Лебядзёўка (Бабруйскі раён)
| Лебядзёўка | |
| трансьліт. Liebiadzioŭka | |
| Дата заснаваньня: | 1920-я |
| Краіна: | Беларусь |
| Вобласьць: | Магілёўская |
| Раён: | Бабруйскі |
| Сельсавет: | Бортнікаўскі |
| Насельніцтва: | 29 чал. (2010) |
| Часавы пас: | UTC+3 |
| Тэлефонны код: | +375 225 |
| Паштовы індэкс: | 213856 |
| СААТА: | 7208804076 |
| Нумарны знак: | 6 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 53°6′22.0″ пн. ш. 29°30′24.8″ у. д. / 53.106111° пн. ш. 29.506889° у. д.Каардынаты: 53°6′22.0″ пн. ш. 29°30′24.8″ у. д. / 53.106111° пн. ш. 29.506889° у. д. |
Лебядзёўка на мапе Беларусі ±   Лебядзёўка | |
Лебядзёўка[1] (па-расейску: Лебедёвка) — вёска ў Бортнікаўскім сельсавеце Бабруйскага раёну Магілёўскае вобласьці. Знаходзіцца за 6 км ад чыгуначнае станцыі Цялуша на лініі Бабруйск — Жлобін, непадалёку ад шашы Бабруйск — Рагачоў.
Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Назоў паходзіць ад прозьвішча Лебедзь, Лебедзеў ці ад назову птушкі лебедзь. Заснаваная напачатку 1920-х на выдзеленым зь дзяржаўнага фонду вялікім участку зямлі. Паводле перапісу 1926 году — пасёлак, 8 двароў, 29 жыхароў. У 1930-я гады пасёлак ператвораны ў вёску[2]. У 1931 годзе створаны калгас «Другі зьезд калгасьнікаў-ударнікаў». Напачатку 1997 году ў вёсцы было 27 двароў, жыў 41 чалавек, працавала фэрма буйнога рагатага быдла.
Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- 2010 год — 29 жыхароў
- 2007 год — 37 жыхароў, 23 двароў
- 1999 год — 41 жыхар
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Магілёўская вобласць: нарматыўны даведнік / І. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. Лемцюговай. — Менск: Тэхналогія, 2007. — 406 с. ISBN 978-985-458-159-0. (djvu). С. 72
- ^ Лебядзёўка // Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т. 5, кн. 1. Магілёўская вобласць / рэдкал.: Г.П. Пашкоў (дырэктар) [і інш.]. — Менск: БелЭн, 2008. — 728 с. ISBN 978-985-11-0409-9. С. 185
Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Лебядзёўка // Памяць. Бабруйскі раён: Гісторыка-дакументальныя хронікі гарадоў і раёнаў Беларусі / Гал. рэд. Г.П. Пашкоў. –Мн., 1998. – с.576