Яруцічы (Слонімскі раён)
| Яруцічы лац. Jarucičy | |
.jpg) Царква Раства Багародзіцы з званіцай | |
| Краіна: | Беларусь |
| Вобласьць: | Гарадзенская |
| Раён: | Слонімскі |
| Сельсавет: | Новадзявяткавіцкі |
| Насельніцтва: | 45 чал. (2009)[1] |
| Часавы пас: | UTC+3 |
| Тэлефонны код: | +375 1562 |
| Паштовы індэкс: | 231800 |
| Нумарны знак: | 4 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 52°54′26″ пн. ш. 25°6′54″ у. д. / 52.90722° пн. ш. 25.115° у. д.Каардынаты: 52°54′26″ пн. ш. 25°6′54″ у. д. / 52.90722° пн. ш. 25.115° у. д. |
Яруцічы на мапе Беларусі ±   Яруцічы | |
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
| |
Яру́цічы[2] — вёска ў Беларусі, каля ракі Грыўды. Уваходзяць у склад Новадзявяткавіцкага сельсавету Слонімскага раёну Гарадзенскай вобласьці.
Назва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Яруд
Арод або Арут (Arodus, Aruth) — імя германскага паходжаньня[3]. Іменная аснова ар- (імёны ліцьвінаў Арвід, Арман, Ярмунд; германскія імёны Arvid, Arman, Aramund) паходзіць ад гоцкага ara 'арол'[4], а аснова -грод- (-род-, -руд-) (імёны ліцьвінаў Рудалт, Родмант, Эйруд; германскія імёны Rudolt, Rodemund, Eirodus) — ад гоцкага hroþ 'слава, перамога'[5].
Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Славутасьці[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Капліца на могілках
- Царква Раства Багародзіцы з званіцай
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ а б Колькасьць насельніцтва Беларусі на кастрычнік 2009 году
- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гродзенская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2004. — 469 с. ISBN 985-458-098-9. (pdf) С. 329.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 785.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 59.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 22.
- ^ Указатель населенным местностям Гродненской губернии, с относящимися к ним необходимыми сведениями. — Гродна, 1905. С. 180.