Энтані Ідэн

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Энтані Ідэн
6 красавіка 1955 — 9 студзеня 1957
Папярэднік Ўінстан Чэрчыль
Наступнік Гаральд Макмілан
26 траўня 1955 — 11 студзеня 1957
25 кастрычніка 1951 — 6 траўня 1955
23 лютага 1950 — 5 кастрычніка 1951
5 ліпеня 1945 — 3 лютага 1950
14 лістапада 1935 — 15 чэрвеня 1945
27 кастрычніка 1931 — 25 кастрычніка 1935
30 траўня 1929 — 7 кастрычніка 1931
29 кастрычніка 1924 — 10 траўня 1929
6 сьнежня 1923 — 9 кастрычніка 1924
22 сьнежня 1935 — 20 лютага 1938
22 сьнежня 1940 — 26 ліпеня 1945
28 кастрычніка 1951 — 7 красавіка 1955
22 лістапада 1942 — 23 траўня 1945
Папярэднік Stafford Cripps[d]
Наступнік Энтані Ідэн
23 траўня 1945 — 26 ліпеня 1945
Папярэднік Энтані Ідэн
Наступнік Herbert Morrison[d]
31 сьнежня 1933 — чэрвень 1935
Папярэднік Стэнлі Болдўін
Наступнік Charles Vane-Tempest-Stewart, 7th Marquess of Londonderry[d]
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся: 12 чэрвеня 1897(1897-06-12)[1][2][3][…]
Памёр: 14 студзеня 1977(1977-01-14)[1][3][4][…] (79 гадоў)
Партыя:
Сужэнец: Beatrice Beckett[d][5] і Clarissa Eden[d][5]
Дзеці: Simon Eden[d][3], Robert Eden[d] і Nicholas Eden, 2nd Earl of Avon[d]
Бацька: William Eden[d][3]
Маці: Sybil Frances Grey[d][3]
Адукацыя:
Узнагароды:

Робэрт Энтані Ідэн (па-ангельску: Robert Anthony Eden; нар. 12 чэрвеня 1897 году — 14 студзеня 1977 году) — брытанскі палітык, які займаў пасаду прэм’ер-міністра Вялікабрытаніі з 1955 па 1957 гады. Належыў на Кансэрватыўнае партыі. Быў першым з 15 прэм’ераў, якіх прызначала каралева Лізавета II.

Хутка прасунуўся ў палітыку яшчэ ў маладосьці, стаўшы дэпутатам парлямэнту. Працаваў міністрам замежных справаў, перш чым сысьці ў знак пратэсту на палітыку супакоўваньня Нэвілам Чэмбэрленам фашысцкага рэжыму Мусаліні ў Італіі. Ідэн зноў займаў гэтую пасаду на працягу большай часткі Другой сусьветнай вайны, а ў трэці раз у пачатку 1950-х гадоў. Быў намесьнікам Ўінстана Чэрчыла амаль 15 гадоў, а потым зьмяніў яго на пасадах лідэра Кансэрватыўнай партыі і прэм’ер-міністра ў 1955 годзе. Празь месяц пасьля таго здабыў перамогу на ўсеагульных выбарах. Рэпутацыя Ідэна як кваліфікаванага дыплямата была запэцканая ў 1956 годзе, калі ЗША адмовіліся падтрымаць ангельска-францускі ваенны адказ на Суэцкі крызіс, які крытыкі па партыйных лініях разглядалі як гістарычную няўдачу брытанскае замежнае палітыкі, што сыгналізавала аб сыходзе Вялікабрытаніі з Блізкага Усходу.

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ а б в г Anthony Eden // Encyclopædia Britannica (анг.)
  2. ^ а б Schellenberg W., Ахоўныя атрады Robert Anthony Eden // Sonderfahndungsliste G.B.Ахоўныя атрады, 1940.
  3. ^ а б в г д е ё Lundy D. R. Robert Anthony Eden, 1st Earl of Avon // The Peerage (анг.)
  4. ^ а б Robert Anthony Eden // Энцыкляпэдыя Бракгаўза (ням.)
  5. ^ а б в г Oxford Dictionary of National Biography (анг.) / C. MatthewOxford: OUP, 2004.

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]