Тамара Габрусь

Тамара Габрусь лац. Tamara Habruś
Дата нараджэньня	2 кастрычніка 1945(1945-10-02) (79 гадоў)
Месца нараджэньня	Менск, БССР, СССР
Месца вучобы	архітэктурны факультэт БНТУ[d] (1968)
Занятак	архітэктарка, гісторык архітэктуры, мастацтвазнаўка, гісторык
Навуковая сфэра	гісторыя архітэктуры, мастацтвазнаўства
Месца працы	Белпрампраект[d] Белрэстаўрацыя[d] Беларуская энцыкляпэдыя імя Петруся Броўкі Інстытут мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклёру Рэспубліканская мастацка-экспертная рада па манументальным мастацтве пры Міністэрстве культуры Беларусі[d]
Сябра ў	Саюз беларускіх пісьменьнікаў, Беларускі саюз мастакоў, Беларускі саюз архітэктараў[d], Беларускі саюз літаратурна-мастацкіх крытыкаў[d] і Саюз пісьменьнікаў Беларусі
Навуковая ступень	доктар мастацтвазнаўства[d] (2002) і кандыдат архітэктуры[d] (1979)
Узнагароды	Ганаровая грамата Міністэрства культуры РБ (2005)

Тамара Віктараўна Габрусь (нарадзілася 2 кастрычніка 1945, Менск) — беларускі гісторык архітэктуры, мастацтвазнавец. Сябра Саюзу беларускіх пісьменьнікаў (ад 2004 году).

Біяграфія

• 1968 — скончыла архітэктурнае аддзяленьне будаўнічага факультэту Беларускага політэхнічнага інстытуту.
• 1974—1980 — працавала ў выдавецтве «Беларуская Энцыкляпэдыя».
• 1983 — старшы, а з 2003 вядучы навуковы супрацоўнік Інстытуту мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклёру Нацыянальнай Акадэміі Навук Беларусі.
• 2002 — доктар мастацтвазнаўства.
• 2003 — сябра Савету па манумэнтальным мастацтве Савету Міністраў Рэспублікі Беларусь.

Навуковыя інтарэсы

Дасьледуе мастацтвазнаўчыя праблемы беларускага дойлідзтва эпохі фэадалізму, мураваную архітэктуру і манумэнтальнае мастацтва беларускага барока. Разам з Г. Галенчанка ўвяла ў навуковы ўжытак і атрыбутавала першыя на тэрыторыі Цэнтральнай і Ўсходняй Эўропы архітэктурна-праектныя чарцяжы XVI ст. зь Нясьвіжа. Аўтар навуковых прац, сцэнарыяў для відэафільмаў, зборнікаў вершаў.

Працы

Аўтарка 3 манаграфій і больш за 300 артыкулаў і разьдзелаў па гісторыі беларускага дойлідзтва ў айчынных і замежных навуковых зборніках і часопісах.

• Збор помнікаў гісторыі і культуры Беларусі. Т. 1—7, 1979—1987 (у саўдзеле)
• Гісторыя беларускага мастацтва. Т. 1—7, 1987—1994 (у саўдзеле)
• Архітэктура Беларусі. Энцыклапедычны даведнік. 1993 (у саўдзеле)
• Скарына і яго эпоха. 1990
• Барока ў беларускай культуры і мастацтве.1998, 2000 (у саўдзеле)
• Мастацтва бачыць свет. Падручнік для сярэдняй школы. 2000
• Страчаная спадчына. 1997, 2003 (у саўдзеле, аўтар-укладальнік)
• Помнікі манументальнага дойлідства Міншчыны. Мн., 1991.
• Адлюстраванне канфесійна-палітычнай сітуацыі ў культавым дойлідстве Беларусі // Беларусіка = Albaruthenica. Мн., 1992. Кн. 2
• Появление пректного чертежа в зодчестве Белоруссии XVI в. // Архитектурное наследство. М., 1996. Вып. 41.
• Архитектура Беларуси XVI в. в свете коллекции чертежей Дж. М.Бернадони // Нясвіж: Гісторыя. Культура. Мастацтва. Варшава; Мн., 1998
• Мураваныя харалы: Сакральная архітэктура бел. барока. Мн., 2001

Літаратура

• Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — 684 с. — ISBN 985-11-0314-4