі ў нацыянальным чэмпіянаце з 1964 па 1968 гады.
Клюб быў заснаваны ў 1908 годзе й упершыню дасягнуў самага высокага ўзроўню бэльгійскага футболу ў сэзоне 1921—1922 гадоў. «Андэрлехт» зьяўляецца сталым удзельнікам бэльгійскай лігі з сэзону 1935—1936 гадоў. Клюб атрымаў першую перамогу ў чэмпіянаце пасьля Другой сусьветнай вайны ў сэзоне 1946—1947 гадоў. З тых часоў каманда ніколі не зьніжалася ніжэй за шостае месца.
«Андэрлехт» доўгі час праводзіў свае хатнія матчы на стадыёне «Астрыд-парк» у муніцыпалітэце Андэрлехт з 1917 году. Цяперашні іхны стадыён, «Констант Вандэн Сток», быў упершыню адчынены ў 1983 годзе. Асноўнымі колерамі клюбу зьяўляюцца фіялетавы й белы. Клюб мае сталых супернікаў, «Бруге», «Стандард» (Льеж) і «Брусэль».
Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Клюб быў заснаваны пад назовам «Sporting Club Anderlechtois» 27 траўня 1908 году тузінам аматараў футболу ў кавярні «Канкордыя», якая разьмешчана на вуліцы д’Амаль у муніцыпалітэце Андэрлехт. Аднак, свой першы матч у гісторыі клюб адзначыў паразай з буйным лікам 11:8 угульне супраць каманды Інстытуту Сэн-Жоржа[2]. Клюб далучыўся да бэльгійскай футбольнай сыстэмы ў сэзоне 1909—1910 гадоў, пачаўшы выступы з самага нізкага дывізіёну. У сэзоне 1912—1913 гадоў «Андэрлехт» атрымаў прасоўваньне ў наступную лігу. Пасьля першага ж сэзону ўсе чэмпіянаты Бэльгіі былі прыпыненыя ў сувязі з пачаткам Першай сусьветнай вайны, і зноўку аднавіліся ў сэзоне 1919—1920 гадоў. З ростам папулярнасьці клюб пераехаў на большую пляцоўку, на новы стадыён у Астрыд-парку ў 1917 годзе, тады вядомы як Мэір Парк. Клюб пераменаваў стадыён у гонар свайго першага буйнога апекуна, прамыслоўца Эміля Вэрсэ. Паводле вынікаў сэзону 1920—1921 гадоў «Андэрлехт» быў павышаны да першага дывізіёну ў першы раз у сваёй гісторыі. На працягу 14 сэзонаў клюб чатыры разы вылятаў з найвышэйшай лігі й зноўку туды трапляў, атрымаўшы ў тыя часы свайго старэйшага канкурэнта — «Брусэль». У 1933 годзе, праз 25 гадоў пасьля свайго стварэньня клюб зьмяніў сваю назву на сучасную «Royal Sporting Club Anderlechtois». Разам з прасоўваньнем у найвышэйшую лігу Бэльгіі ў 1935 годзе «Андэрлехт» і па сёньняшні дзень ніколі не вылятаў у ніжэйшыя лігі.
З Джэфам Мэрмансам, нападнікам, які быў падпісаны клюбам з «Тубантыі» за рэкордныя на той момант 125 тысяч бэльгійскіх франкаў, «Андэрлехт» здабыў свой першы тытул у элітным дывізіёне ў 1947 годзе. Посьпехі былі нарошчаныя, то бок клюб яшчэ шэсьць разоў станавіўся наймацнейным у пэрыяд з 1950 па 1956 гады і яшчэ двойчы з 1959 па 1962 гады. У 1960-я гады пад кіраўніцтвам П’ера Сынібальдзі, а затым Андрэаса Бэраса, брусэльцы нават здабылі пяць тытулаў чэмпіёнаў запар з 1964 па 1968 гады. Зоркай дружыны таго часу стаў Паўль Ван Гімст, найлепшы бамбардзір лігі ў 1965, 1967 і 1969 гадох і ўладальнік «Залатой буцы» Бэльгіі ў 1960, 1961, 1965 і 1974 гадох.
Дэбют «Андэрлехту» на міжнароднай арэне адбыўся ў матчы розыгрышу Кубку эўрапейскіх чэмпіёнаў сэзону 1955—1956 гадоў, калі клюб двойчы трываў паразу ад вугорскага чэмпіёну на сёньня вядомаму пад назовам МТК. Першая ж перамога ў гэтым турніры адбылася толькі ў сэзоне 1962—1963 гадоў, калі на хатнім стадыёне бэльгійцы перамаглі мадрыдзкі «Рэал» зь лікам 1:0, пасьля гасьцявой нічыі ў Гішпаніі зь лікам 3:3. Дзякуючы гэтай перамогі клюб упершыню выйшаў у другі раўнд, дзе выгуляў у сафійскага ЦСКА, аднак, ужо ў чвэрцьфінале быў выбіты шатляндзкім «Дандзі». У сэзоне 1969—1970 гадоў «Андэрлехт» дайшоў у фіналу Кубка кірмашоў, дзе трываў паразу ад ангельскага «Арсэналу». У пэрыяд з 1975 па 1984 гады дружына атрымала перамогу толькі ў адным розыгрышу айчыннага першынства, аднак, значныя дасягненьні мелі месца ў міжнарожных спаборніцтвам. Клюб двойчы стаў пераможцам Кубка ўладальнікаў кубкаў у 1976 годзе, выгуляўшы фінал у ангельскага «Ўэст Гэм Юнайтэда», і ў 1978 годзе, перагуляўшы венскую «Аўстрыю». Да вышэйзгаданых трафэяў дадаліся два Супэркубкі Эўропы.
Склад[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Актуальны на 10 лютага 2023 году
|
|
.svg){kind=small}
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Андэрлехт Брусэль — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў