Перайсьці да зьместу

Сьвятая Люсія

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
(Перанакіравана з «Сэнт-Люсія»)
Сьвятая Люсія
Saint Lucia
Сьцяг Сьвятой Люсіі
Сьцяг
Нацыянальны дэвіз: «The Land, The People, The Light» («Зямля, людзі, сьвятло»)
Дзяржаўны гімн: ««Sons and Daughters of Saint Lucia»»
Месцазнаходжаньне Сьвятой Люсіі
Афіцыйная мова ангельская
Сталіца Кастрыз
Найбуйнейшы горад Кастрыз
Форма кіраваньня канстытуцыйная манархія
Элізабэта ІІ
Дэйм Луісі
Плошча
 • агульная
 • адсотак вады
193-е месца ў сьвеце
620 км²
1,6
Насельніцтва
 • агульнае (2005)
 • шчыльнасьць
193-е месца ў сьвеце
160 765
620/км²
СУП
 • агульны (2002)
 • на душу насельніцтва
197 месца ў сьвеце
$0,866 млрд
$5950
Валюта Усходнекарыбскі даляр (XCD)
Часавы пас
 • улетку
UTC-4 (UTC-4)
-4 (UTC-4)
Незалежнасьць
ад Вялікабрытаніі
22 лютага 1979
Аўтамабільны знак WL
Дамэн верхняга ўзроўню .lc
Тэлефонны код +1758
Мапа Сьвятой Люсіі
Мапа Сьвятой Люсіі

Сьвятая Люсія — выспавая краіна ў Карыбскім моры, знаходзіцца на высьпе з такой жа назвай. Выспа разьмешчаная ў архіпэлягу Наветраных выпаў.

Першапачаткова выспа была заселеная караібамі. Для эўрапейцаў выспу адкрыў Хрыстафор Калюмб 13 сьнежня 1502 году. З 1650 году адбываліся спробы калянізацыі выспы французамі і брытанцамі. У 1803 годзе Сьвятая Люсія канчаткова перайшла пад кантроль Вялікабрытаніі. З 1958 да 1962 году ўваходзіла ў склад Фэдэрацыі Заходняй Індыі. 22 лютага 1979 году выспа атрымала незалежнасьць. З 1990 году Сьвятая Люсія знаходзіцца ў эканамічным зьвязе з Дамінікай, Грэнадай і Сьвятым Вінцэнтам і Грэнадзінамі.

Сьвятая Люсія — гэта канстытуцыйная манархія. Канстытуцыя была прынятая ў 1979 годзе. Кіраўнік дзяржавы — брытанскі манарх, які кіруе краінай праз губэрнатара. Заканадаўчая ўлада належыць дзьвюхпалатнаму парлямэнту, які складаецца з сэнату (11 сэнатараў, якіх назначае губэрнатар), і Палаты Сходаў (17 дэпутатаў, якія выбіраюцца на агульных выбарах на пяцігадовы тэрмін). Выканаўчая ўлада належыць ураду, які назначаецца губэрнатарам па прапанове прэм’ер-міністра. На пасаду губэрнатарам назначаецца кіраўнік парлямэнцкай большасьці.

Выспа Сьвятая Люсія мае вульканічнае паходжаньне. Паверхня ўзвышаная, мае гарысты характар, у заходняй частцы выспы знаходзіцца кратэр вулькана Куалібу (вышыня 777 м), апошняе вывяржэньне адбылася ў 1766 годзе. Самая высокая кропка выспы знаходзіцца на вышыні 950 м. Уздоўж узьбярэжжа знаходзяцца каралавыя рыфы. Клімат — экватарыяльны, вільготны. Летам і ўвосень выспа знаходзіцца пад уплывам трапічных цыклёнаў.

Адміністрацыйны падзел

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Адміністрацыйны падзел Сьвятой Люсіі

Сьвятая Люсія дзеліцца на 11 акругаў:

  1. Анс-Лавуа
  2. Кастры
  3. Шуазэль
  4. Дафін
  5. Дэнэры
  6. Грос-Айлет
  7. Лаборы
  8. Мікуд
  9. Прэслін
  10. Суфрыер
  11. Віе-Фор

Каля 7% СУП краіны прыходзіцца на сельскую гаспадарку, 20% — на прамысловасьць, 73% — паслугі. Працаздольнае насельніцтва разьмеркаванае ў эканоміцы наступным чынам: сельская гаспадарка — 22% , прамысловасьць — 25%, паслугі — 54%.

Асноўнымі сельскагаспадарчымі культурамі зьяўляюцца бананы, какосавыя арэхі, манга, какава, цукровы трысьнёг.

Аднак складаная міжнародная каньюнктура ў гандлі сельскагападарчымі культурамі выклікала неабходнасьць дывэрсыфікацыі эканомікі выспы. Краіна пачала прыцягваць замежныя грошы ў банкаўскую сфэру і турызм. Прамысловы сэктар эканомікі самы разьвіты, сярод краінаў Карыбскага мора.

Разьвіцьцё атрымала пераапрацоўка прадукцыі сельскай гаспадаркі, вытворчасьць тканіны, адзеньня, мэблі.

Турызм забясьпечвае каля 50% нацыянальнага прыбытку. Штогод краіну наведвае каля 300 тыс. турыстаў.

96% насельніцтва Сьвятой Люсіі складаюць мурыны і мулаты — нашчадкі афрыканскіх рабоў, каля 3% — індусы, 1% — эўрапейцы. Большасьць насельніцтва (90%) — каталікі, 3% — англікане, 7% — пратэстанты. Афіцыйнай мовай зьяўляецца ангельская, але значная колькасьць насельніцтва ужывае патуакрэольская мова на аснове францускай. Гарадзкое насельніцтва складае 48% насельніцтва, сельскае — 52%.

Вонкавыя спасылкі

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Сьвятая Люсіясховішча мультымэдыйных матэрыялаў