Андэрлехт Брусэль

	Андэрлехт
Поўная назва	Royal Sporting Club Anderlecht
Заснаваны	27 траўня 1908
Горад	Брусэль, Бэльгія
Стадыён	Констант Вандэн Сток; Умяшчальнасьць: 21 845
Кіраўнік	Вутэр Вандэнхаўтэ[d]
Галоўны трэнэр	Фэліс Мазу[d];
Чэмпіянат	Першы дывізіён А
· 2021—2022	3 месца
Хатнія колеры	Выязныя колеры
	rsca.be(нід.)(фр.)(анг.)

«Андэрлехт» (па-француску: Royal Sporting Club Anderlecht) — бэльгійскі футбольны клюб з гораду Брусэлю. Заснаваны ў 1908 годзе. 34-разовы чэмпіён Бэльгіі, 9-разовы ўладальнік Кубка Бэльгіі, 13-разовы ўладальнік Супэркубка Бэльгіі. Двухразовы ўладальнік Кубка кубкаў (1976, 1978), уладальнік Кубка УЭФА (1983). Клюб месьціцца ў раёне Андэрлехт у сталічным рэгіёне Брусэль. «Андэрлехт» гуляе ў бэльгійскім першым дывізіёне А й зьяўляецца самым пасьпяховым бэльгійскім футбольным клюбам у эўракубках, маючы на сваім рахунку перамогі ў пяці эўрапейскіх спаборніцтвах. «Андэрлехт» трымае рэкорд найбольшай колькасьці пасьлядоўных чэмпіёнскіх тытулаў у краіне, маючы перамогі ў нацыянальным чэмпіянаце з 1964 па 1968 гады.

Клюб быў заснаваны ў 1908 годзе й упершыню дасягнуў самага высокага ўзроўню бэльгійскага футболу ў сэзоне 1921—1922 гадоў. «Андэрлехт» зьяўляецца сталым удзельнікам бэльгійскай лігі з сэзону 1935—1936 гадоў. Клюб атрымаў першую перамогу ў чэмпіянаце пасьля Другой сусьветнай вайны ў сэзоне 1946—1947 гадоў. З тых часоў каманда ніколі не зьніжалася ніжэй за шостае месца.

«Андэрлехт» доўгі час праводзіў свае хатнія матчы на стадыёне «Астрыд-парк» у муніцыпалітэце Андэрлехт з 1917 году. Цяперашні іхны стадыён, «Констант Вандэн Сток», быў упершыню адчынены ў 1983 годзе. Асноўнымі колерамі клюбу зьяўляюцца фіялетавы й белы. Клюб мае сталых супернікаў, «Бруге», «Стандард» (Льеж) і «Брусэль».

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Клюб быў заснаваны пад назовам «Sporting Club Anderlechtois» 27 траўня 1908 году тузінам аматараў футболу ў кавярні «Канкордыя», якая разьмешчана на вуліцы д’Амаль у муніцыпалітэце Андэрлехт. Аднак, свой першы матч у гісторыі клюб адзначыў паразай з буйным лікам 11:8 угульне супраць каманды Інстытуту Сэн-Жоржа^[1]. Клюб далучыўся да бэльгійскай футбольнай сыстэмы ў сэзоне 1909—1910 гадоў, пачаўшы выступы з самага нізкага дывізіёну. У сэзоне 1912—1913 гадоў «Андэрлехт» атрымаў прасоўваньне ў наступную лігу. Пасьля першага ж сэзону ўсе чэмпіянаты Бэльгіі былі прыпыненыя ў сувязі з пачаткам Першай сусьветнай вайны, і зноўку аднавіліся ў сэзоне 1919—1920 гадоў. З ростам папулярнасьці клюб пераехаў на большую пляцоўку, на новы стадыён у Астрыд-парку ў 1917 годзе, тады вядомы як Мэір Парк. Клюб пераменаваў стадыён у гонар свайго першага буйнога апекуна, прамыслоўца Эміля Вэрсэ. Паводле вынікаў сэзону 1920—1921 гадоў «Андэрлехт» быў павышаны да першага дывізіёну ў першы раз у сваёй гісторыі. На працягу 14 сэзонаў клюб чатыры разы вылятаў з найвышэйшай лігі й зноўку туды трапляў, атрымаўшы ў тыя часы свайго старэйшага канкурэнта — «Брусэль». У 1933 годзе, праз 25 гадоў пасьля свайго стварэньня клюб зьмяніў сваю назву на сучасную «Royal Sporting Club Anderlechtois». Разам з прасоўваньнем у найвышэйшую лігу Бэльгіі ў 1935 годзе «Андэрлехт» і па сёньняшні дзень ніколі не вылятаў у ніжэйшыя лігі.

Дружына «Андэрлехту» у матчы 1967 году.

З Джэфам Мэрмансам, нападнікам, які быў падпісаны клюбам з «Тубантыі» за рэкордныя на той момант 125 тысяч бэльгійскіх франкаў, «Андэрлехт» здабыў свой першы тытул у элітным дывізіёне ў 1947 годзе. Посьпехі былі нарошчаныя, то бок клюб яшчэ шэсьць разоў станавіўся наймацнейным у пэрыяд з 1950 па 1956 гады і яшчэ двойчы з 1959 па 1962 гады. У 1960-я гады пад кіраўніцтвам П’ера Сынібальдзі, а затым Андрэаса Бэраса, брусэльцы нават здабылі пяць тытулаў чэмпіёнаў запар з 1964 па 1968 гады. Зоркай дружыны таго часу стаў Паўль Ван Гімст, найлепшы бамбардзір лігі ў 1965, 1967 і 1969 гадох і ўладальнік «Залатой бутсы» Бэльгіі ў 1960, 1961, 1965 і 1974 гадох.

Дэбют «Андэрлехту» на міжнароднай арэне адбыўся ў матчы розыгрышу Кубку эўрапейскіх чэмпіёнаў сэзону 1955—1956 гадоў, калі клюб двойчы трываў паразу ад вугорскага чэмпіёну на сёньня вядомаму пад назовам МТК. Першая ж перамога ў гэтым турніры адбылася толькі ў сэзоне 1962—1963 гадоў, калі на хатнім стадыёне бэльгійцы перамаглі мадрыдзкі «Рэал» зь лікам 1:0, пасьля гасьцявой нічыі ў Гішпаніі зь лікам 3:3. Дзякуючы гэтай перамогі клюб упершыню выйшаў у другі раўнд, дзе выгуляў у сафійскага ЦСКА, аднак, ужо ў чвэрцьфінале быў выбіты шатляндзкім «Дандзі». У сэзоне 1969—1970 гадоў «Андэрлехт» дайшоў у фіналу Кубка кірмашоў, дзе трываў паразу ад ангельскага «Арсэналу». У пэрыяд з 1975 па 1984 гады дружына атрымала перамогу толькі ў адным розыгрышу айчыннага першынства, аднак, значныя дасягненьні мелі месца ў міжнарожных спаборніцтвам. Клюб двойчы стаў пераможцам Кубка ўладальнікаў кубкаў у 1976 годзе, выгуляўшы фінал у ангельскага «Ўэст Гэм Юнайтэда», і ў 1978 годзе, перагуляўшы венскую «Аўстрыю». Да вышэйзгаданых трафэяў дадаліся два Супэркубкі Эўропы.

Склад[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Актуальны на 9 лютага 2022 году

№	Пазыцыя	Імя	Год нараджэньня
2	Аб	Лісандра Магальян (ар. Аякс)	1993
3	Аб	Анэ Дэлякруа	1999
4	Аб	Вэсьлі Гут	1994
7	Нап	Франсіс Амюзю	1999
8	ПА	Джош Кулен	1996
9	Нап	Бэніта Раман	1994
11	ПА	Ліёр Рэфаэлаў	1986
14	Аб	Багдан Міхайлічэнка	1997
16	Бр	Барт Вэрбруген	2002
17	Аб	Сэрхіё Гомэс	2000
18	ПА	Маджыд Ашымэру	1997
20	ПА	Крыстафэр Ульсан	1995
23	Нап	Джошуа Зыркзээ (ар. Баварыя)	2001
26	Бр	Колін Каосэманс	1992

№	Пазыцыя	Імя	Год нараджэньня
30	Бр	Гэндрык Ван Кромбруге (капітан)	1993
46	ПА	Ануар Аіт Эль-Гадж	2002
47	Аб	Люкас Лісэнс	2001
51	ПА	Яры Вэрсхарэн	2001
52	ПА	Марыё Струйкенс	2004
53	Нап	Антуан Калясэн	2001
54	Аб	Кіліян Сардэльля	2002
55	ПА	Марка Кана	2002
56	Аб	Зэна Дэбаст	2003
61	ПА	Крыстыян Арнстад	2003
62	Аб	Майкл Мурыльлё	1996
70	Бр	Рык Вэркаўтэрэн	2001
99	Нап	Крыстыян Куамэ (ар. Фіярэнтына)	1997
—	Нап	Закарыя Бакалі	1996