Добрынь
| Добрынь | |
| Першыя згадкі: | XIX ст. |
| Вобласьць: | Гомельская |
| Раён: | Чачэрскі |
| Сельсавет: | Залескі |
| Насельніцтва: | 10 чал. (2004) |
| Часавы пас: | UTC+3 |
| Тэлефонны код: | +375 2339 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 52°52′28″ пн. ш. 31°3′0″ у. д. / 52.87444° пн. ш. 31.05° у. д.Каардынаты: 52°52′28″ пн. ш. 31°3′0″ у. д. / 52.87444° пн. ш. 31.05° у. д. |
Добрынь на мапе Беларусі   Добрынь | |
До́брынь[1] — вёска ў Чачэрскім раёне Гомельскай вобласьці Беларусі. Уваходзіць у склад Залескага сельсавету. Насельніцтва 10 чал. (2004). Знаходзіцца за 9 км на паўднёвы ўсход ад места Чачэрск, за 46 км ад чыгуначнай станцыі Буда-Кашалёўская (лінія Гомель — Жлобін), за 74 км ад Гомелю.
Празь вёску праходзіць мэліярацыйны канал, злучаны з ракой Покаць (прыток ракі Сож).
Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Заснаваная ў 2-й палове XIX стагодзьдзя. У 1926 працаваў паштовы пункт, у Залескім сельсавеце Чачэрскага раёну Гомельскай акругі. У 1929 арганізаваны калгас. У часе Вялікай Айчыннай вайны ў верасьні 1942 нямецкія войскі расстралялі 32 жыхароў (пахаваны ў магіле ахвяр фашызму на паўночнай ускраіне), а 9 кастрычніка 1943 спалілі вёску і забілі 4 жыхары. 42 жыхары загінулі на фронце. Паводле перапісу 1959 году ў складзе калгасу «Зорка» (цэнтар — вёска Залесьсе).
Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- XX стагодзьдзе: 1926 — 73 двары, 422 жыхары; 1940 — 86 двароў, 350 жыхароў; 1921 — 70 двароў, 314 жыхароў; 1959 — 362 жыхары (паводле перапісу)
- XXI стагодзьдзе: 2004 — 7 гаспадарак, 10 жыхароў[2]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гомельская вобласць: нарматыўны даведнік / Н. А. Багамольнікава і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2006. — 382 с. ISBN 985-458-131-4. (pdf)
- ^ Гарады і вёскі Беларусі. Энцыкл. Т. 1. Кн. 1. — Менск, 2004.
Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т. 1, кн. 1. Гомельская вобласць / С.В. Марцэлеў; рэдкал.: Г.П. Пашкоў (гал. рэд.) [і інш.]. — Менск: БелЭн, 2004. — 632 с.: іл. ISBN 985-11-0303-9.