Лужыцкія мовы: розьніца паміж вэрсіямі
д r2.7.2+) (робат дадаў: vec:Lengue sorabe |
д r2.7.2+) (робат дадаў: be:Лужыцкія мовы |
||
Радок 44: | Радок 44: | ||
[[ast:Sorbiu]] |
[[ast:Sorbiu]] |
||
[[az:Sorb dilləri]] |
[[az:Sorb dilləri]] |
||
[[be:Лужыцкія мовы]] |
|||
[[bg:Лужишки езици]] |
[[bg:Лужишки езици]] |
||
[[br:Sorabeg]] |
[[br:Sorabeg]] |
Вэрсія ад 16:10, 14 лістапада 2012
Лужыцкія | |
Serbska | |
Ужываецца ў | Нямеччына |
---|---|
Рэгіён | Лужыца |
Колькасьць карыстальнікаў | 60 000 |
Клясыфікацыя | Індаэўрапейская |
Афіцыйны статус | |
Пісьмо | лацінскае пісьмо |
Коды мовы | |
ISO 639-2(Б) | hsb, dsb |
ISO 639-2(Т) | hsb, dsb |
Лужыцкія мовы (па-верхнелужыцку: serbska rěč, па-дольнасорбску: serbska rěc) — мовы сорбаў, аднае з нацыянальных меншасьцяў у Нямеччыне.
Адносяцца да славянскай групы моваў. Агульны лік носьбітаў — каля 60 000 чалавек, зь іх каля 40 000 жыве ў Саксоніі і каля 20 000 у Брандэнбургу. У рэгіёне распаўсюджаньня лужыцкіх моваў табліцы з назовамі гарадоў і вуліц часта двухмоўныя.
Адрозьніваюць дзьве пісьмовыя мовы, якія ў сваю чаргу складаюцца зь некалькіх дыялектаў:
- Верхнелужыцкая мова (у Горнай Лужыцы, цэнтар — Баўцэн)
- Ніжнелужыцкая мова (у Дольнай Лужыцы, цэнтар — Котбус).
Лік ужывальнікаў лужыцкіх моваў у штодзённым жыцьці значна ніжэйшы за вышэйпрыведзеныя лічбы. У адрозьненьні ад досыць стабільнае верхнелужыцкае мовы ніжнелужыцкая мова знаходзіцца на мяжы выміраньня.
На лужыцкай мове таксама размаўляюць у штаце Сэрбін у штаце Тэксас (ЗША). Мясцовы варыянт мовы знаходзіцца пад значным уплывам нямецкае й ангельскае моваў. Да нядаўняга часу на ім выдаваліся газэты. Старанямецкі назоў «вэнды» тут лічыцца зьняважлівым.
Вікіпэдыя мае вэрсію верхнелужыцкай мовай |
Вікіпэдыя мае вэрсію ніжнелужыцкай мовай |