Пасадзец

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Пасадзец
трансьліт. Pasadziec
Былая назва: Еліўшчына
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Менская
Раён: Лагойскі
Сельсавет: Акцябарскі
Насельніцтва: 147 чал. (2010)
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 1774
Паштовы індэкс: 223149
СААТА: 6232858039
Нумарны знак: 5
Геаграфічныя каардынаты: 54°25′45″ пн. ш. 27°29′27″ у. д. / 54.42917° пн. ш. 27.49083° у. д. / 54.42917; 27.49083Каардынаты: 54°25′45″ пн. ш. 27°29′27″ у. д. / 54.42917° пн. ш. 27.49083° у. д. / 54.42917; 27.49083
Пасадзец на мапе Беларусі ±
Пасадзец
Пасадзец
Пасадзец
Пасадзец
Пасадзец
Пасадзец

Паса́дзец[1] — вёска ў Лагойскім раёне Менскай вобласьці Беларусі, на рацэ Дроздцы правага прытока Іліі. Уваходзіць у склад Акцябрскага сельсавету.

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Да 28 траўня 2013 году вёска ўваходзіла ў склад Зарэчанскага сельсавету[2].

Геаграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Вёска знаходзіцца на старым Даўгінаўскім шляху зь Менску ў Даўгінаў за 58 км у кірунку на паўночны захад ад Лагойску, за 97 км ад Менску, за 42 км ад чыгуначнай станцыі Вялейкі[3].

Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • XX стагодзьдзе: 1999 год — 204 чалавекі; 2000 год — 241 чалавек, 66 двароў[3]
  • XXI стагодзьдзе: 2010 год — 147 чалавек

Славутасьці[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Помнік землякам. На ўшанаваньне памяці 139 жыхароў навакольных вёсак, якія загінулі з 1941 па 1945 год у Вялікую Айчынную вайну.

Асобы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (djvu) С. 249—250
  2. ^ «Об изменении административно-территориального устройства районов Минской области». Решение Минского областного Совета депутатов от 28 мая 2013 г. № 234 (рас.)
  3. ^ а б Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2001. — Т. 12: Палікрат — Праметэй. — 576 с. — ISBN 985-11-0198-2 С. 159.

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]