Царква Ўваскрасеньня Хрыстова (Ашмяны)
Помнік гісторыі | |
Царква Ўваскрасеньня Хрыстова
| |
Уваскрасенская царква
| |
Краіна | Беларусь |
Места | Ашмяны |
Каардынаты | 54°25′27.98″ пн. ш. 25°56′10.12″ у. д. / 54.4244389° пн. ш. 25.9361444° у. д.Каардынаты: 54°25′27.98″ пн. ш. 25°56′10.12″ у. д. / 54.4244389° пн. ш. 25.9361444° у. д. |
Канфэсія | Беларускі экзархат |
Эпархія | Лідзкая япархія[d] |
Архітэктурны стыль | псэўдарускі стыль[d] і расейска-бізантыйскі стыль[d] |
Аўтар праекту | Мікалай Чагін[d] |
Царква Ўваскрасеньня Хрыстова | |
Царква Ўваскрасеньня Хрыстова на Вікісховішчы |
Царква́ Ўваскрасе́ньня Хрысто́ва — помнік гісторыі другой паловы XIX стагодзьдзя (мураўёўка) у Ашмянах. Знаходзіцца ў цэнтры места, на гістарычным Рынку[a]. Дзее. Твор архітэктуры расейскай эклектыкі.
Гісторыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Мураваную царкву Ўрадавага сыноду Расейскай імпэрыі (Маскоўскай царквы) у Ашмянах збудавалі на месцы зьнішчанага расейскімі ўладамі касьцёла і кляштару дамініканаў, каб сьцерці памяць пра ўчыненую расейскімі карнікамі разьню жанчынаў і дзяцей у час здушэньня вызвольнага паўстаньня[1]. Дазвол на пабудову выдалі 7 сакавіка 1873 году. Каштарыс і праект зацьвердзілі ў 1875 годзе (аўтар праекту расейскі архітэктар Мікалай Чагін). Будаваньне вялося ў верасьні 1873 — жніўні 1883 году. 4 верасьня 1883 году царкву асьвяціў архіяпіскап літоўскі і віленскі Аляксандар. У 1894 годзе на царкву выдзелілі суму ў 600 рублёў паводле духоўнага тэстамэнту П. Медынцавай.
У 1934 годзе сьвятаром быў рэлігійна-грамадзкі дзяяч беларускага замежжа Мікалай Лапіцкі (1907—1976). У 1964 годзе савецкія ўлады зачынілі царкву (тутэйшы касьцёл зачынілі яшчэ ў 1948 годзе). У 1990 годзе будынак перадалі вернікам. Зноў дзее зь лютага 1992 году. Прастольнае сьвята — Вялікдзень. Улетку 2001 году пры царкве адбылося ўрачыстае адкрыцьцё капліцы, прысьвечанай 2000-годзьдзю хрысьціянства, на якім быў япіскап наваградзкі і лідзкі Гурый.
Архітэктура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Прыклад сынадальнага кірунку эклектычнай царкоўнай архітэктуры Расейскай імпэрыі. Гэта крыжова-купальны храм зь нізкімі прастакутнымі бакавымі прыдзеламі і апсыдай. Над сяродкрыжжам — 8-гранны сьветлавы барабан пад пакатым шатровым дахам, завершаным купалам-цыбулінай на глухім 8-гранным барабане. Над прытворам узвышаецца 8-гранны ярус шатровай званіцы з купалам-цыбулінай. Крылы прытвораў накрываюць 2-схільныя дахі. Тры ўваходы (галоўны і 2 бакавыя) маюць выгляд манумэнтальных парталаў з кілепадобнымі аркамі. Сьцены падзяляюцца лапаткамі, апяразаюцца буйнымі аркатурнымі фрызамі. Сымэтрыя архітэктурных роўніцаў падкрэсьліваецца лучковымі аконнымі праёмамі і роўнымі ліштвамі.
У інтэр’еры пануе 2-сьветлавая прастора сяродкрыжжа, у якое пры дапамозе ветразевай канструкцыі адкрываецца 8-гранны барабан[2].
Галерэя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Гістарычныя здымкі і графіка
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]-
каля 1900 г.
-
да 1915 г.
-
1915 г.
-
ліпень 1941 г.
-
1941 г.
-
1941—1944 гг.
-
1941—1944 гг.
-
1941—1944 гг.
Сучасныя здымкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]-
Выгляд да аднаўленьня
-
Агульны выгляд
-
Бакавы фасад
-
Выгляд уночы
Заўвагі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Цяперашні афіцыйны адрас — вуліца Савецкая, 125
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ 190 год таму здарылася «ашмянская разня». Расійскія войскі спалілі Ашмяны і выразалі каля 500 жыхароў, Рэгіянальная газета, 15 красавіка 2021 г.
- ^ Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Ашмянскага раёна. — Мн., 2003.
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Кулагін А. Праваслаўныя храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік. — Менск: Беларуская Энцыкляпэдыя, 2007.— 653 с.: іл. ISBN 978-985-11-0389-4.
- Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Ашмянскага раёна. — Мн.: БЕЛТА, 2003. — 688 с.: іл. ISBN 985-6302-54-4