Манькавічы (Берасьцейская вобласьць)
Выгляд
(Перанакіравана з «Манькавічы (Столінскі раён)»)
Манькавічы | |
трансьліт. Mańkavičy | |
Краіна: | Беларусь |
Вобласьць: | Берасьцейская |
Раён: | Столінскі |
Сельсавет: | Манькавіцкі |
Насельніцтва: | 2142 чал. (2010) |
Часавы пас: | UTC+3 |
Тэлефонны код: | +375 1655 |
Паштовы індэкс: | 225530 |
СААТА: | 1258840051 |
Нумарны знак: | 1 |
Геаграфічныя каардынаты: | 51°54′27″ пн. ш. 26°52′37″ у. д. / 51.9075° пн. ш. 26.87694° у. д.Каардынаты: 51°54′27″ пн. ш. 26°52′37″ у. д. / 51.9075° пн. ш. 26.87694° у. д. |
± Манькавічы | |
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы |
Ма́нькавічы[1] — вёска ў Столінскім раёне Берасьцейскай вобласьці, на левы беразе ракі Гарыні, на шашы Р88, на паўночны ўсход ад Століна, на паўднёвы захад ад Белавушы. Манькавічы ўваходзяць у склад і зьяўляюцца цэнтрам Манькавіцкага сельсавету.
Гісторыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У 1885 годзе ў вёсцы княгіняй Мар’яй Радзівіл закладзены пэйзажны парк.
Насельніцтва
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- 1999 год — 2392 жыхары
- 2005 год — 3191 жыхар, 944 двароў[2]
- 2010 год — 2142 жыхары
На 2005 год восьмы велічынёй сельскі населены пункт у Берасьцейскай вобласьці (пасьля Альшанаў, Рубелю, Моталю, Пінкавічаў, Дзівіну, Новых Засімавічаў і Жамчужнага).
Места Столін, вёскі Манькавічы, Белавуша і Рыбнікі прадстаўляюць сабой адну населеную аглямэрацыю ўздоўж шашы Р88 з насельніцтвам каля 19 тысячаў чалавек.
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Брэсцкая вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Менск: Тэхналогія, 2010. — 319 с. ISBN 978-985-458-198-9. (pdf, djvu, online) С. 266
- ^ Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т. 4, кн. 2. Брэсцкая вобласць / рэдкал.: Г.П. Пашкоў (дырэктар) [і інш.]. — Менск: БелЭн, 2007. — 608 с.: іл. ISBN 978-985-11-0388-7. С. 585.
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Mańkowicze // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom VI: Malczyce — Netreba. — Warszawa, 1885. — S. 100