Смаргонскі кальвінскі збор
Помнік абарончай і сакральнай архітэктуры | |
Смаргонскі кальвінскі збор
| |
Смаргонскі кальвінскі збор, аўтэнтычны выгляд
| |
Краіна | Беларусь |
Места | Смаргонь |
Каардынаты | 54°28′51.1″ пн. ш. 26°24′12.8″ у. д. / 54.480861° пн. ш. 26.403556° у. д.Каардынаты: 54°28′51.1″ пн. ш. 26°24′12.8″ у. д. / 54.480861° пн. ш. 26.403556° у. д. |
Канфэсія | каталіцтва |
Эпархія | Гарадзенская дыяцэзія |
Архітэктурны стыль | рэнэсанс |
Дата заснаваньня | XVI ст. |
Статус | Дзяржаўны сьпіс гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь |
Смаргонскі кальвінскі збор | |
Смаргонскі кальвінскі збор на Вікісховішчы |
Смарго́нскі кальві́нскі збор — помнік архітэктуры XVI стагодзьдзя ў Смаргоні. Знаходзіцца ў цэнтры места, на гістарычнай Менскай вуліцы[a]. З 1621 году дзеяў як касьцёл. У другой палове XIX ст. улады Расейскай імпэрыі гвалтоўна перарабілі касьцёл пад царкву Маскоўскага патрыярхату, што сапсавала мастацкае аблічча помніка. Твор архітэктуры рэнэсансу. Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гістарычна-культурных каштоўнасьцяў Беларусі.
У будынку збору дзее касьцёл Сьвятога Міхала Арханёла.
Гісторыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Вялікае Княства Літоўскае
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У 1503 або 1505 годзе староста слонімскі Юры Зяновіч збудаваў у Смаргоні драўляны касьцёл Сьвятых Міхала і Аляксея. Сын Ю. Зяновіча Юры пачаў будаваць на месцы касьцёла мураваны кальвінскі збор, скончаны ў 1552 (1553?) годзе[1]. Міхал Багуслаў Зяновіч пакінуў кальвінізм і перайшоў у каталіцтва. Ягоная сястра Соф'я па сьмерці брата ў 1621 годзе перадала будынак каталікам, якія перарабілі збор пад касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы.
За часамі вайны Маскоўскай дзяржавы з Рэччу Паспалітай (1654—1667) у 1655 годзе помнік моцна пацярпеў, пазьней яго аднавілі.
Пад уладай Расейскай імпэрыі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Па трэцім падзеле Рэчы Паспалітай (1795 год), калі Смаргонь апынулася ў складзе Расейскай імпэрыі, касьцёл працягваў дзеяць. У 1858 годзе помнік рэстаўравалі. Па здушэньні нацыянальна-вызвольнага паўстаньня (1863—1864) у 1866 годзе расейскія ўлады гвалтоўна перарабілі касьцёл пад царкву Ўрадавага сыноду Расейскай імпэрыі (Маскоўскай царквы).
У Першую сусьветную вайну будынак збору моцна пацярпеў.
Найноўшы час
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У 1921 годзе ўлады міжваеннай Польскай Рэспублікі перадалі будынак збору каталікам. У 1923—1925 гадох яго аднавілі.
У 1947 годзе савецкія ўлады зачынілі касьцёл. У яго будынку разьмяшчаўся склад, крама. У 1970 годзе помнік рэстаўравалі (архітэктары В. Сахно, П. Седляроў, С. Друшчыц), па чым у ім разьмясьцілася выстаўная заля.
У 1990 годзе будынак збору перадалі каталікам.
Архітэктура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Выдатны помнік архітэктуры рэнэсансу ў Вялікім Княстве Літоўскім. Гэта цэнтрычная 8-гранная базыліка, якая мае крыху выцягнутыя падоўжанай восьсю прапорцыі. Да галоўнага фасаду далучаецца 2-ярусная вежа-званіца, васьмярык на чацьвярыку, завершаная шатровым дахам. У ніжнім ярусе вежы месьціцца ўваход у збор. У месцы злучэньня званіцы і асноўнага аб’ёму ўзвышаецца цыліндрычная вежачка зь вітымі ўсходамі ўсярэдзіне. Надзвычай магутныя сьцены збору праразаюцца выцягнутымі вокнамі з паўцыліндрычным завяршэньнем. Над сьценамі узвышаецца высокі рэнэсансавы атык.
Усярэдзіне будынак перакрываецца мураваным купалам, накрытым звонку шатровым дахам і прыхаваным высокім атыкам. Купал аздабляюць фрэскі. Пад асноўным аб’ёмам месьціцца крыпта.
Галерэя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Гістарычныя здымкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]-
Па маскоўскай перабудове, каля 1900 г.
-
1912 г.
-
да 1915 г.
-
Па руйнаваньні ў Першую сусьветную вайну, 1917 г.
-
1917 г.
-
1918 г.
-
Па адбудове, 1930 г.
-
1930 г.
-
1930 г.
-
А. Высоцкі, 1930 г.
-
Я. Булгак, 1930 г.
-
да 1939 г.
Сучасныя здымкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]-
Агульны выгляд
-
Брама
-
Інтэр'ер
-
Алтар
Заўвагі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Цяперашні афіцыйны адрас — вуліца Балыша, 1
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 2. С. 602.
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — 788 с. — ISBN 985-11-0378-0
- Габрусь Т. Мураваныя харалы: Сакральная архітэктура беларускага барока. — Менск: «Ураджай», 2001. — 287 с.: іл. ISBN 985-04-0499-X.
- Кулагін А. Каталіцкія храмы на Беларусі: Энцыкл. даведнік / А. Кулагін; маст. І. Бокі. — 2-е выд. — Менск: БелЭн, 2001. — 216 с.: іл. ISBN 985-11-0199-0.
Вонкавыя спасылкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь, шыфр 412Г000585 |
|