Мізач
Мізач лац. Mizač | |||||
укр. Мізоч | |||||
| |||||
Першыя згадкі: | 1322 | ||||
Краіна: | Украіна | ||||
Вобласьць: | Ровенская | ||||
Раён: | Здалбунаўскі | ||||
Плошча: | 8,95 км² | ||||
Вышыня: | 256 м н. у. м. | ||||
Насельніцтва (2018) | |||||
колькасьць: | 4000 чал. | ||||
шчыльнасьць: | 446,93 чал./км² | ||||
Часавы пас: | UTC+2 | ||||
летні час: | UTC+3 | ||||
Тэлефонны код: | +380-3652 | ||||
Паштовы індэкс: | 35740 | ||||
КОАТУУ: | 5622655400 | ||||
Геаграфічныя каардынаты: | 50°24′25″ пн. ш. 26°8′42″ у. д. / 50.40694° пн. ш. 26.145° у. д.Каардынаты: 50°24′25″ пн. ш. 26°8′42″ у. д. / 50.40694° пн. ш. 26.145° у. д. | ||||
Мізач | |||||
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы |
Мізач[1] (па-ўкраінску: Мізоч) — пасёлак гарадзкога тыпу ў Здалбунаўскім раёне Ровенскай вобласьці Ўкраіны на рацэ Стубэлка, чыгуначная станцыя на лініі Здалбунаў — Краснае.
Гісторыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Першая пісьмовая згадка аб паселішчы датуецца 1322 годам. У 1594 годзе яго выкупіў князь Януш Астроскі. З 1720 годзе належаў магнатам Карвіцкім. Кароль Аўгуст III граматай ад 23 верасьня 1761 году дазволіў Юзафу Каэтану Дуніну-Карвіцкаму заснаваць горад Вялікі Мізач ў Луцкім павеце і дае яму магдэбургскае права. У тэксьце граматы ўпісана пячатка круглай формы з гербам гораду. На пячатцы меўся шчыт, у якім пераплецены літары "М" і "W".
У XIX стагодзьдзі Мізач ваходзіў у Дубенскі павет Валынскай губэрні. У лютым 1918 году Мізач акупавалі аўстра-нямецкія войскі, якія заставаліся тут да лістапада 1918 году. У далейшым, ён апынуўся ў зоне баявых дзеяньняў. Пасьля савецка-польскай вайны ў адпаведнасьці з Рыскай мірнай дамовай у 1921-1939 гг. паселішча ўваходзіла ў Здалбуніўскі павет Валынскага ваяводзтва Польшчы, у верасьні 1939 г. мястэчка ўвайшло ў склад СССР і ў студзені 1940 г. стала раённым цэнтрам УССР. Падчас Другой сусьветнай вайны ў горадзе было арганізавана гета.
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Напісаньне ў адпаведнасьці з ТКП 177-2009 (03150) «Спосабы і правілы перадачы геаграфічных назваў і тэрмінаў Украіны на беларускую мову»