Більмоны
| Більмоны лац. Bilmony | |
| Краіна: | Беларусь |
| Вобласьць: | Гарадзенская |
| Раён: | Івейскі |
| Сельсавет: | Лаздунскі |
| Насельніцтва: | 41 чал. (2009) |
| Часавы пас: | UTC+3 |
| Тэлефонны код: | |
| Паштовы індэкс: | 231337 |
| СААТА: | 4229820021 |
| Нумарны знак: | 4 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 53°59′28″ пн. ш. 25°56′17″ у. д. / 53.99111° пн. ш. 25.93806° у. д.Каардынаты: 53°59′28″ пн. ш. 25°56′17″ у. д. / 53.99111° пн. ш. 25.93806° у. д. |
Більмоны на мапе Беларусі ±   Більмоны | |
Більмо́ны[1] — вёска ў Беларусі, на рацэ Гарачы. Уваходзяць у склад Лаздунскага сельсавету Івейскага раёну Гарадзенскай вобласьці.
Назва
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Біліман або Більман (Biliman, Billmann) — імя германскага паходжаньня[2].
Гісторыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У другой палове XIX стагодзьдзя вёска ў Лугамавіцкай воласьці Ашмянскага павету Віленскай губэрні. У 1861 годзе 35 рэвіскіх душ, адносілася да маёнтку Юрацішкі Радкевіча. У 1897 годзе 71 жыхар, 49 дзесяцін зямлі. У 1909 годзе 10 двароў, 74 жыхары.
У 1921—1939 гадах вёска (13 двароў, 70 жыхароў) у Юрацішкаўскай гміне Валожынскага павету Наваградзкага ваяводзтва Польшчы.
3 12 кастрычніка 1940 году вёска (21 двор, 95 жыхароў), у Бачэшніцкім сельсавеце Юрацішкаўскага раёну.
3 канца чэрвеня 1941 году да пачатку ліпеня 1944 году акупаваная немцамі.
3 1950 году ў калгасе «Новы сьвет», пазьней у калгасе імя С. М. Кірава. 3 16 ліпеня 1954 году ў Лаздунскім сельсавеце. 3 20 студзеня 1960 году ў Івейскім раёне. У 1970 годзе 134 жыхары. У 1999 годзе 35 двароў, 75 жыхароў.
Вёска знаходзіцца ў зоне радыяцыйнага кантролю.
Насельніцтва
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- 1999 год — 75 чалавекі
- 2009 год — 41 чалавек[3]
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гродзенская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2004. — 469 с. ISBN 985-458-098-9. (pdf) С. 226.
- ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1982. S. 114.
- ^ Вынікі перапісу